Seizoen 2016-2017

De opdracht voor deze belangrijke wedstrijd tegen MuConsult Apeldoorn was duidelijk: de witspelers moesten winnen. Wat er op de zwartborden nog bij zou komen was bonus. Na afloop konden we vaststellen dat de zwartspelers zich iets beter aan de afspraak hebben gehouden. De eerste tussenstand die ik doorkreeg was 2-0 voor Apeldoorn. Ashote verloor tamelijk kansloos en datzelfde dacht ik van Rein. Achteraf bleek dat hij onderweg de winst gemist had. Maar goed, nog geen man overboord want beiden hadden zwart. We sloegen hard terug met wit. Eerst Steven die weer eens aantoonde dat de Ruilvariant van het Slavisch helemaal niet tot slap spel hoeft te leiden. Daarna Thibaut, die blij was met zijn overwinning, maar niet tevreden over de partij. Wel tevreden, en terecht, was Helmut. Zijn tegenstander zal een vreselijke middag hebben gehad. En zo stond het 2-3 en was het weer tijd voor een paar zwarte nullen. Ik geloof dat Martijn niet veel kans heeft gehad, maar Adrian stond lang heel behoorlijk. 4-3 achter nu en een blik op de resterende borden leerde ons dat we het niet gingen redden. Koen en Tieme stonden slecht met wit, ik met zwart. Out of the blue kreeg Koen een remise aanbod. Hij sloeg het af in het belang van het team, maar al snel bleek dat zijn stelling nog slechter was dan gedacht. Een schrale troost was dat mijn tegenstander in de technische afwikkeling wat steken liet vallen, waardoor ik met remise kon ontsnappen. Tieme’s tegenstander deed het beter. 3 uit 5 met wit en ½ uit 5 met zwart. Door deze nederlaag zakken we naar de plaats die we zo goed kennen, waar we ons thuis voelen en van waaruit we tot grootse daden in staat bleken. Kortom, de situatie is hopeloos, maar er kan nog van alles gebeuren.

Het zag er heel goed uit. Er waren een paar remises gevallen, Arno en Nele stonden overwegend, en ik had mijn tegenstander al weggevaagd. Hij hoefde alleen nog maar even op te geven. Alleen Herman had problemen. Het liep anders. Arno kwam ergens net iets te kort voor de winst. En mijn partij eindigde in chaos met een scheidsrechter die mijn Duitse tegenstander telkens weer maande dat hij moest noteren, terwijl ik helemaal gek werd van het feit dat de man dat blijkbaar niet kon of niet wilde en zei dat hij "keine Zeit hatte" en dat zijn "Hand kaputt was." Daarmee ging mijn concentratie volledig kaputt. Natuurlijk nam ik ook de remise door zetherhaling niet en stortte ik mijzelf liever in het zwaard met de gemiste kansen in het achterhoofd. Ik kon niet meer denken. De scheidsrechter zei nog dat ik hem er eerder bij had moeten halen. Mosterd na de maaltijd.
Alleen Nele deed wat ze moest doen, en dat deed ze heel knap.

In deze 5e ronde speelden we een uitwedstrijd tegen DZD 2 in Kruiningen. Deze ronde moest HWP 5 geen spelers af staan aan HWP 4, waardoor we op volle sterkte konden aantreden tegen DZD 2. Door William konden we het eerste bordpunt noteren. Een mooie aanvalspartij op de verzwakte koningsstelling van zwart. Het volgende punt kwam van Gilbert. Gilbert won al vrij snel een stuk, waardoor de winst al bijna binnen was. Daarna verloor zijn tegenstander nog een stuk. Op dat moment kon Gilbert de felicitaties in ontvangst nemen. Martin kreeg ook een prachtige stelling op het bord. Hij kon na enkele uren de derde winstpartij noteren. Ondergetekende was naast teamleider ook chauffeur. Helaas gooide hij op deze mooie dag roet in het eten, door een gelijke stelling om zeep te helpen. Toch een mooie overwinning voor HWP 5! We hebben nu even een winterstop, maar op zaterdag 4 februari gaan we er weer tegenaan. Hopelijk winnen we dan weer!
Maar nu eerst genieten van Kerst en Oud & Nieuw! Tot in 2017!

De wedstrijd van het succesvolste HWP-team tegen staartclub Voerendaal 2 kende een merkwaardig begin. De teamleider en topscorer van de ploeg was na een kwartier klaar. Met een nul. Hoe kan dat? Welnu, je kunt je gewoon door de openingstheorie heenwerken door de zetten in de voorgeschreven volgorde op het bord te brengen. Je kunt ook gewoon maar wat doen in de veronderstelling dat het allemaal niet uitmaakt omdat je alles al duizend keer hebt gespeeld en dus automatisch bij de gewenste positie terechtkomt. Dat het daarbij mogelijk is dat de tegenstander onderweg gewoon je dame slaat, komt niet in je op. Tot het zover is. Zo ging het ongeveer.
Daarna liet de teamleider zich van zijn beste kant zien, door zijn ploeggenoten vurig aan te moedigen. Dit had ongekend succes, vooral bij buurman Wouter Ghyselen, die zijn opponent op schitterende wijze opbracht. Ook Arno Sterck nam zijn verantwoordelijkheid door met overmacht van Van der Zwet te winnen. En Simon Provoost presenteerde de toeschouwers op een hoogstandje in het eindspel, dat hem geen ovationeel applaus bracht omdat zulks niet gebruikelijk is bij het schaken. Alleen daarom gebeurde het niet.
Verder kende de match een bijna sensationeel optreden van invaller Snijders, die Luc Zimmerman tot de rand van de afgrond bracht, maar verzuimde hem in de abyss te laten storten. Remise. Hetzelfde resultaat boekten Harry en Renzo (tegen iemand met en hele moeilijke naam) in partijen die het aanzien meer dan waard waren, maar kennelijk nooit de remisemarge verlieten. En tenslotte was er Nele. Zoals gebruikelijk zat zij als laatste achter het bord – maar deze keer tegen een andere dame. Dat is wat minder gebruikelijk. Nele had met zwart een overwegende stelling opgebouwd, tot zij op zet 39 of 40 plots een kwaliteit weggaf. Waarschijnlijk stond ze daarna nog steeds beter, maar de partij eindigde na een mislukte claim alsnog in remise.
Ik was weer heel trots op mijn team…