Selecteer team

Ronde 7 van het Schaak Grens Toernooi vond plaats op vrijdag 15 februari 2013 te Wachtebeke.
Er werd aan 7 borden geschaakt.
Henk de Ridder speelde remise tegen Mark Zootjes(Landau).
Cor Provoost won met een gambiet partij van Jos van Bellen (geen clublid).
In de partij van Manuel Colsen ging er in het begin iets mis. Manuel raakte na enkele zetten te snel de c-pion aan, waardoor hij een kwaliteit en een pion verloor. De partij duurde erg lang en uiteindelijk kon Manuel nog met eeuwig schaak en dus remise ontsnappen.
Nick Dubbeldam (Landau) gaat aan de leiding in het klassement.
Ronde 8 vindt plaats op vrijdag 22 maart 2013 te Axel.

* = Nationale rating
zonder * = Fide rating

Gisteravond toog het restant van HWP A af naar Scherpenisse. We begonnen al met een 1-0 achterstand doordat onze frontman Kees N. liet doorschemeren liever te biljarten dan te schaken. Met drie man moesten we dus de klus klaren.
Eigenlijk hadden we helemaal nooit naar Scherpenisse hoeven afreizen, als Cor zich jaren geleden niet sterk had gemaakt de schakers van Denk en Zet over te hevelen naar de Zeeuwse Schaakbond maar ze lekker in Noord-Brabant ingeschreven had laten staan. Toen we de ellenlange weg in regen en duisternis over al die dammen aflegde, betuigde hij daar nu dan ook spijt over. Maar hij was zelf nog het meest het haasje geweest, zo zei hij, want van alle bestuursleden had hijzelf nog wel het vaakst in Scherpenisse moeten spelen.

Dat was maar een schrale troost.

Binnen vijf minuten stootte ik al loeihard m’n kop aan een laaghangende balk in dat "oh oh wat een mooie oud pand". Waren de mensen vroegen zo klein of had die architect zand in de ogen? Ik zeg niet dat dit akkefietje oorzaak was van m’n afschuwelijke partij, maar wie weet. In ieder geval zie ik denk ik maar af in de toekomst van 1. e4 en 2. g3, wat ik alleen maar speelde om zo gauw mogelijk wat voor theorie dan ook te ontlopen. Nou, dat lukte! Ik kan me niet voorstellen dat al die broddelzetten die ik deed ook maar ergens ter wereld in een theorieboekje zijn terug te vinden.

Rond de tijd dat ik opgaf had Cor de vlag al gestreken na een hopeloze zet in de opening waarmee hij een toren weggaf. Die rotvorkjes ook altijd. Cor was niet blij en op de terugweg werden stiltes door hem afgewisseld met cynisch gefoeter op zijn eigen prestatie.

De enige die nog enige weerstand bood was Cees. Uiteindelijk besloot hij het remiseaanbod maar te accepteren, omdat iedereen in Scherpenisse al sliep en degenen die nog wakker waren ongeduldig met jassen aan om hem heen drentelden. In de eindstand, waar remise werd gegeven, bleek het volgens de computer mat in 63 voor wit. Dat had je dan toch wel even kunnen uitspelen, Cees!

Hoe dan ook, toch had ik niet zo’n slechte avond. Cor overhandigde mij namelijk één van die mooie gele notitieboekjes van Schaakhuis De Haan waar ik in een eerder verslag van repte. Ze waren nog van Walter Cardon geweest, zo zei hij. Ik zal het koesteren en proberen het slechts te vullen met mooie winstpartijen. Die van vanavond staat dan ook, gelukkig, in een ander boekje.

Voor het eerst trad ik op als non-playing captain, met het idee dat dat goed zou zijn voor het team. Zelden heb ik er zo naast gezeten. De middag verliep desastreus. We incasseerden de ene nul na de andere. Na de eerste tijdcontrole stond het al 0,5-5,5 voor Voorschoten. En daar was niets op af te dingen. De twee resterende partijen van Wouter Ghyselen, die compleet gewonnen stond, en Harry Provoost, pionnetje meer in een eindspel, zouden de nederlaag nog wat draaglijker maken. Een uurtje en twee gruwelijke blunders later stond echter de misselijkmakende eindstand op het bord.