HWP 2

We schrijven zaterdag 7 december. Sinterklaas had blijkbaar te kampen met een zware kater van nachtelijke omzwervingen deze week. Iedereen tevreden met zijn geschenken, alleen het tweede stond een minder aangename verrassing te wachten. Een speler te kort. En dat op het moment én tegen een ploeg waartegen kon worden gescoord in de lastige strijd tegen degradatie.
Kees, als ware uit de as herrezen, wist een eerdere afzegging simpelweg om te zetten in een puike winstpartij. Harry kreeg snel openingsspel over zich heen, weerde zich kranig in een koningsaanval en ruilde een stuk meer in voor een winstpunt, mooi! Maarten leek lastig te staan in het middenspel en dat veranderde in een nog onduidelijker eindspel, dat hij keurig remise maakte. David kon een plusje verzekeren tot opeens het licht uit ging. Wouter had chaos op het bord, en een foutje besliste ook daar de partij. Met een punt minder op de scorebordjes leek de wedstrijd beslecht… Ikzelf bleef gedrukt staan gedurende een groot deel van de partij, kreeg een kleine hoop op beter spel, maar kon na een laatste winstpoging het eindspel keepen.
En dan als laatste Nele, ooh Nele! Wat een vechtlust! Uit een goede stelling leek het nog even mis te gaan (wat betreft de winst althans), maar in het verre eindspel werd alle moeite uiteindelijk beloond met een welverdiende winst!!
Na een tijdelijke verwarring over de finale eindstand, bleek toch een punt in wacht te zijn gesleept, wat een mooie opsteker is.
Wij bereiden alvast een uiterst vriendelijke brief naar de Lieve Goede Sint voor, en plannen deze – in veelvoud – tijdig te versturen, om zo toekomstige tekorten te vermijden.

HWP 2 moest zijn 2e nederlaag slikken. Geplaagd door vele afzeggingen, werd er toch geen enkel bord leeg gelaten. Alsook werd David even ploegkapitein, doordat Kees Azië onveilig aan het maken was. HMC Calder 2 was op papier zeker geen watje, maar we hadden deze ronde toch graag een puntje gepakt.

David kon opnieuw een verrassend eenvoudige winst boeken. In een 23-tal zetten dwong hij de tegenstander tot opgave (met zwart!). Renzo probeerde wat vieze dingen maar moest uiteindelijk toch besluiten dat zijn koning te zwak stond, en dit tegen een 2223. Fabian had niet meer te zeggen dan: ”Hij was echt wel goed”. Tegen Lars Vereggen (2261!) kwam Fabian nooit echt in de partij en moest uiteindelijk opgeven met een pion minder. Marnix leek nooit echt openingsvoordeel bereikt te hebben met wit en in combinatie met wat vieze tactics en een sluipende tijdnood draaide de partij uit in het voordeel van de Caldernaars. Onze enigste getitelde speler in de ploeg bewees weer waarom hij die titel heeft. In een (platte, saaie, …) partij verloor Marc ergens een pion, maar met wat keurige eindspeltechniek werd het halve punt vlotjes veilig gesteld. Ik denk dat Maarten deze ronde (opnieuw) heeft getoond dat er wel degelijk een God is. In een compleet hopeloze stelling ging Maarten all-out, wat hem waarschijnlijk een zettenherhaling opleverde. Geluk was aan zijn zijde, toen de tegenstander besloot om even ‘in the tank’(***) te gaan met nog een paar seconden op de klok. Daarbij vergat hij tijdig te spelen en won onze geluksgozer met een diefje. Harry speelde een gebruikelijke partij maar kwam daarbij een pionnetje achter. Harry kon dit niet meer goed maken en moest wat later opgeven. Bert had opnieuw zijn dagje niet en ging een avontuur aan om het Hollands kapot te maken. Dit was duidelijk geen succes, want zonder veel problemen werd Bert omver gekegeld en gedwongen tot opgave.

Een 2.5-5.5 nederlaag tegen toch wel een stevige ploeg. Volgende ronde gewoon herpakken en het betere scheurwerk met de gehele ploeg neerzetten.

De tweede ploeg startte niet denderend in het verre Leiden. Met op de achtergrond Anouk, Adele en klassieke schlagers waren de HWP’ers duidelijk niet op volle concentratie. Belangrijk om volgende ronden na te gaan of er geen pleinen geopend worden naast de speellocatie. Herman blunderde al snel door vrij hebberig een stuk te pakken, maar dit kostte een dame en de partij. Marnix nam onverantwoord een centrumpion en moest daarbij twee zetten later opgeven na een simpele truc. Maarten speelde een deftige partij maar moest alsnog opgeven na een offensief van de zwarte stukken. Bert kwam verkrampt uit de opening en kreeg weinig kansen voor tegenspel en werd van het bord geduwd. Kees kwam met een licht zwakke koning uit de opening, wat uiteindelijk later uitgemolken werd tot een verlies voor de ploegkapitein. Marc kon in de Cambridge Springs snel de stelling openen en zelf een pion afsnoepen maar een truc bracht een zetherhaling op het bord. David kon als enigste winnen, zonder ooit in de problemen gekomen te zijn. Wouter speelde een partij waar de stelling constant een spanning vertoonde, waarbij elk moment een gevaarlijke aanval kon uitbarsten voor beide spelers maar helaas voor ons werd de aanval op Wouter uitgevoerd, met een verlies tot gevolg.

Het tweede heeft de competitie waardig afgesloten. Het was een seizoen met ups en downs. Na een prima start met overwinningen tegen veel sterker geachte ploegen volgde een mindere periode met als dieptepunt de absurde thuisnederlaag tegen Voorschoten, waarin we slechts een half punt scoorden. Daarna hebben we ons herpakt met een overwinning in Tilburg en een gelijkspel tegen de kampioen in de vorige ronde. Desondanks lag het degradatiespook nog zwaar op de loer. Want in de laatste ronde troffen we ZSC Saende, de ploeg die onder ons stond en zich nog kon redden door van ons te winnen. In dat geval zouden wij het kind van de rekening zijn. Zover kwam het niet, hoewel het er aanvankelijk somber uitzag. Renzo lette even niet op in de opening en tuinde in een overbekend trucje, waarna hij onmiddellijk totaal verloren stond. Een rondje langs de borden bood op dat moment een verre van hoopgevend beeld. Maar de mannen van het tweede zetten zich schrap en naarmate de uren vorderden, veranderde het beeld in ons voordeel. Adrian boekte aan het eerste bord succes door met zwart vol in de aanval te gaan. Vervolgens kreeg zijn buurman Wouter plots een stuk in de schoot geworpen door tegenstander Abcouwer, waarmee de nederlaag van Renzo teniet werd gedaan. Inmiddels had Harry na enig onderling overleg remise geaccepteerd, want Marc Lacrosse, die voor deze wedstrijd als versterking was aangetrokken, had een dame tegen twee stukken en moest dus kunnen winnen. Ook mijn bord gaf gunstige ontwikkelingen te zien. De dreiging van een verwoestende aanval deed Hans Galjé, mijn Zaanse opponent, besluiten materiaal te offeren voor tegenspel. Dat tegenspel kon worden opgevangen, hetgeen na een uur of vijf spelen in een vol punt voor de onzen resulteerde. Nu zou een remise van Marc dus voldoende zijn voor een gelijkspel en handhaving. Maar het gaat wat ver om in een stelling met een dame tegen twee stukken remise aan te bieden. Het was ook niet nodig. Marc vond een gaatje waardoor zijn dame de vijandelijke gelederen kon binnendringen, waarna het pleit beslecht was, en de nederlagen van Fabian en David met de mantel der liefde konden worden bedekt.