HWP 1: Kampioen

Nog één obstakel restte ons in de strijd om het kampioenschap: DD. In zijn mail aan zijn ploeggenoten had de teamleider aangegeven dat een 8-2 overwinning voldoende zou zijn om de titel te bemachtigen. Het was bijna genant. We hebben in het verleden vaak tegen DD gespeeld en na vele jaren uitslagen rond de 5-5 slaagden we er de afgelopen seizoenen in een paar keer achter elkaar te winnen. Maar 8-2 was niet erg realistisch. Goed, het was de laatste ronde en voor DD stond er niets meer op het spel. Dat was in ons voordeel, want met of zonder Fedorchuk, dat scheelt toch een punt. Wij moesten het doen zonder Paul Motwani en Thibaut Vandenbussche, maar hadden adekwate vervangers in de personen van Attila Czebe en David Roos. De Haagse invallers aan de borden 6 en 8 hadden het lastig. Johan en Adrian brachten ons daar op een 2-0 voorsprong. Steven had als opdracht niet te verliezen van John van der Wiel en kweet zich uitstekend van zijn taak. Een kortsluiting bij David leek de spanning terug te brengen in de wedstrijd: 2½-1½. De meeste andere borden toonden klein tot groot voordeel. Normaal gesproken konden we het vervolg van de wedstrijd met vertrouwen tegemoet zien. Maar vandaag was het niet normaal, want het ging niet alleen om de matchpunten. Thibaut M won overtuigend, Helmut volgde zijn voorbeeld tegen generatiegenoot Peter Gelpke en Koen bracht de stand op 5½-1½. Attila, Tom en ik hadden betere eindspelen, die geduldig uitgespeeld werden met optimaal resultaat: 8½-1½. Kampioen en eindelijk terug naar de Meesterklasse. De beloning was niet misselijk: een heerlijk Chinees buffet en een onemanshow van de voorzitter: een dag om niet snel te vergeten. Dank aan een ieder die zich ingezet heeft. Het was een mooi seizoen.