HWP 3

De aanloop naar deze eerste wedstrijd van het seizoen 2024/205 beloofde weinig goeds maar je weet natuurlijk maar nooit hoe het uiteindelijk uitpakt. Veel ontbrekende spelers in het eerste team brachten een doorschuif op gang die doorwerkte naar de teams daaronder. Samuel en Xavier speelden daardoor in het tweede, en daar kwam nog een afzegging bovenop van Eric. Gelukkig konden Manuel, Danielle en Gert invallen.

Bij aanvang werd Rudy gemist maar daar maakte ik me geen zorgen over. Rudy komt altijd wat later. Maar dit keer was het anders. Rudy was buiten zijn schuld serieus verlaat en ik rekende eigenlijk al op een reglementaire 0 tot ik ‘m opeens achter zijn bord zag zitten, drie kwartier vertraagd.

De wedstrijd begon nog redelijk goed. Niet dat we ergens al heel goed stonden, maar we hielden op alle 8 borden redelijk stand. Dat bleef niet zo. Aan bord 1 had Andre een stuk gegeven voor 2 pionnen en een wat lastige stelling voor wit. Die ontworstelde zich echter langzaam maar zeker aan de druk en dan gaat zo’n extra stuk toch tellen. Van Rudy’s partij heb ik niet al teveel gezien, behalve dan de duidelijke 0 op het scoreformulier. Van Johan zag ik meer want die zat naast me en ik benijdde hem niet. Zijn tegenstander nam alle tijd om de zwarte stelling onder druk te houden en langzaam maar zeker in te nemen. Het leek ook, maar dat kan ik onmogelijk beoordelen, dat hij daarbij geen fouten maakte en Johan geen enkele hoop op behoud gaf. De vierde 0 kwam van mij na een partij waar ik helemaal niet ontevreden over was, op het einde na dan. Bij het naspelen met een computer erbij zag ik een +4,5 maar 3 zetten later een mat in 10 die mijn tegenstander ook uitvoerde. Op bord 5 zat Manuel die van Koen veel heeft geleerd over de Caro Kan. Dat bleek ook want zijn veel hoger gerate tegenstander kwam er niet doorheen ondanks de bizarre tijdnood waarin Manuel terecht was gekomen. Op bord 6 zat Danielle die na lange afwezigheid weer aan het schaken is. Dat ging aanvankelijk erg goed deze dag maar ergens raakte ze een kleine kwaliteit kwijt en kreeg een verschrikkelijke koningsaanval over zich heen die ze niet overleefd heeft. Ten slotte de twee volle punten aan 7 en 8. Gert speelde nu eens geen Frans en dat pakte goed uit. Na een gecompliceerde afwikkeling in het middenspel bleek Gert een stuk meer te hebben, wat uiteindelijk genoeg was voor de winst. Jim speelde degelijk als altijd. Hij heeft geen haast en doet het beetje bij beetje tot hij het punt binnen heeft.

Veel ernstiger dan onze nederlaag waren wel de nederlagen van team 1 en 2. Die daarmee hun kansen op enerzijds behoud en anderzijds promotie al na een ronde aanzienlijk geslonken zagen. Een verschrikkelijk begin van de competitie dus, maar nieuwe kansen komen eraan over drie weken!

(door Kurt van Coppenolle)

Vandaag was er het tweede luik van de operatie redding. Omdat we na vandaag maar een wedstrijd meer tegoed hadden, moest er tegen de hekkensluiter uit Axel gewonnen worden als we nog een ernstige kans op redding wilden houden. En of we daarin geslaagd zijn! 

Het begin was inderdaad veelbelovend. Gert zijn stukken sneden als een mes door de boter. Uiteindelijk werd een wit pionnetje op f7 de ster van het bord. 

Ikzelf was als volgende klaar. De tegenstander haalde een bekend remisewapen uit de kast tegen mijn opzet, in de hoop het eloverschil het hoofd te bieden. Hij leek ook een min of meer gelijke stelling te gaan bereiken, maar ging te snel voor initiatief en vergat daarbij de stukken op zijn damevleugel te ontwikkelen. Toen hij ook nog eens de e-lijn cadeau deed, was het wel heel snel game over.

Na mijn analyseronde bleek Jim wat verrassend te hebben verloren, ondanks een mooie openingsopzet waarbij de tegenstander met een dubbele e-pion werd opgezadeld. Jammer genoeg gaf Jim vervolgens een kleine kwaliteit weg waardoor de tegenstander opgelucht het punt kon binnenhalen.

Maar niet getreurd, er waren nog vijf partijen bezig en bij twee daarvan stonden we duidelijk gewonnen, dus het zag er goed uit.

Johan had twee pionnen buit gemaakt en er restten de tegenstander enkel wat vage rommelkansen, die uiteindelijk tot niets zouden leiden. Wonder had maar een pionnetje veroverd, maar dat was wel een hele mooie gedekte vrijpion. Ook hier kwam er gedecideerd een punt.

Eigenlijk stonden we bij een derde partij ook duidelijk beter, maar dan door de klok. De tegenstander van Frans had het zichzelf zeer moeilijk gemaakt door slechts 5 minuten over te houden na 10 zetten, maar deed daarna niks meer verkeerd en wist af te wikkelen naar een remise toren eindspel. Vonden we niet zo erg, daarmee was de overwinning binnen!

Toen bleven nog de twee topborden over, extra punten zouden daar mooi meegenomen zijn, maar zeker was dat allerminst.

William had zich vanuit een slechtere opening naar een vechtstelling kunnen manoeuvreren en wist vervolgens de koningsvleugel van de tegenstander overhoop te halen met een pionoffer. Bij de daaropvolgende koningsjacht zal de tegenstander met veel spijt hebben teruggedacht aan de situatie vlak na de opening… 

Bij Marnix leek het er net op dat de openingsfase in ons voordeel was uitgedraaid, maar de tegenstander verdedigde goed. Dan maar een  stuk geofferd voor drie pionnen om het interessant te maken. De stevige verdedigingszetten bleven echter komen en Marnix moest het eindspel zien te houden met zijn acht pionnen tegen vijf en een loper. Eerst nog met elk een toren, en zelfs toen die werden afgeruild leek er een doorbraak in te zitten maar dat was uiteindelijk slechts schijn. 

Achteraf bekeken scoren we een onbezorgde ruime overwinning, die doet deugd! 

De aanloop naar de uitwedstrijd tegen Erasmus 1 verliep niet al te gladjes. Afsluitingen en omleidingen op de toevoerwegen naar Rotterdam, afmelding van de gebroeders van de Wynkele, en Belgische boeren die de grens blokkeerden.

Maar zie, we namen gewoon een andere route, de gebroeders zegden hun afspraken af en deden toch mee, waren zelfs ruim voor de wedstrijd al aanwezig (!), en de Belgische boeren besloten toch iets anders te gaan doen op hun vrije zaterdag.

Dan de wedstrijd zelf nog, uiteraard. Erasmus had ondanks onze sterke opkomst nog steeds gemiddeld 75 elopunten meer, maar het kan natuurlijk raar lopen.

De wedstrijd bestond uit twee delen, een kop en een staart. De borden 5 t/m 8 waren voor de tijdcontrole al uitgeschaakt terwijl de schakers op 1 t/m 4 nog diep gebogen over de borden hingen.

Lander was het eerste klaar. Ik heb er niet veel van kunnen volgen. Het was een Siciliaan met 2. c3, waar het lang gelijk stond maar Lander opeens 2 pionnen achter stond. Het volgende moment dat ik keek had hij ze weer terug en ook nog eens met initiatief met leuke tactische dreigingen tegen de zwarte koning. Het volgende -en laatste- moment zag ik Lander opgeven.

Ik had vermoed dat mij datzelfde lot wachtte maar ik had voor twee pionnen toch wel doorlopend tactische kansen. Daar moet ik het in de regel ook van hebben. Tegen het naderen van de tijdcontrole ging het opeen heel hard en won ik ruim materiaal. Ik vergat daarbij wel de klok in te drukken en realiseerde me dat pas met nog iets meer dan een minuut op de klok, nadat ik me eerst nog zat af te vragen welke zet mijn tegenstander had gedaan …. Na het indrukken van de klok gaf hij op.

Jim speelde een partij met een doorlopende centrumspanning waarbij Jim d6xe5 wilde spelen en zijn tegenstander e5xd6. Het werd uiteindelijk e5xd6 maar toen ging Jim met f6 en e5 de pion toch weer ophalen. Remise zou hier het normale resultaat geweest zijn ware het niet dat wit een zet zag waar hij in gedachten wellicht al 2 uitroeptekens bij gezet had, maar na Jims tussenzetje toch moest concluderen dat twee vraagtekens beter op hun plaats waren geweest.

Rudy speelde agressief zoals gebruikelijk, stond de hele partij beter en won. Daarmee had de staart voor een 3-1 tussenstand gezorgd in ons voordeel, ruim meer dan verwacht. Nog anderhalf punt was nodig vanuit de kop.

Dat duurde nog knap lang. Helaas had ik Marnix verboden remise aan te nemen, lang voordat duidelijk werd dat we met de staartborden op 3-1 zouden komen. Inmiddels had hij een pionnetje weggegeven maar het was nog lang niet verloren.

Naast Marnix zat Kurt in een zeer naar remise riekende stelling te spelen waarin zijn tegenstander er toch alles probeerde uit te halen om de wedstrijd toch nog te doen keren in Rotterdams voordeel. Uiteindelijk kwam er een ongelijk lopereindspel op het bord en was de remise onafwendbaar.

Naast Kurt zat Sam die zoals gebruikelijk een zware partij speelde. Hij kwam een pionnetje achter maar won die door een kleine combinatie weer terug, en maakte het daarna zijn tegenstander nog lastiger en won uiteindelijk een dame tegen toren en stuk. Het bleef echter potremise en dat bracht ons op 4 punten, met Marnix en Eric nog bezig.

Eric had een lastig paard-lopereindspel op het bord waarin eigenlijk alleen zijn tegenstander kansen had maar eenvoudig zag het er niet uit. Gezien de stand ondernam hij nog wel een winstpoging maar dat leidde versneld tot wat het waarschijnlijk al heel lang was, remise.

Toen deed de partij van Marnix er eigenlijk al niet meer toe en in tijdnood gaf hij in een toch nog tweesnijdende stelling een toren en was het voorbij.

Daarna kwamen we in een opgewekte stemming ergens anders in Rotterdam Nieuwel tegen die in een heel andere stemming was, maar de reden daarvoor leest u in het verslag hieronder.

Op zaterdag 13 januari 2024 is de wedstrijd HWP 2 – HWP 3 uit de negende ronde in klasse 3 F vooruit gespeeld.

De wedstrijd was te volgen via onderstaande link:

https://view.livechesscloud.com#e51dce59-4f74-4083-b00c-c04c3edaf738

Met een voordeel van gemiddeld zo’n 170 elopunten en – 35 jaar, is een jeugdig HWP 2 – geschraagd door de onverwoestbare Harry Provoost – over het derde team heen gewalst. Aanvankelijk leek zich nog een interessante wedstrijd te ontspinnen, maar naarmate de tijd vorderde en de jaren meer en meer gingen tellen, werd duidelijk dat er voor de oude getrouwen weinig eer te behalen zou zijn. De eerste tekenen van naderend onheil waren te zien op de borden van de gebroeders van de Wynkele, die allebei slecht uit de opening waren gekomen. Dat lag misschien aan het feit dat er te elfder ure een bericht binnenkwam van een teamleider-op-leeftijd en – afstand, met de instructie dat Rudy en Erik van bord en kleur moesten wisselen ten opzichte van de oorspronkelijke opstelling. Redenen daarvoor werden niet gegeven en de heren weigerden dan ook vriendelijk doch beslist. Wellicht heeft deze consternatie ieder voordeel van de familiale kleurverdeling teniet gedaan. Rudy wist zijn lijden lang en maximaal uit te nutten tegen een gedecideerde William Boudry, die de stukken goed bleef neerzetten en op uitgekiende wijze bij iedere afruil zijn voordeel wist te vergroten. Misschien dat Rudy in de toekomst een keer de rokade kan uitproberen, die heeft soms voordelen ten opzichte van al dat gewandel met de koning. Erik kwam overigens ook nooit aan rokeren toe en kon als eerste de stukken in het doosje doen na een vernietigende infiltratie van een dame en paard, gehanteerd door topscorer Randy van Houtte (inmiddels 4 uit 4). Zwart speelde één zet te laat a6 om het paard op b5 te verjagen en werd daarna prachtig opgebracht.

Daarna was het de beurt aan Harry (de gelegenheidscaptain) om een punt bij te schrijven. Hij maakte al vroeg een pionnetje buit tegen Gilbert Ongena en buitte daarna een open e-lijn zo goed uit dat het hem een stuk opleverde. Ook Harry scoort er dit seizoen lustig op los met 4,5 uit 5.

Rond vijf uur begon zich dan een grote overwinning af te tekenen voor HWP 2. Gert van Rij leek zich lange tijd aardig te redden met zwart in een strategische manoeuvreerpartij, maar toen hij met zijn dame wat dieper in de vijandelijke linies kroop, werd hij het slachtoffer van een paar venijnige paardzetten en dito -vork, zodat hij een kwaliteit moest inboeten. Aanvullend stukverlies in extreme tijdnood deed hem vervolgens de vlag strijken. Dat strijken van de vlag werd in het aangrenzende, dramatische duel tussen Lander van Coppenolle en Nils Vantorre uitgevoerd door de DGT 3000. Nils dacht dat hij de veertig (zetten, niet leeftijd) had gehaald, maar bleek ergens een zet twee keer te hebben genoteerd. Zo kwam er een onverwacht einde aan een partij die hij anders ongetwijfeld had gewonnen, hoewel hij in de opening een harde tik op zijn neus had gekregen door een goed getimed e5 tegen zijn Modern Defence. Lander moet toen zo goed als gewonnen hebben gestaan, maar raakte de draad kwijt door eerst een paard te deplaceren en vervolgens na de venijnige verdediging Ld5! een stuk te geven tegen twee pionnen, in plaats van een remise-achtig toreneindspel in te gaan. Zo won ook hier de jongere (Lander is 14) van de oudere (Nils is 15) en bleef HWP 3 een beschamende 8-0 nederlaag bespaard. Want Manuel Colsen werd vervolgens op een keurige en opmerkelijk volwassen manier van het bord gezet door Servaas Dhooge (hij wordt vandaag al dertien jaar oud, proficiat!) in een Caro-Kann met tegenovergestelde rokades. De manier waarop Servaas de koningsaanval uitvoert is instructief. En Johan de Zwart speelde weliswaar een uitstekende partij met een theoretisch pionoffer tegen Arne Nemegeer, won die pion terug, offerde er opnieuw (en onnodig volgens eigen zeggen) eentje om eeuwig schaak af te dwingen in een dame-eindspel, maar zag vervolgens door vermoeidheid een schaakje over het hoofd waardoor de dames konden worden geruild, hetgeen een verloren pionneneindspel tot gevolg zou hebben gehad. Complimenten overigens voor de vasthoudendheid waarmee Arne alles uit de stelling bleef persen.

Rest ons nog het titanengevecht aan het eerste bord. Kurt van Coppenolle hanteerde daar de witte stukken en deed dat (ook naar eigen zeggen) te passief. Er ontstond een dichtgeschoven stelling met een open e-lijn, waarin op het eerste gezicht weinig aan de hand was en – gebeurde. Stukken werden zowel door Kurt als zijn sterke opponent Jacob Dreelinck plechtig en schier oeverloos heen en weer geschoven en een argeloze en/of minder getalenteerde toeschouwer (zoals ik) zou verwachten dat op enig moment al even plechtig de handen zouden worden geschud en de vrede getekend. Niets was echter minder waar, want zoals de spelers mij fijntjes na afloop wisten te vertellen, verschilden de witte en zwarte opstelling op één cruciaal punt: de voorpost op de e-lijn was voor de zwarte lichte stukken wel bereikbaar en voor de witten niet. En toen die voorpost eenmaal werd ingenomen, zag wit zich genoodzaakt een kwaliteit te geven. Die kreeg hij weliswaar ook vlot weer terug, maar toen werd duidelijk dat de zwarte monarch en resterende loper veel sterker waren dan de koning en het paard van wit.

Deze uitslag betekent dat het tweede team uitzicht houdt op het kampioenschap en dat het lot van het derde team aan een zijden draadje hangt. Veel, zo niet alles, gaat afhangen van de wedstrijden in de zesde ronde op 3 februari in Rotterdam, tegen respectievelijk RSR Ivoren Toren en Erasmus.