Seizoen 2011-2012

Vorig seizoen hadden we al snel vier verliespunten aan onze broek. Daarna wonnen we alles. We waanden ons bijna kampioen, maar De Stukkenjagers bleven ons net voor, nog niet eens een haarlengte, maar toch genoeg om te promoveren. Diezelfde Stukkenjagers staan inmiddels fier bovenaan in de Meesterklasse, terwijl wij weer vier verliespunten hebben. Net zo’n inhaalrace als vorig jaar lijkt haast onmogelijk, maar laten we niet te snel de handdoek gooien.

Op papier ontliepen HWP en Kennemer Combinatie elkaar weinig. De kapitein had een opstelling bedacht, waarbij bovenin de boel droog gehouden moest worden en onderin moest worden gescoord. Bord 1 was als eerste klaar. Hans’ Frans zag er wat tochtig uit. Kleijn wist er wel raad mee. Vanuit mijn ooghoeken zag ik vervolgens op het bord van Helmut de stukken ook in de beginstand gezet werden. Helmut met wit, gegarandeerd punt, dacht ik nog. Helaas dacht ik verkeerd. Ergens in een scherpe Benoni ging het mis en dat bleek direct einde partij. 0-2 en die tweede 0 was niet ingecalculeerd, pijnlijk. Het werd lastig.

Thibaut Maenhout is bijna altijd een gegarandeerd punt. Van de partij zag ik niet veel, maar het punt stond er inderdaad. Steven was in tijdnood handiger dan Ducarmon en dat was belangrijk. Voor de ploeg natuurlijk ook, maar vooral omdat Steven door deze overwinning over de ratinggrens van 2400 gaat. De normen had hij al, dus de IM-titel kan worden aangevraagd! Er werd een pintje op gedronken.

Dat waren twee mooie overwinningen, maar ondertussen pakten de donkere wolken zich samen boven de hoofden van de dappere HWP-strijders. Simon verloor. Onze nieuwe man moet er nog een beetje inkomen. Thibaut Vandenbussche verloor ook en, net als bij Helmut, was daar niet op gerekend. De partij was rommelig: dubbelpionnen, versplinterde pionstructuren, koningsmarsen. Teamleider van de tegenstander Canoy speelde het goed uit. Zelf leek ik voor een verrassing te gaan zorgen door Spoelman op te knopen, maar zijn verdediging was zo taai, dat ik er kon doorkomen. Invaller Adrian had een moeilijke partij. Die Slavische structuren lijken me altijd makkelijker te spelen voor zwart. Niks doen, structuur bij elkaar houden en wachten tot de witte zaak instort. Zo ging het ook in deze partij. 2,5 -5,5: wedstrijd beslist.

Tom toonde nog zijn zitvleeskwaliteiten door, na een gelijke opening, zijn stelling geleidelijk te versterken. Tegen half zeven was de stelling sterk genoeg voor een punt. Tieme verloor. We zagen niet de Tieme zoals we hem kennen.

We beginnen aan onze inhaalrace.

Op 17 december 2011 ontving HWP 4 de kampioenskandidaat in de ZSB Hoofdklasse. Al snel bleek dat dit Landau 1 een maatje te groot was voor de routiniers van HWP 4.
Ruim voor de 1e tijdscontrole stond het al 4,5 – 0,5 en was de wedstrijd beslist.
Het halfje werd gescoord door teamleider Henk de Ridder tegen Janco Dees, doch dit was eigenlijk te weinig. Henk verzuimde een pion te winnen in het middenspel en liet het daarna van schrik remise lopen. John Gommers liet zich vanuit de opening wegdrukken en Sadik Bajraktari kon net niet aanklampen toen de speler met de hoogste rating vrij snel het initiatief overnam. Steven Rademakers ging ten onder door zijn stukken slecht te ontwikkelen en Gilbert Ongena maakte al eerste een foutje in een gelijk opgaande partij.Rudi, Nick en Adri troffen ook een tegenstander met een hogere rating maar daar was op het bord niets van te merken.
Adri is niet in gevaar geweest en deelde het punt toen de stelling gelijk was. Adri nam het juiste besluit door net niet in tijdnood te komen. Nick Wegman leek lange tijd beter te staan, maar beter staan bied geen enkele garantie. Uiteindelijk ging op een verkeerd moment een pionnetje verloren en was het eindspel niet te houden. De mooiste partij speelde zich af op het laatste bord. Martijn de Clerck dacht het beton van Rudi Pauwels op te blazen, maar werd daardoor zelf vernietigd toen Rudi een paar krachtzetten aan het publiek liet zien. Al met al niks aan de hand vandaag, gewoon verdiend verloren. We richten ons nu op de ZSB beker.

Op 26 november 2011 ging HWP 4 op bezoek bij Landau 2.Dit was in de derde ronde van de ZSB Hoofdklasse. Je zou toch veronderstellen dat Landau 2 onder de indruk was toen het dagteam van HWP 4 binnenstapte. Welnu, vergeet het maar, de Axelaars kropen als een blok beton achter de borden. Het leek wel of de meeste HWP ers verdoofd waren. Enkelen deden hun werk naar behoren. Adri den Hamer zeer zeker. Hij moest vanwege de geweldige opkomst bord 8 voor zijn rekening nemen en gaf zijn jonge doch veelbelovende tegenstander schaakles. Dat werd ook van Rudi Pauwels verwacht. Hij trof de jonge Danilo Bolleman, de zoon van Erik tegenover zich. Omdat Rudi te rustig begon vervlakte de partij en verzande in remise. Henk de Ridder ging behoorlijk te keer tegen Koen Dhuyvetter en leek voortdurend aan het langste eind te trekken, totdat zijn tegenstander met veel kunst en vliegwerk in het eindspel met remise wegkwam. Ook over Levon Galoyan niets dan lof. Boeiend voor het publiek hoe hij een tegenspartelende Theo de Putter onder de grond stak. Ja, dat waren onze wapenfeiten. Over de 4 mensen die het onderspit dolven in het kort de bijzonderheden. Sadik was niet opgewassen tegen de lijfopening van Moens. 1 b3 en dan sukkelen tot de pijp leeg was. Frans was vandaag gewoon de mindere tegen Arjo Arendse. John kon en mocht geen remise spelen. Hij was tot forceren gedwongen en dat wil nogal eens verkeerd uitpakken. Van Nick werd te veel gevraagd bij de 3-3 tussenstand toen hij samen met John voor minimaal 4-4 moest zorgen. Landau zal veel spijt van hun stunt krijgen, want in de volgende ronde komt hun eerste naar ons om te worden afgeslacht.

HWP 2 was in grootse vorm in de eerste thuiswedstrijd van het nieuwe seizoen. Deze prestatie was vele malen beter dan hetgeen we in de vorige ronde lieten zien. Adrian Roos gaf aan het eerste bord glans aan zijn debuut door middel van een schitterende overwinning met zwart op IM Willy Hendriks. De sympathieke IM kon nergens een vuist maken en werd in opkomende tijdnood van het bord gecombineerd. Broer David wiste de nare herinnering aan zijn nederlaag in de eerste ronde uit door uitstekend spel met de zwarte stukken. Twee volle punten voor de gebroeders. Aan het tweede bord leek Wouter Ghyselen op weg naar zijn tweede zege in het nog prille seizoen. Oppenent Goudriaan kreeg alle hoeken van het bord te zien. Edoch, in compleet gewonnen stelling ontglipte Wouter een gruwelijke blunder, waarna hij meteen op kon geven. Omdat er nogal wat afzeggingen waren, en er dientengevolge met spelers moest worden geschoven, maakte supersub John Gommers weer eens zijn opwachting in het tweede. Zijn invalbeurt werd besloten op de manier die we inmiddels van hem gewend zijn, namelijk met een klinkende overwinning! Harry Provoost en Fabian Hulpia speelden solide remises tegen hoger gerate tegenstanders en Marnix moest helaas het bitter van de nederlaag proeven, toen hij in een hele mooie stelling een onnodig optimistische opstoot plaatste. Zo hadden we vier punten verzameld, en viel Maarten Rademakers de eer te beurt om de overwinning binnen te slepen. Hij deed dat met verve tegen een opponent die veel meer elo had, maar waarschijnlijk een lelijker vriendin.
Feit is dat we een zeer overtuigende overwinning hebben behaald tegen een op papier aanmerkelijk sterkere ploeg. Dat biedt houvast voor de toekomst. De afwezigheid van de teamleider werkte kennelijk inspirerend op de ploeg. Ik weet niet of we hier conclusies uit moeten trekken…