Seizoen 2018-2019

Voor de tweede keer dit seizoen hadden we een klein (eigenlijk te verwaarlozen) ratingoverwicht. De start was weer uitstekend. Thibaut was als eerste klaar met een solide remise. Ik volgde zijn voorbeeld. In een stelling waarin mijn tegenstander en ik beiden geen idee hadden wie er beter stond, werd eveneens tot remise besloten. Vervolgens liepen we uit naar 3-1. Simon speelde een overtuigende partij en won met een verwoestende koningsaanval. Het was een ouderwetse middag in De Speije, want we hadden Paul weer eens in ons midden. Stukwinst betekende daar het einde van de partij. Daarna volgden er wat tegenvallers. Glen was niet helemaal lekker uit de opening gekomen en slaagde er niet in het nadeel weg te werken: 3-2. Adrian had een gecompliceerde stelling. Ik dacht dat hij heel goed stond, maar toen zijn tegenstander een dame gaf tegen toren en een stuk, ging het snel bergafwaarts: 3-3. De overige vier partijen boden niet heel veel hoop op een goed resultaat. Helmut stond een tikje minder, maar met volop kansen op remise. Koen was in de opening een pion achter gekomen en dat was in het eindspel nog steeds het probleem, maar ook hier remisekansen. Over de stelling van Rein waren de meningen verdeeld en dan schommelt het meestal rond de remise. Tom had zich losgewurmd en met een tactisch grapje had hij een eindspel met twee pluspionnen bereikt. De materiaalverhouding gaf echter weinig reden tot optimisme. De partij eindigde dan ook in remise. Bij Rein ging het mis, maar Koen en Helmut maakten keurig remise. Eindstand: 4½-5½. Al met al een terechte uitslag. De overige resultaten in de Meesterklasse waren niet bepaald in ons voordeel. Het wordt nog spannend. Na de winterstop treffen we de kampioen van vorig seizoen, LSG.

Met afgrijzen denk ik terug aan die middag in Oost-Souburg. Ik had net een remiseaanbod gekregen, dat ik aanvankelijk direct wilde afslaan. We hadden tenslotte pas een zet of twintig gedaan, en mijn tegenstander had maar drie minuten meer, en ik vijftig. Het stond gelijk, maar tijd speelt ook een rol. Maar als teamleider moet je het belang van de ploeg in het oog houden. Dat heb ik veertig minuten gedaan, tot we met 1,5-0,5 voorstonden. Toen vond ik het welletjes, ook omdat verder spelen op dat moment zinloos leek. Snijders had net groot voordeel bereikt, Harry had een gewonnen eindspel vergooid, maar kon nooit meer verliezen, Nele hield remise en Johan ging winnen. Het werd minimaal 4,5-3,5 voor ons. Ik ging even naar buiten om te kijken of ik berichtjes op mijn telefoon had ontvangen. Ja, een heleboel. Terug binnen werd ik geconfronteerd met gruwel. The horror, the horror.

De middag begon rustig met een goede remise van Chris Ghysels. Daarna volgde Andre Galle dat voorbeeld. Na nog een remise van Rudi Pauwels kwam ons eerste winstpunt: Rudy van de Wynkele won van teamleider en invaller Hans Welten. 1 1/2 – 2 1/2 voor dus. Daarna won Samuel Verbruggen met wit tegen Jos van der Kaap, die blijkbaar in de opening iets niet goed had gedaan. Gezien het forse Rating verschil was dit een opsteker. Marc Lacrosse, die de hoogste ratinghouder van Goes te bestrijden kreeg (Grochal zat voor het eerst aan bord 1!) speelde heel lang gelijk op, maar tenslotte bleek pionverlies fataal. Ik was zelf de opening goed doorgekomen, stond eerst iets beter en daarna iets minder maar het leek op remise uit te draaien. Na de eerste tijdcontrole maakte mijn tegenstander Rinus Burgerhoff echter een fout die een vol stuk kostte, en daarmee ook de partij. Tenslotte verloor Eric van de Wynkele in moeilijke stelling, nadat hij eerder een paar keer remise afgeslagen had.
Maar de 2 matchpunten waren binnen, en dat is belangrijk in deze klasse waar (bijna) iedereen van iedereen lijkt te kunnen winnen.