HWP 1 verliest kansloos van Utrecht 1

In de vierde ronde van de Meesterklasse heeft HWP 1 opnieuw een grote nederlaag geleden. Het werd in Sluiskil tegen Utrecht 1 2½-7½, een uitslag waar wel iets (zie later in dit verslag), maar niet veel op af te dingen is. Hier en daar had er iets meer in gezeten, maar nooit voldoende voor een matchpunt.
Via twee vooruitgespeelde partijen had Utrecht al een voorsprong genomen. Ivo Timmermans verloor van Robin Swinkels en Gunter Deleyn had aan een naar eigen zeggen erg slechte partij tegen Jelmer Jens een halfje overgehouden.
Helmut Cardon stond al snel moeilijk tegen Christov Kleijn en kwam dit nadeel niet meer te boven. Voor het eerst dit seizoen konden we beschikken over Tom Piceu. Wat hebben we zijn oogstrelende spel gemist in de vorige wedstrijden. Met kleine middelen bereikte hij een gewonnen eindspel tegen Benjamin Bok. Helaas werd het niet verzilverd. Een plusremise derhalve.
In de partij tussen Hans Groffen en Jeroen Willemze misten beide spelers een paar keer de beste voortzetting. Toen Jeroen een opgelegde winstkans onbenut liet werd het nog onduidelijk, maar tenslotte kwam het punt toch bij de Utrecht-speler. Zijn jongere broer Thomas ontdeed zich van Johan Goormachtigh, waardoor de stand op 1-5 kwam.
Eindelijk konden we iets terug doen via een uitstekende overwinning van Koen Leenhouts op Menno Okkes, maar toen Wouter Gryson het niet kon bolwerken tegen Dharma Tjiam, gingen de matchpunten naar Utrecht.
Aan bord drie had Thibaut Maenhout de hele partij voordeel tegen Martijn Dambacher en hij haalde in het eindspel het punt binnen, waardoor de stand op 3-6 kwam. Lisa Schut had de remise lange tijd binnen bereik, maar verspeelde het verdiende halfje in het verre eindspel tegen Joost Michielsen.

U begrijpt het al: ik zie nu pas dat het niet 2½-7½, maar 3-7 geworden is. Een aangename verrassing.

Minder prettig was het vernemen van de uitslag HSG – SMB 4½-5½. Maar elk nadeel hep z’n voordeel: alles blijkt dus mogelijk. Daar houden we ons aan vast.