HWP 3

Het was moeilijk om een team op de been te brengen deze keer, maar met hulp van invallers lukte het uiteindelijk toch nog. Hoewel verzwakt hadden we ongeveer evenveel Rating als Charlois. Maar toch zijn we geen moment in de wedstrijd geweest. Als eerste verloor Emile Cardon. Manuel Colsen kon al vroeg in de partij een stuk winnen maar zag dat niet. Daarna verloor ook hij. Ik had zelf een ongeveer gelijke stand, maar wat te optimistische winstpogingen resulteerden in een lastige positie met veel tactische mogelijkheden. In tijdnood een fout in houdbare stelling, en daarna viel de vlag. Dat was dus 3 – 0 voor Charlois. Pas toen volgde de eerste remise van Andre Galle, even later kwam ook Chris Ghysels tot deze uitslag.1 – 4 achter. Samuel Verbruggen had een toreneindspel met allebei 4 pionnen, dat liep naar remise. Vincent Schepens had een toren + 2 pionnen tegen 2 lopers + 1 pion. Nadat beide partijen het nog probeerden volgde het logische vreedzame slot. Nu was alleen Rudy van de Wynkele nog bezig. Hij had een kwaliteit minder tegen een pion, maar erger was dat zijn koningstelling zwak was. Toen wit zijn torens kon laten binnendringen was het pleit beslecht. Commentaar van Rudy na afloop: "Ik zal voortaan toch wat conservatiever gaan spelen."
Zo werd het dus 6 – 2, maar het had geen gevolgen meer, we waren toch al veilig.

D4 stond 9e en ik had een wedstrijd verwacht waarin ze alles op alles zouden zetten om punten te halen tegen ons. Maar zo ging het niet. Het begon er al mee dat Marc Lacrosse na zo’n 10 zetten remise aangeboden kreeg. "Te vroeg" vonden we dus doorspelen. Het eerste resultaat was toch een halfje, toen Andre Galle de tegenstander met de hoogste rating met wit afstopte. Vervolgens won Marc Lacrosse zijn zwartpartij met technische middelen. Daarna een remise van Jim van de Vreede. Tegen Robbert van Vossen, dezelfde tegenstander waar hij in december met HWP 2 nog van gewonnen had. Toen had Jim wit en speelde aan bord 8, nu zwart aan bord 4. Ik kreeg zelf Engels tegen wat overliep naar de ruilvariant van het Slavisch. Toen mijn tegenstander teveel risico nam verspeelde hij een pion en kregen mijn 2 lopers ruimte tegen zijn paardenpaar. Een aanval op de koningsstelling was genoeg voor het punt. Zo stonden we op 1 – 3 en de vooruitzichten waren goed. Etienne won een mooie aanvalspartij, daarmee hadden we minstens een gelijkspel en konden niet meer degraderen. Vervolgens was Rudi Pauwels erg royaal voor zijn tegenstander door in een stelling met Dame + 3 pionnen tegen Toren + Paard + 1 pion een remise aanbod te accepteren. De twee resterende eindspelen stonden moeilijk voor ons. Maar Samuel Verbruggen kon profiteren van een paar missers van Goverde toen zijn vrije a-pion plotseling door kon lopen. En Eric had zijn slechte positie om weten te zetten naar een remise stand. Zijn tegenstander bleef zoeken naar de winst die er niet meer was, liet zijn vlag vallen en zei toen: "maar ik heb toch nog een half uur!?" Onbegrijpelijk. Zo liep de score nog onverwacht hoog op. D4 is nu de degradatie kandidaat, ze moeten nog tegen Bergen op Zoom maar ik zou er mijn geld niet op zetten.

Op zaterdag 16 maart de 7e ronde in KNSB 3F: een thuiswedstrijd van HWP 3 tegen Overschie. We misten weer enkele vaste krachten, maar de invallers (Frederick en Jim) leverden prima werk. We hadden gemiddeld zo’n 40 Elo minder, en onze tegenstanders waren dus licht favoriet. Dat bleek toen Rudi Pauwels verloor, gevolgd door Samuel Verbruggen (toen ik keek had hij een stuk minder zonder voldoende compensatie). Gelukkig deed Andre Galle wat terug, gevolgd door Frederick die de sterkste speler van Overschie – Eric Brandenburg – met zwart op remise hield. Dat was dus 1.5 – 2.5. Daarna won Jim een toren eindspel en speelde Rudy van de Wynkele remise. Na afloop dacht Rudy toch een goede kans gemist te hebben. 3 – 3 dus. Ik had zelf de opening verknoeid en stond als gevolg daarvan de hele partij slecht tot verloren. Maar mijn tegenstander Feelders deed het iets te rustig en hoewel het me veel tijd gekost had genoot ik van de voordelen van het Fischer-tempo: spelen op increment. Tenslotte kreeg ik zelfs de kans de dame te winnen tegen toren plus paard, maar in die betere stand besloot ik het remise aanbod te accepteren. Bleef over Etienne. Als zijn tegenstander Looijmans in het pionnen eindspel de juiste zet gespeeld zou hebben had Etienne meteen opgegeven. Maar er volgde een overgang naar een dame eindspel met allebei nog een pion. Toen onze man zijn pion verloor vreesden we nog even, maar gelukkig kon zwart niet profiteren en zo was de 4 – 4 een feit. We zijn nu (bijna) veilig.

Op zaterdag 16 maart de 7e ronde in KNSB 3F: een thuiswedstrijd van HWP 3 tegen Overschie. We misten weer enkele vaste krachten, maar de invallers (Frederick en Jim) leverden prima werk. We hadden gemiddeld zo’n 40 Elo minder, en onze tegenstanders waren dus licht favoriet. Dat bleek toen Rudi Pauwels verloor, gevolgd door Samuel Verbruggen (toen ik keek had hij een stuk minder zonder voldoende compensatie). Gelukkig deed Andre Galle wat terug, gevolgd door Frederick die de sterkste speler van Overschie – Eric Brandenburg – met zwart op remise hield. Dat was dus 1.5 – 2.5. Daarna won Jim een toren eindspel en speelde Rudy van de Wynkele remise. Na afloop dacht Rudy toch een goede kans gemist te hebben. 3 – 3 dus. Ik had zelf de opening verknoeid en stond als gevolg daarvan de hele partij slecht tot verloren. Maar mijn tegenstander Feelders deed het iets te rustig en hoewel het me veel tijd gekost had genoot ik van de voordelen van het Fischer-tempo: spelen op increment. Tenslotte kreeg ik zelfs de kans de dame te winnen tegen toren plus paard, maar in die betere stand besloot ik het remise aanbod te accepteren. Bleef over Etienne. Als zijn tegenstander Looijmans in het pionnen eindspel de juiste zet gespeeld zou hebben had Etienne meteen opgegeven. Maar er volgde een overgang naar een dame eindspel met allebei nog een pion. Toen onze man zijn pion verloor vreesden we nog even, maar gelukkig kon zwart niet profiteren en zo was de 4 – 4 een feit. We zijn nu (bijna) veilig.