Seizoen Selecteer

Optimistisch waren we. Niet alleen was tegenstander Utrecht op papier nog iets zwakker dan wij, onze moraal had een flinke boost gekregen door een aantal recente individuele successen. Bij de Europacup in Skopje behaalden Thibaut M en Tom de IM titel en hield Steven niemand minder dan Grischuk op remise. Een week later eindigde Koen op een gedeelde eerste plaats in het Franse Le Touquet met een tpr van 2600.
De wedstrijd zelf begon hoopvol toen mijn jonge tegenstander zich vergaloppeerde in de opening: materiaalverlies en kort daarna mat. Bij de meeste andere partijen was op dat moment nog weinig aan de hand en waar dat wel het geval was, zag het er niet heel rooskleurig uit voor de onzen. Utrecht had zich voor de gelegenheid versterkt met de broertjes Dijkhuis; Tycho liep Tieme onder de voet en Sven had al snel groot voordeel tegen Steven. Ook bij Tom liep het (nog) niet naar wens. Nadat Tieme had opgegeven, keerde het tij echter bij Tom. Hij zag kans om allerlei stukken te ruilen en bij elk ruiltje een pion mee te snoepen: 1-2.
Dat was het sein voor een flinke oogst: overwinningen van Thibaut V (beste partij van de middag) en Adrian (overtuigende slotfase) brachten ons op een 1-4 voorsprong. Toen Koen in het middenspel duidelijk dieper inzicht toonde dan zijn tegenstander, was de wedstrijd beslist: 1-5 met nog twee remise eindspelen (Helmut en Thibaut M) en twee verloren stellingen (Steven en Johan). Daar kwam geen verandering meer in, al boekte Helmut zeker vorderingen, zij het niet genoeg.
Op het moment dat de parkeermeters bijgevuld moesten worden, verscheen dan ook de 4-6 op het wedstrijdformulier.
We staan in ieder geval tot 12 december boven de degradatiestreep.

Na een voorspoedige tocht naar het verre Capelle konden we er aan beginnen. Jim stond steeds wat beter tegen Bogers, maar nooit meer dan dat. Marc kon het Hollands van Lui niet kraken. Tabak trakteerde Gert op een dubbelpion in de B3-variant van het Frans. Deze bleek zwaar door te wegen in het eindspel. Frans offerde met b4 een pion in het siciliaans tegen Segers, maar kreeg onvoldoende compensatie. Rudy stond in de opening al wat minder tegen Trimp en raakte dit niet meer te boven. De andere partijen leken echter de goede kant uit te gaan. Yves speelde een goede Nimzo tegen Koster en won bijna. André won de kwaliteit tegen Lemmen, maar overhaastte zich in het eindspel en moest met remise vrede nemen. Eric leek vlot te gaan winnen tegen Vermeer maar raakte ondanks een stuk extra ook niet verder als remise.

Iedereen heeft gevochten voor wat hij waard was. Hier hadden we meer verdiend!

Op 7 november 2015 werd de 3e ronde in de Zeeuwse Hoofdklasse gespeeld. HWP 4 ging op bezoek bij ScheldeSchaak in Oostburg. Op papier is deze nieuwe combinatie een degradatiekandidaat. HWP 4 liet gelukkig op deze warme novemberdag zijn spieren zien. We begonnen evenwel met een remisepartij. Matthias De Weird sloot vrij snel vrede met Gerard de Winter. Matthias kwam uit de nachtdienst en was tevreden met het halfje. Hierna konden we een vol punt noteren bij Rudi. Hij ontdeed zich van zijn elfjarige tegenstandster door de ene na de andere actieve zet te produceren. Toch is deze jonge dame talentvol en zal over enige tijd ook haar punten pakken. Intussen had Herman na overleg met teamleider Henk een remisevoorstel geweigerd en had Adrie tevergeefs remise aangeboden. Toch kon er een puntendeling worden genoteerd en wel op het bord van Henk. Het openingsvoordeel was bij Henk als sneeuw voor de zon verdwenen en Henk besloot niks te forceren wegens betere stellingen om hem heen. Het duurde vervolgens een tijd, maar de punten vielen als de blaren van de bomen. John had met fijne trucjes een kwaliteit veroverd en compensatie was ver te zoeken voor zijn tegenstander. Zo liep het ook bij Bart, Bart bleef maar materiaal inpikken totdat zijn tegenstander er moedeloos van werd. Herman liet het publiek ook weer van zijn eindspeltechniek genieten. 5-1 tussenstand. De overwinning was een feit.
Marnix en Adrie besloten door te gaan tot het gaatje. Adrie omdat hij in zijn eer was aangetast door het wegwuiven van zijn remise-aanbod. Marnix omdat hij kwaad op zichzelf was door onnodig in het nadeel te komen. Op den duur wist zijn tegenstander het ook niet meer en kroop terug in zijn hok. En dat moet je juist niet doen tegen Marnix, want dan wordt je vernietigd in je eigen kot.HWP 4 is weer uit zijn as herrezen en onze volgende tegenstanders zullen het weten ook.

Weer terug in De Speye, het gebouw waar lang geleden het 1e ECI-toernooi werd gehouden. De zaal is opgeknapt, er is volop ruimte om te analyseren, we hebben onze eigen bar, kortom aan het veld kon het niet liggen. Wel aan de tegenstander, de regerend landskampioen Charlois. Het eerste wapenfeit deed zich voor aan bord 3. Steven had zich uitstekend voorbereid, dat was duidelijk. De zetten werden bijna a tempo op het bord gekwakt. Tegenstander Erik van den Doel deed ook steeds de juiste zetten, maar had daar wel veel tijd voor nodig. Toen Erik op de 24e zet afweek van de hoofdvariant, vond Steven dat een mooi moment om een schijnoffer te plegen en dat vergezeld te laten gaan door een remise aanbod. Het schijnoffer bleek een blunder te zijn en het remise aanbod werd dan ook vriendelijk geweigerd. Tom voorspelde voor zijn partij een korte remise. De helft van die voorspelling kwam uit. We stonden met 0-2 achter. Na deze vervelende start fleurden we wat op. Thibaut had een klein nadeeltje tegen Bart Michiels, maar bereikte toch bijtijds de remisehaven. Het kleine voordeeltje van Johan bleek ook niet meer waard dan een halfje: 1-3. Helmut had het lastig aan bord 1 tegen de Hongaarse grootmeester Imre Hera. De problemen in het middenspel leken niet onoverkomelijk, maar het voordeel van wit werd allengs groter en tenslotte beslissend: 1-4. Ook Adrian keek lange tijd tegen een iets mindere stelling aan, maar hij slaagde er in om af te wikkelen naar een remise-achtig eindspel, dat niet werd doorgespeeld. Sasse man van de wedstrijd was Koen. In een zeer overtuigend gespeelde partij was hij steeds "in control". De bekroning vond plaats in het toreneindspel. Ik was de hele partij bezig mijn nadeeltje uit de opening weg te werken. Toen ik daar eindelijk in geslaagd was, verpestte ik het in de tijdnoodfase alsnog: 2,5-5,5. Wedstrijd gespeeld. Invaller Frederic toonde zich van zijn meest charmante kant door een helpmat te construeren. En op het moment dat iedereen naar huis wilde zag Mher Hovhanisian in dat Tieme het remise toreneindspel nooit zou verliezen: 3-7.
Een grote nederlaag, maar we doen nog volop mee, in de strijd tegen degradatie.