HWP 3 heeft in de eerste wedstrijd na de degradatie van afgelopen seizoen promovendus ZSC 1 met ruime cijfers teruggewezen. Beide partijen hadden zich versterkt, maar die van ZSC had weinig moeite met Jim, die een moeizame start kende. Het moet wel gezegd dat Rick van der Pluijm een hele goede speler is, die in de ZSB competitie bijvoorbeeld onze Elias steevast op remise weet te houden.
Op het tweede bord had ik van Dig de Graaf moeten winnen en hij van mij, maar na de nodige tactische en andersoortige slordigheden (zelfs op de voorlaatste zet had ik groot voordeel kunnen bereiken), werd de vrede getekend, ook al omdat dit voor ons het beslissende halfje opleverde.
Xavier hield zijn tegenstander de hele partij onder druk en kon uiteindelijk met een koningsaanval het punt binnen harken. Dat laatste dacht ik dat Sam ook aan het doen was nadat hij een beetje loskwam, maar volgens hem bleef het een lastige stelling. Lange tijd lastig was ook de positie van debutant Sander Temmerman, die in een dubieuze variant een gekend stukoffer tegen kreeg (dixit de teamleider) en lange tijd geen vin kon verroeren. Maar Olaf van der Sloot vond blijkbaar geen manier om er doorheen te komen, waarna het extra stuk de doorslag gaf. De eveneens debuterende Sara liet zo op het zicht weinig heel van haar tegenstander, hetgeen ook een beetje het geval was bij onze laatste debutant, Henri Flikweert. Maar daarbij moeten we we wel aantekenen dat een foutief loperoffer hem duur had kunnen komen te staan. 3 punten dus voor onze nieuwe aanwinsten, driewerf Chapeau!
Snijders tenslotte, deed ook mee. Hij verloochende de Leningrader door een nagenoeg winnend e7-e5 achterwege te laten. Tot zover de partijen.
Op naar de vierpunten wedstrijd op 4 oktober tegen onze streekgenoten van Landau-Terneuzen (let wel: in een eventuele strijd tegen degradatie, want we maken ons geen illusies).
Mijn vader, een serieuze man in het dagelijkse leven (al lang geleden met het eeuwige verwisseld), had de gewoonte om tijdens familiefeestjes -na al behoorlijk ingenomen te hebben- een verhaal te vertellen. Heel bijzonder was dat niet in Brabant want mijn opa en ooms deden dat ook. Wel moet gezegd worden dat hun repertoire wat uitgebreider was dan dat van mijn vader die eigenlijk maar een verhaal had. En dat verhaal ging over de kansen die het leven te bieden heeft. Het verhaal kent een eenvoudig terugkerend schema, wat natuurlijk zijn voordelen heeft wanneer het in aangeschoten toestand gebracht wordt. Het leven bestaat in het verhaal uit gebeurtenissen waarbij je als mens steeds twee kansen krijgt, waarbij de keuze voor een van de twee kansen steeds leidt tot “dan heb je geen kans meer” en de keuze voor de andere kans steeds leidt tot weer een nieuwe situatie met twee kansen. Dat houdt gelukkig een keer op -mijn vader kon het verhaal behoorlijk rekken- met een situatie waarop je nog maar één kans hebt. In die situatie is de mens gerecycled tot toiletpapier dat ofwel van achter “geen kans” of van voor gebruikt kan worden “de laatste kans” waarna mijn vader dan luid uitriep “vat ‘m!” en een bulderende familie achterliet waar al weer iemand anders zich meldde voor het volgende verhaal.
Dit is een wat lange aanloop naar de wedstrijd tegen Waalwijk waarin HWP 3 haar laatste kans kreeg en mijn vaders simpele advies “vat ‘m!” niet opvolgde. KIjk eerst eens naar de gemiddelde rating: een plus van bijna 100 punten voor ons! Toch liep het fout. Op bord 1 zat Sam (na de gebruikelijke bordwissel met Marc), die voor zover ik dat kon zien lange tijd geen problemen had tegen Waalwijks beste schaker. De volgende keer dat ik keek zag het er heel anders uit in een gedrukte stelling die Sam uiteindelijk ook niet overeind heeft kunnen houden. Joris deed wat iedereen van hem verwachtte: kwam met een plus uit de opening en ontwikkelde die verder naar een overwinning die geen moment in gevaar kwam. Tot zover ging het zoals we hadden kunnen verwachten. Maar dan de borden 3 en 5 (onze witte borden nota bene): Marnix kreeg tegen een veel lager gerate tegenstander een bekende stelling op het bord maar liet zich daarin toch nog verrassen door een (eveneens bekend) paardoffer op g2, vocht zich daarna terug naar een min of meer gelijke stelling waarin hij zich opeens realiseerde dat de klok doortikte om daarna nog net te zien hoe de laatste seconde wegliep toen hij zijn vinger op de klok legde. Afschuwelijk. Dan Jim op 5, zo mogelijk nog erger. Jim had er zin in, overrompelde zijn tegenstander en de overwinning leek een kwestie van tijd in een overweldigende aanvalsstelling. Zijn tegenstander leek de kluts volledig kwijt toen hij zijn koning in een schaak zette in zijn opengeslagen koningsstelling. Teken aan de wand was misschien wel dat Jim ook niets in de gaten had en rustig bleef zoeken naar zijn volgende zet…. Zijn tegenstander was uiteindelijk de eerste die door had dat er op het bord iets niet klopte. Wat er daarna precies gebeurde heb ik niet meer gezien, maar wel dat Jim op even later een toren achter stond en uiteindelijk de vlag moest strijken. Dat waren dus 0 punten waar we er 2 hadden verwacht. Twee andere verwachte punten kwamen wel binnen, en wel in bijzonder fraaie partijen. Xavier maakte gehakt van de stelling van zijn tegenstander met enkele rake klappen, terwijl Marc met uitermate fijn schaak zijn tegenstander kansloos liet.
Toen was het 3-3 en waren de borden 7 en 8 nog bezig. Op bord 7 was Andre beland in een wat tweesnijdige stelling. Hij had met wit een mooi paard tegen een zwarte loper die meer op een pion leek, maar er stond ook een naar zwart vrijpionnetje op c3 dat doorlopend aandacht behoefde. Ikzelf had na veel gezwoeg een lastig te nemen stelling opgebouwd met weliswaar een pion minder maar zonder eenvoudige winstmogelijkheden voor wit. Op dat moment hoorde ik Andre’s tegenstander remise aanbieden. Achteraf bezien was dat een goed moment geweest om een deal te maken voor twee remises en een 4-4 eindstand. Even later gaf mijn tegenstander zijn pluspionnetje weg en stond er een potremise stelling op het bord, maar zijn remise aanbod sloeg ik af in verband met de onzekere uitkomst op bord 7. Die zekerheid kwam echter snel: Andre moest opgeven! Wat er precies gebeurd was op zijn bord heb ik niet gezien. Wat er toen gebeurde was bizar maar paste volledig in het beeld van de wedstrijd. Ik meende dat ik met de zekerheid van uitslag op bord 7 nu wel met een gerust hard remise kon aannemen wat ik zonder aan zet te zijn deed. Toen ik me realiseerde dat ik daarmee onze nederlaag had bevestigd en erop terug wilde komen werd dat niet geaccepteerd door de mensen van Waalwijk want een remise aanbod kan je niet intrekken. Achteraf bleek ook wel dat er niet aan de remise te ontkomen was geweest behalve door alsog te verliezen via een ultieme winstpoging.
Dit betekent allemaal wel dat HWP 3 volgend jaar in de vierde klasse speelt want in wonderen gelooft niemand meer, zeker niet in dit seizoen.
Het is 18 januari 2025 en de match HWP 2 – HWP 3 staat op het programma. Deze wedstrijd uit de 9e ronde in klasse 3 E moet vooruitgespeeld worden om competitievervalsing tegen te gaan. Plaats van handelen is de vergaderzaal in Multi Functioneel Centrum De Statie te Sas van Gent.
Wie heeft gedacht dat dit klinkende affiche aanleiding zou zijn voor een laaiend enthousiasme bij de spelers van beide teams, komt bedrogen uit. Het is wederom te danken aan spelers van de vierde ploeg dat we een voltallige wedstrijd konden optuigen, zij het dat Johan de Zwart op het laatste moment moet afhaken wegens ziekte, waardoor mijn bord leeg blijft. Examens, toernooien elders, datum niet genoteerd, werkverplichtingen, ziekte, geen zin: het scala was weer compleet.
De wedstrijd begint dus met een 1-0 voorsprong voor het tweede team en al snel staat het 2-1. Wonder wordt met een bijzonder variantje in de afruilvariant van de Caro-Kann geconfronteerd, vertrouwt zijn stelling niet en gaat na 10 zetten akkoord met remise.
Al in het begin van de partij is het duidelijk dat Sam snode plannen heeft.
Niet veel meer zetten worden er gedaan aan het bord van Xavier (Xander volgens Nieuwelink – de grootste afwezige) en André, in de afruilvariant van het Frans. Er zal in die stelling niet veel meer muziek hebben gezeten dan in Jan Smit, maar toch.
Zo ziet een relaxte zaterdagmiddag eruit.
Terzijde: geen van deze vier vredelievende actoren heeft overleg gepleegd met hun teamleider alvorens remise aan te bieden of te accepteren, dus zijn kunnen de nodige sancties tegemoet zien. (Tom stuurde mij laatst een artikel met de boodschap dat lijfstraffen vooralsnog niet verboden worden in België).
Op de andere borden wordt volop strijd geleverd en na een uur of twee komt er plots tekening in de strijd. Misschien niet bij Servaas, die zijn aanvankelijke voordeel van het loperpaar weer heeft ingeleverd bij Gert en afstevent op een ongelijk lopereindspel met beiden nog twee torens. En wellicht ook nog niet bij Randy en Rudy, die een complex gevecht leveren, hoewel Rudy een gevaarlijk uitziende aanval weet op te tuigen. Maar wel bij Harry, die een zich kranig verdedigende Gilbert weet te trucen en een dame (en daarna heel wat pionnen) krijgt tegen een toren en een paard. Dat gaat niet lang meer duren.
Harry weet de hele partij het ene voordeel in te ruilen voor het andere en gaat met de welverdiende eer strijken.
Frans is ineens dwars door het midden aan het gaan bij Achiel en Daniëlle ruilt de verkeerde stukken af, waardoor Manuel met een veel betere loper en een halfopen f-lijn duidelijk de overhand krijgt. Prognose 4-4 of 3,5-4,5 voor HWP 3.
Het voormalige managerstype schrijft de zet gedecideerd op.
Hierna volgen de ontwikkelingen elkaar snel op. Gilbert strijkt inderdaad de vlag, een alleraardigste overwinning voor Harry. Rudy offert een pion maar durft niet door te bijten met een – althans op het eerste gezicht – verwoestend stukoffer (Pxf2 of Pxg3). Wel slaagt hij erin om een venijnig Pf3+ op de lange diagonaal in de stelling te vlechten. Servaas komt in de problemen doordat de centrale vrijpion van Gert sterker is dan die van hem, de witte koning vervaarlijk actief wordt en er een verschrikkelijke loper op f6 is verschenen. Daar staat tegenover dat Achiel zetten blijft vinden en Frans lang na begint te denken. En dat Manuel een toren op de e-lijn zet in plaats van op de f-lijn en moet zien dat hij zijn goede loper niet afruilt met algehele nivellering tot gevolg.
Een uurtje later heeft onze jeugdleider een schier gewonnen pionneneindspel bereikt, maar nog slechts een luttel minuutje op de klok. Nog beter is het zijn buurman vergaan, want zijn pionnenwals dreigt een stuk op te leveren, waarna Achiel de handdoek werpt. En ook Gert heeft inmiddels een gewonnen eindspel bereikt, zodat jong toch nog een keer het onderspit gaat delven tegen oud. De nestor is het nog niet verleerd.
Een nog monter ogende Servaas heeft in de opening niet veel te vrezen.
Randy heeft weten af te wikkelen naar een eindspel met een toren, loper en paar tegen een dame. Als hij zijn stukken weet te coördineren, ziet het er slecht uit voor Rudy. Manuel haalt als eerste een dame, Daniëlle probeert haar verbonden vrijpionnen op de a- en b-lijn aan de overkant te krijgen. Prognose nog steeds 4-4!
Karakteristieke pozen aan beide zijden van het bord. Daniëlle n Manuel zijn overigens ook over de grens clubgenoten bij MSV.
Nadat hij de vlag heeft gestreken, kijkt Servaas zeer bedrukt. Schaken is een wrede sport, maar van tegenslag word je sterker. Manuel weet de tijdcontrole te halen en zijn eindspel is volgens een omstander op tempo gewonnen. Hij denkt evenwel alweer een dikke twintig minuten na en dat is misschien geen goed teken. Maar vooralsnog moet Randy dus winnen om een gelijkspel af te dwingen en dat is nog best een klus. Tenzij Rudy in zijn haast om bijtijds huiswaarts te kunnen keren ergens mistast natuurlijk.
Is er een sensatie in de maak?
Manuel wint uiteindelijk, maar beslist niet zonder slag of stoot. Ondanks een zoenoffer waarmee de witten er hun a-pion eraan hebben gegeven, is hun lot echter onafwendbaar. Alles komt nu aan op de partij Van Houtte, R. – Van de Wynkele, R. De witspeler heeft niet veel tijd meer in de uitvluggerfase, maar hij kan risicoloos nog heel veel zetten doen, al zijn stukken staan gedekt. De zwarten proberen eeuwig schaak af te dwingen. Spannend! Maar niet spannend genoeg. Wit dreigt ook nog zijn a-pion te laten promoveren en zwart houdt het voor gezien, een tevreden maar zichtbaar vermoeide Randy achterlatend.
Zo komt een enerverende middag ten einde met een (vanuit HWP 2 bezien) benauwd gelijkspel. Voor het derde team is het een welkom punt in de strijd tegen degradatie. De wedstrijden op 8 februari en 8 maart worden daarvoor waarschijnlijk beslissend.
Vijf gespeeld nul punten. Ik kan me niet heugen dat het ooit zo slecht was. Alles is nog niet verloren want de twee zwakste teams moeten we nog krijgen. Die hebben echter al resp. 1 en 2 punten.
De wedstrijd begon kalm zonder snelle tekening in de strijd op de 8 borden. Marc kreeg na een uur of wat een remise aanbod en gezien de positie en de sterkte van zijn tegenstander werd dat aanvaard. Niet lang daarna zag ik op het bord van Marnix de stukken in de beginstelling staan met de verkeerde koning in het midden. Dat betekende dat ik Harry vroeg om door te spelen nadat hij ook een remise aanbod had gekregen. In zijn stelling leek het evenwicht nog niet verbroken op dat moment. Ik herinnerde me dat in de wedstrijd van het tweede tegen Rocado Van Dijken geblunderd had in de laatste fase van de partij en rekende daar ook nu weer op, evenals op Harry’s gewoonte om niet te verliezen. Het kwam warempel precies zo uit, punt voor Harry!
Een belangrijk moment in de wedstrijd speelde zich af op het bord van Xavier. Er leek niet zoveel aan de hand tot Xavier getruct werd en er een stuk van het bord verdween. Mooie truc, dat wel maar het kwam zeldzaam slecht uit. De taaie Samuel trok zich intussen weinig aan van het elo surplus van zijn tegenstander en liet een remise aantekenen, waarna het 3-2 stond met nog 3 partijen in de staart aan de gang.
Andre was daarvan het eerste klaar. Met een fraaie opmars van de e-pion werd zijn stelling verpulverd ondanks dappere tegenstand maar dat mocht niet baten. e5 – e6 – e7 ed8:D, een solo door het hart van de verdediging waar zwart zich het hoofd over brak maar niets kon vinden: 4-2. Op dat moment bood mijn tegenstander remise aan, wat ik natuurlijk niet kon aannemen. Daarnaast had ik inmiddels een prettige stelling opgebouwd. Even later vond een behoorlijke afruil plaats en zag ik na afloop daarvan ineens in een flits het “winnende” Pd7 met aanval op toren en een dreigende paardvork. Na Lxd7 stond ik gewoon een stuk achter: 5-2. Jim probeerde daarna nog wel het volle punt te pakken maar dat zat er uiteindelijk toch niet in en bleven we met de vijfde opeenvolgende nederlaag achter.
We use cookies to optimize our website and our service.
Functional
Altijd actief
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
