HWP 1 maatje te klein voor Groninger Combinatie

HWP 1 heeft de 4e ronde wedstrijd tegen Groninger Combinatie met 3½-6½ verloren. Een regelmatige nederlaag waar niet veel op af te dingen was. We speelden onze thuiswedstrijd in Bunschoten, waar we zeer gastvrij ontvangen werden. Dank aan de mensen van En Passant!
Glen speelde aan bord 1 tegen Daan Brandenburg. Het was een partij die lang in evenwicht was, maar bij de overgang van middenspel naar eindspel kreeg Glen de beste kansen, nadat die niet benut werden, moest hij een mindere stelling verdedigen. Hij slaagde daar gelukkig wel in. De partij aan bord 2 tussen Koen en Bonno Pel leek binnen een uurtje beslist te worden. Een mislukte opening van de Groninger was daar verantwoordelijk voor. Koen koos niet voor de harde lijn, maar deed het erg rustig. Een beetje te rustig. De overwinning was echter nimmer in gevaar. Op bord 3 trof Helmut Sipke Ernst. Het leek me een partij waarin Ernst steeds een klein plusje had, maar in werkelijkheid heeft Helmut eigenlijk geen kans gehad. Een tamelijk geruisloze nederlaag. Dan komen we bij een partij waar we duidelijk meer hadden kunnen bereiken. Aan bord 4 kreeg Tom in het middenspel de betere kansen tegen Jan Werle. Die verdedigde zich naar behoren en een remise leek dan ook de logische uitslag te worden. Tot Tom in het verre eindspel een flinke bok schoot en de partij onverwachts alsnog verloren ging. Bord 5 wilde ik aanvankelijk overslaan in dit verslag. Een rustige remise tussen Rein en Erik Hoeksema. Het betekende wel het einde aan de reeks nullen van Rein. We maken ons op voor betere tijden. Nog zo’n saaie, ik bedoel rustige partij aan bord 6. Er gebeurde helemaal niets tussen Ashote en Jan Baljé. Ook hier remise dus. Behoorlijk wat geluk hadden we aan bord 7, waar Adrian verschillende keren ontsnapte. Tegenstander David Slagter verzuimde steeds de trekker over te halen en Adrian bereikte ternauwernood een remise eindspel. Vreemde taferelen aan bord 8. Johan kreeg al snel in de opening een pion cadeau van Jasper Geurink. Hij neutraliseerde de aanvalskansen van zwart en 60 zetten lang varieerde het stellingsoordeel van beter via veel beter naar gewonnen en terug. Groot was de verbazing dan ook toen Johan plotseling remise aanbod en nog groter toen zijn tegenstander besloot door te spelen, in een verloren stelling. De partij kreeg een passend slot toen er eeuwig schaak volgde in een nog steeds gewonnen stelling voor Johan. Zelf werd ik aan bord 9 slachtoffer van een voorbereide variant van Maurice Schippers. Zijn nieuwtje bleek achteraf minder gevaarlijk dan de partij liet zien. Ik slaagde er echter niet in het juiste antwoord te vinden en na een paar keer de beste zet gemist te hebben, belandde ik in een verloren eindspel. Aan bord 10 debuteerde Martijn. Tegenstandster Iozefina Paulet snoepte een pionnetje in de opening, maar Martijn had daarvoor meer dan voldoende compensatie. Maar het voordeeltje verwaterde en de compensatie verdween. Helaas werden een paar plotselinge kansen in het eindspel niet gegrepen en ging de partij verloren.