Seizoen 2010-2011

Wilden we nog aanspraak maken op het kampioenschap, moesten we winnen, en dik ook. Ondanks een vroege 2-0 achterstand, lukte dat ook. Invaller Jim en Johan gingen vroeg onderuit. Beiden door matig openingsspel.

Hans haalde zijn oude trucendoos van stal. Daartegen was Broekmeulen niet bestand. Wouters jonge tegenstander probeerde hem in de opening te overrompelen, maar Wouter is niet zo makkelijk omver te duwen. Hij bleef makkelijk staan, sloeg terug en dat was hard. Thibaut M. behandelde een drierijensysteem met wit als een volleerd masseur. Sterk spel weer van onze sterkhouder.

Steven is terug! Het zag er weer gevaarlijk uit en het paste net wel of net niet, maar uiteindelijk toch net wel. Ook een punt. Hetzelfde is van toepassing op mijn eigen partij. Ik won, maar mijn tegenstander miste wat kansjes. Helmut pakte ruimte op de damevleugel en won, volgens mij, vrij eenvoudig.

Als laatsten waren Tom en Thibaut V. bezig. Tom leek me al snel groot voordeel te hebben, maar gaandeweg verwaterde het. De eindspeltechniek was echter beter dan dat van de opponent. Thibaut V. ten slotte had een complexe stelling, waarin hij beter rekende.

2-8. Fraai. Volgende ronde weten we meer.

Na de eerste tijdcontrole stond ik even buiten. Grauwe wolkenslierten joegen boven bladerloze bomen richting Duitsland in het stervend namiddaglicht. Van de andere kant keken donkere Groesbeekgebouwen dreigend op mij neer. Kraaien of raven krasten onophoudelijk. De naargeestige omgeving weerspiegelde de sfeer die binnen in het gebouw hing en waar de spelers van HWP kennelijk niet tegen opgewassen waren. Niemand van ons speelde goed, met uitzondering misschien van Wouter, die aan het tweede bord met zwart moeiteloos remise hield tegen De Ruiter. Voor het overige was het niets dan kommer en kwel. Adrian pakte de Leningrader verkeerd aan. Bij Maarten was niets van de Schwung uit de vorige ronden meer te ontdekken. Fabian vergooide groot voordeel tegen Theo Wijnhoven en overzag ook nog eens mat in twee. David wikkelde een veelbelovende stelling af naar een verloren eindspel, dat hij vervolgens knap remise hield. Zelf doorstond ik een spervuur van remiseaanboden en nam het pas aan toen ik te ver was gegaan. Bij Marnix bloedde een veelbelovend aanval dood en Harry wil er liever niet meer over praten.

HWP 3 heeft in Krimpen aan den IJssel goede kansen gemist om mee aan de leiding te blijven. In verschillende goed staande partijen gingen punten verloren zodat de matchpunten ons ontglipten.
Ere wie ere toekomt, onze man in vorm Marc won vlug en overtuigend zijn partij en brengt hiermee zijn score op 3 uit 3! Na deze goede opening duurde het dan tot het laatste half uur vóór de tijdscontrole om de zes volgende partijen te zien eindigen. Met als lichtpunt nog de goede overwinning van onze jongere Emile, hij won eerst de kwaliteit, toen een toren en meteen de partij. Rudy kwam in een eindspel met toren tegen paard en pion maar met pionnen op één vleugel was het net niet te winnen. Etienne kreeg een loperoffer op h7 tegen dat niet correct leek, de druk bleef echter aanhouden en 15 zetten later was het opgave. De tegenstander speelde hier beter. Manuel, terug invaller van het laatste uur, deed wat hij kon en stond lang goed maar kon zijn exploot van vorige ronde met HWP 1 niet herhalen. Herman stond gewonnen maar een blunder keerde het verwachte resultaat om. En Andre kon een goede stelling niet verzilveren, het bleef bij remise. Daarmee was het 4-3 in ons nadeel maar er was nog steeds hoop. Want Eric, die op bord 1 de sterkste speler van Krimpen voor zijn rekening nam, had een kansrijke stelling met dame en twee pluspionnen tegen twee torens. De vrijpion ging echter verloren en daarmee was het ook remise. Toch een goede prestatie van Eric die gewoonlijk op zijn best is tegen sterke spelers.
Een nipte nederlaag dus maar we staan nog op een derde plaats met 4 uit 6 en hadden daarvoor gaarne willen tekenen bij aanvang van de competitie.
Update: Een analyse van de partij op het achtste bord kan je hier vinden, met dank aan Jason Zondag.

Verheugend was het feit dat HWP 2 na een jaar afwezigheid weer in de tweede klasse mocht acteren, en nog verheugender was de aanwezigheid in Roosendaal van onze broeders van HWP 3, die van onze rentree getuige waren omdat zij tegen het tweede van De Pion moesten uitkomen. Minder verheugend was onze nederlaag. We verloren met 5-3, maar eigenlijk was het verschil slechts een halfje, want onder normale omstandigheden zou Harry Provoost het remiseaanbod van zijn tegenstander niet hebben afgeslagen. Maar ja, we stonden met 4-3 achter en dan probeer je van niets toch iets te maken. Het werd natuurlijk niets, maar dat laat de heldendaad van Harry onverlet.
Op zich was het niet verrassend dat we ten onder gingen, want de Roosendalers hadden gemiddeld meer ELO, maar van groot verschil was tijdens de wedstrijd absoluut geen sprake.
Na een snelle remise tussen de heren Kuijpers van Van de Vreede, kwamen we op achterstand door een nederlaag van ondergetekende aan het eerste bord. Inconsequent spel werd afgestraft en een gepointeerde bevrijdingspoging kwam net een zetje te laat. Fabian Hulpia hield uitstekend stand tegen Stefan Colijn en we kwamen op gelijke hoogte door Maarten Rademakers, die zijn tegenstander met een woeste koningsaanval overklaste. Aan bord 4 wist Frederic een mooie stelling niet in iets tastbaars om te zetten en daarna ging het van kwaad tot erger. Debutant David Roos onderschatte de tegenactie van opponent Tolhuizen en werd op de 40e zet getruct. Deze nederlaag werd weer goedgemaakt door onze andere debutant Wouter Ghyselen, die zijn gerennommeerde tegenstander met een schitterend torenoffer tot overgave dwong. Zo stond het 4-3 en de rest is bekend.
Volgende keer gaan we winnen.