Seizoen 2014-2015

Het ging zo goed met HWP 4. We stonden verdiend aan de leiding in de zeeuwse hoofdklasse. Er werd al druk gepraat over de grote stap naar de 3e klasse KNSB. Op 13 december 2014 kwamen de twijfels aanwaaien toen we Middelburg verlieten na een verdiende afstraffing die nog lang zal nadreunen. Vanaf het begin liep het niet. Het begon al met de voetreis naar het clubgebouw. We hadden besloten om te parkeren buiten de betaalde zone, maar we waren overgeconcentreerd en over een loopafstand van 5 minuten deden we 25 minuten. Toen we tegen half twee binnen kwamen werden we geeneens door de Middelburgers achter de borden gejaagd en stonden de klokken nog stil. Zo kan het dus ook. Er zijn nog sportieve tegenstanders. De lange tocht door de buitenlucht had ons echter geen goed gedaan. Alleen in de partij van Henk kwam groot voordeel op het bord, maar dat werd niet in winst omgezet, ongelijke lopers met een pluspion was het resultaat, maar dat werd gewoon remise. Op de remises van Herman en Rudi valt niets af te dingen, zij speelden tegen geduchte tegenstanders en Nick haalde ook het maximum uit zijn stelling. Ik kan de loftrompet niet spelen over onze winstpartijen, want die waren er gewoonweg niet. Slecht nieuws over de patij van Adrie, hij blunderde op de 15e zet, probeerde nog wel zijn verdriet weg te spoelen, maar om 16 uur was de trappist in het overigens gezellige clubgebouw al op. Vreemde partij bij John, die baalde van de Franse ruilvariant, vervolgens zijn koningsvleugel verwaarloosde en enkele mooie zetten van zijn tegenstander niet aan zag komen en na kwaliteitsverlies de pijp aan Maarten gaf. Steven, die op de valreep inviel kwam duidelijk schaakritme tekort. Het komt nog wel goed met Steven, nu zijn studie is afgerond en hij vlak bij de Statie is neergestreken.
Manuel was ook ingevallen, maar trof de altijd gevaarlijke Ronald Lauer. In volle verdediging raakte hij zijn loper aan. Loper wegzetten dan maar zou je zeggen, maar er was geen veld vrij om hem neer te zetten zonder hem kwijt te geraken. Veldslag verloren, maar de oorlog niet. Rug rechten en schaken op 3 januari 2015.

Krimpen is een ploeg waar we al vaak tegen hebben gespeeld – in verschillende klassen. En altijd zijn ze taai. Zo ook nu. Naast vele oudgedienden hadden ze nu twee jonge talenten in de gelederen. Wij moesten het met slechts één talent doen. Helaas incasseerde ons talent de enige nederlaag. Het zit Renzo niet mee de laatste tijd. Hij creëert kundig goede stellingen, bouwt gestaag zijn voordeel uit, maar op het moment van oogsten geeft hij stukken weg. Zo ging het in de vorige ronde en zo ging het ook nu. Renzo was ontroostbaar. Het enige dat ik hem kan vertellen is dat dit niet zo blijft. Ik heb alle vertrouwen in een remonte in de komende wedstrijden.
Ver voordat Renzo zijn tegenstander de hand moest schudden, had Bert Feys zijn eerste partij van het seizoen overtuigend tot een goed einde gebracht. En Pieter Steen deed vervolgens hetzelfde aan het eerste bord, nadat hij keurig zijn teamleider op de hoogte had gebracht van een vijandelijk remiseaanbod dat hij niet mocht (en ook niet wilde) aannemen. Naast hem verrichte David een grootse daad door FM Van Dijk onverbiddelijk terug te wijzen in het Schots. Intussen had Harry Provoost, in een partij die weinig om het lijf had, remise gespeeld tegen een jong talent en had ik hetzelfde gedaan, nadat ik met overweldigend voordeel uit de opening was gekomen en dientengevolge had besloten dat de partij in feite klaar was. Dat bleek niet het geval. Na een hele serie ongeïnteresseerde en slappe zetten mijnerzijds stond het gewoon weer gelijk en ondernam ik de gebruikelijke verliespoging, die ook deze keer niet slaagde.
Zo stonden we met 4-2 voor, maar gezien de stand op de resterende borden leek de zege nog ongewis: Fabian en Wouter stonden beiden met de rug tegen de muur in het eindspel. Zij hielden echter hun rug recht en vochten allebei een half punt binnen.
Ondanks drie overwinningen staan we nog steeds niet aan de leiding in de competitie. We hebben een half bordpunt minder dan Rijswijk. Op 13 december mogen we tegen hekkensluiter D4 uit Oosterhout proberen de koppositie te pakken.

Rudy won met een truukje in de opening een pion en wikkelde mooi af. Yves won vlotjes tegen de Grunfeld van Ahlers. Ons geheim wapen Nele speelde tegen een oude bekende, maar ondanks een mooie stelling werd het remise. Frans won in een klassieke stelling netjes van Peerdeman. Eric kreeg bijna FM Bannink te pakken, maar de ervaring van de meester gaf toch de doorslag. André kwam slecht uit de opening, maar toen vd Werve een kwaliteit wegblunderde werd het nog heel complex. Tenslotte won vd Werve in een dame-eindspel. Marc had weinig moeite met de Grunfeld van Ouwens. Etienne stond lange tijd een pion voor, maar in een vermoeiende slotfase werd het nog fair remise.

Proficiat voor de inzet van iedereen en laten we zo verder doen!

Hoewel we het tegen Paul Keres vaak lastig hebben, winnen we bijna altijd. Vandaag ging het vlotjes. Al snel stond een duidelijke voorsprong op het scorebord en die marge bleef bestaan tot het einde.

Het was goed om te zien dat Johan de score opende. Nochtans smeet zijn tegenstander snel een hoop theorie op het bord, waardoor Johan het moest doen met een hoop minder tijd. Dat deerde hem deze keer niet. Johan wikkelde af naar een voordelig eindspel waarin de vrijpionnen beslissend waren. Hans had het moeilijk met zwart tegen Bert Both. Toen Hans remise aanbood, stond hij beslist minder, maar misschien was Both nog steeds onder de indruk van de reputatie die Hans ooit had toen hij de interne competitie van Paul Keres onveilig maakte. Dat was in een periode dat de helft van ons team nog niet geboren was, overigens.

Steven speelde naar eigen zeggen een waanzinnige partij, maar het lijkt erop dat onze man elke maand sterker wordt. Op de vraag of de variant was voorbereid, antwoordde Steven dat hij eigenlijk alles had voorbereid. Ja, dat maakt het lastig voor de tegenstanders. In ieder geval leek zijn partij van de zijkant een overtuigende prestatie. Thibaut M. moest vechten in zijn geliefde Benkö, maar ook deze keer bleef hij overeind. Paul noteerde ook een remise tegen Peter Lombaers die een sterke partij speelde met zwart. Zelf heb ik niet veel van de partij gezien, maar er werd verteld dat er voor Paul niet meer in zat dan de puntendeling.

Ik mocht de 4,5-1,5 laten aantekenen. Ik kwam goed uit de opening, maar Jan Jaap Janse beet zich vast in de partij. De stelling rond de tijdnoodfase was complex, maar ik kreeg de beste kansen toen ik een kwaliteit kon offeren. Jan Jaap had met precies spel misschien in de partij kunnen blijven, maar met weinig tijd op de klok ging hij in de fout. Gezien de stand op de overige borden was de winst nu haast binnen.

Helmut ging tegen de verwachting in onderuit met zwart tegen Willem van de Fliert. Volgens Helmut speelde zijn tegenstander een sterke partij en nadat Helmut nog een remisekans miste, beet hij in het zand. Van de partij van Tom heb ik niet veel gezien. Paul Hommerson had een mooie pionnenstructuur en Tom had wat aanval. Die hielden elkaar blijkbaar in evenwicht: remise derhalve.

Adrian zorgde ervoor dat de zege definitief binnen was. Met wit belandde hij in een prettige isolani-stelling waarbij hij de druk beetje bij beetje op kon voeren. Die druk bleek uiteindelijk beslissend. Als laatste was Thibaut V. nog bezig. Tegen Jan Breukelman kwam Thibaut geweldig uit de opening, maar hij verzuimde de genadeklap uit te delen. Uiteindelijk kon Jan nog afwikkelen naar een eindspel dat niet eenvoudig te winnen was voor Thibaut, maar in de praktijk leek het makkelijk te spelen. Thibaut zette zijn voordeel om, waardoor we afgetekend wonnen met 7-3.

Zo schuiven we weer een beetje op. We moeten nog steeds hopen op een misstap van Apeldoorn, maar tot die tijd kunnen we niets anders doen dan blijven winnen. Volgende keer weer een lastige: uit naar Stukkenjagers.