Seizoen 2009-2010

In de 4e ronde van de ZSB-competitie speelde HWP 5 thuis tegen DZD 2 uit Kruiningen.DZD 2 voert de ranglijst. Gelijkspel of winst tegen de koploper zou dus goed zijn.
Cor Provoost kwam al vrij snel in een mooie stelling terecht. De koning van zwart stond niet zo goed. Toen een eventuele overwinning dichterbij kwam, overzag Cor een paardvork en kon hij zijn tegenstander feliciteren. 0-1.
Jelle Vanhijfte deelde de punten met zijn tegenstander.
De partij van Jan Van Leeuwen eindigde ook in remise.
Cees Smits had de partij volledig in handen. De stelling was gewonnen voor zwart, maar Cees gaf een volle toren cadeau en verloor. Tussenstand 1-3.
Nikita speelde heel zorgvuldig en won gaandeweg de partij enkele pionnen. Hij bracht de stand op 2-3.
Sadik Bajraktari was als laatste nog bezig (een pion minder). Zijn tegenstander had nog slechts vijf minuten op de klok (Sadik nog ongeveer 20 minuten). Sadik kreeg een pion terug met schaak, waarna hij de partij netjes won. Eindstand 3-3.
Een overwinning voor HWP was mogelijk geweest, maar uiteindelijk mogen we met een gelijkspel tevreden zijn. Op naar de volgende ronde tegen Koudekerke op donderdag 14 januari 2010!

HWP 3 – Middelburg 1 5-3
HWP 3 kwam goed weg tegen een moedig Middelburg. Door winst van Rudy Van de Wynkele, Gert van Rij en Marc Lacrosse gevolgd door remises van Fabian Hulpia en Nick Wegman kwamen we 4-1 voor. Maar de drie overblijvende partijen stonden slecht tot verloren. Nadat Eric en Herman Van de Wynkele ook effectief verloren kon Etienne Van Leeuwen nog zijn verloren stelling in winst ombuigen omdat de tegenstander het toreneindspel zwak speelde. HWP 3 komt hiermee op een mooie derde plaats in de rangschikking, voor Middelburg ziet het er minder rooskleurig uit.

In de vierde ronde van de Meesterklasse heeft HWP 1 opnieuw een grote nederlaag geleden. Het werd in Sluiskil tegen Utrecht 1 2½-7½, een uitslag waar wel iets (zie later in dit verslag), maar niet veel op af te dingen is. Hier en daar had er iets meer in gezeten, maar nooit voldoende voor een matchpunt.
Via twee vooruitgespeelde partijen had Utrecht al een voorsprong genomen. Ivo Timmermans verloor van Robin Swinkels en Gunter Deleyn had aan een naar eigen zeggen erg slechte partij tegen Jelmer Jens een halfje overgehouden.
Helmut Cardon stond al snel moeilijk tegen Christov Kleijn en kwam dit nadeel niet meer te boven. Voor het eerst dit seizoen konden we beschikken over Tom Piceu. Wat hebben we zijn oogstrelende spel gemist in de vorige wedstrijden. Met kleine middelen bereikte hij een gewonnen eindspel tegen Benjamin Bok. Helaas werd het niet verzilverd. Een plusremise derhalve.
In de partij tussen Hans Groffen en Jeroen Willemze misten beide spelers een paar keer de beste voortzetting. Toen Jeroen een opgelegde winstkans onbenut liet werd het nog onduidelijk, maar tenslotte kwam het punt toch bij de Utrecht-speler. Zijn jongere broer Thomas ontdeed zich van Johan Goormachtigh, waardoor de stand op 1-5 kwam.
Eindelijk konden we iets terug doen via een uitstekende overwinning van Koen Leenhouts op Menno Okkes, maar toen Wouter Gryson het niet kon bolwerken tegen Dharma Tjiam, gingen de matchpunten naar Utrecht.
Aan bord drie had Thibaut Maenhout de hele partij voordeel tegen Martijn Dambacher en hij haalde in het eindspel het punt binnen, waardoor de stand op 3-6 kwam. Lisa Schut had de remise lange tijd binnen bereik, maar verspeelde het verdiende halfje in het verre eindspel tegen Joost Michielsen.

U begrijpt het al: ik zie nu pas dat het niet 2½-7½, maar 3-7 geworden is. Een aangename verrassing.

Minder prettig was het vernemen van de uitslag HSG – SMB 4½-5½. Maar elk nadeel hep z’n voordeel: alles blijkt dus mogelijk. Daar houden we ons aan vast.

Evenals in de vorige ronde heeft het tweede heroische dingen laten zien tegen een veel hoger gerateerde tegenstander. Aan het eerste bord trok Jason Vandenberghe onvervaard ten aanval tegen IM Eddy van Beers. Hij offerde eerst wat pionnen, daarna een stuk en als hij er ook nog een toren bij had gedaan, zou hij schitterend hebben gewonnen. Nu bleef het helaas bij eeuwig schaak. Teamleider Nieuwelink zat naast hem en laafde zich aan het aanvallende spel van zijn jonge reisgenoot. Dat resulteerde in een eindspel met een paar pionnen meer, waar de oude rot geen moeite mee had. En aan het vijfde bord toonde Maarten zich van zijn beste kant door het gevreese toptalent Julian van Overdam te vermorzelen.
Intussen hadden invaller Steven Rademakers en topscorer Snijders in het zand moeten bijten, en zag het er bij Harry zorgelijk uit. Marnix en Nick stonden echter goed. Laatstgenoemde liet inderdaad op fraaie wijze zijn eerste volle punt aantekenen, maar toch was kommer en ellende ons deel: Harry moest zijn tegenstander feliciteren en Marnix werd gestraft door zijn oude vijand tijdnood. Hoewel hij in de tweede zitting nog lang en verwoed tegenstand bood, en hij het met meer tijd vast remise had kunnen houden, ging het beslissende punt naar de Rotterdammers.
We hadden meer verdiend.