HWP 2

De thuiswedstrijd tegen de mannen en vrouw van De Waagtoren, die uit het verre Alkmaar naar Sas waren gekomen, moesten wij winnen om een reële kans op handhaving in de tweede klasse in stand te houden. Welnu, dat deden wij dan ook. Het feit dat de Alkmaarders met een paar invallers aan de start kwamen, en wij deze keer niet, was voor ons niet ongunstig.
Na een plusremise van Harry, die zijn tegenstandster niet op de knieën kreeg, scoorde Herman een vol punt tegen Rob Konijn. Herman voerde de aanval onberispelijk. Kort daarop liet ook Gert een zege aantekenen. Pionwinst in het middenspel was voldoende voor winst in het eindspel. Inmiddels had de tegenstander van Johan, die hem ook in lengte overtrof, onze man duidelijk gemaakt dat een samenklontering van stukken op de damevleugel aan de andere kant van het bord tot onoverkomelijke problemen kan leiden. Onze enige nul van de middag. De drie bovenste borden werden allemaal remise, waarbij de teamleider uiteraard weer als langste bezig was. Kort daarvoor had Frans Snijders het beslissende punt binnengebracht in een zeer onkarakteristieke partij. Met wit beperkte Frans zich lange tijd tot kleine, zeer kleine zetjes, die in de perceptie van de doorsnee toeschouwer niets, maar dan ook helemaal niets opleverden. Dat bleek niet zo te zijn. Frans had verder gekeken. Met ragfijne manoeuvres creëerde hij een minieme opening in de vijandelijke gelederen, en dat volstond voor een eindspel dat op tempo gewonnen was. Grootmeesterlijk.

Naar Amsterdam voor de wedstrijd tegen het legendarische VAS, in mijn jeugd hadden ze een abonnement op het Kampioenschap van Nederland. Van de vele coryfeeën is alleen Kick Langeweg (IM) nog overgebleven en tegen ons was hij er niet eens bij. Amsterdam is natuurlijk ook befaamd om zijn parkeertarieven, in die buurt was het 4 Euro per uur! Gelukkig mochten we gratis op het terrein van het Cygnus gymnasium staan.
Ondanks het forse Rating verschil in ons nadeel begon de wedstrijd goed. Gunter maakte remise en was daar ontevreden over. Ook Jim, die op het laatste moment van bord 8 naar bord 2 gehaald was speelde keurig remise met zwart tegen een sterke tegenstander. Frans Snijders raakte een pion kwijt in het Open Spaans en het tegenspel kwam niet op gang, verlies dus. Maar Herman van de Wynkele wist in een eindspel van Dame + Loper de vijandelijke koning mat te zetten zodat het weer gelijk stond. Daarna wist ik van Lesger (Morrison is zijn voornaam, hij is vernoemd naar Jim Morrison) te winnen in een Ben Oni nadat ik zijn koningsaanval had kunnen afslaan. Zo kwamen we zelfs met 3 – 2 voor.
Webmaster Steven Rademakers kon vervolgens een viertoren eindspel met allebei nog een paard erbij niet houden, een pionnen doorbraak gevolgd door een vorkje werd hem teveel. 3 – 3 dus. Toen verloor Johan de Zwart in een partij waar hij volgens wat mij verteld werd toch wel kans op een beter resultaat had gehad. Restte Harry Provoost. Een "gezonde" kwaliteit achter, en een koning die in een matnet zat. We gaven er niet veel meer voor maar het wonder gebeurde, de aalgladde Harry wist zich met een eeuwig schaak te redden. Een prachtig halfje, helaas was het niet meer genoeg om de wedstrijd gelijk te spelen.

We hebben tot de vierde ronde in november moeten wachten alvorens de eerste zege van HWP 2 kon worden opgetekend, tegen nieuwkomer Rokado uit Oud-Beijerland. De beslissende punten vielen aan de bovenste borden. Gunter kreeg de zege min of meer cadeau na een enorme blunder van zijn tegenstander in een ingewikkelde, doch evenwichtige stelling. Naast Gunter streed Warre om het volle punt. Als hij won, zou hem de FM-titel te wachten staan. Welnu, hij won. Maar vraag niet hoe, wordt in zulke situaties vaak gezegd. Je zou ook kunnen stellen dat de complicaties tegenstander Oomens in tijdnood boven het hoofd groeiden. De derde zege van de middag werd behaald door een verbazend sterk spelende Snijders, die deze keer afzag van een directe, woeste aanval. In plaats daarvan koos hij voor een ragfijne serie kleine zetjes. Prachtige overwinning.
Intussen had invaller Janusz Dudka het gepresteerd om al na vier zetten een stuk weg te geven. Dat zie je niet vaak op dit niveau. Naar eigen zeggen had Janusz door drukte op het werk slechts drie kwartier geslapen in de afgelopen drie dagen. Onze andere invaller was good-old Adrie den Hamer, die lang op remise leek af te stevenen, maar uiteindelijk toch zijn meerdere moest erkenne in Marco vd Linden.
Dan resten nog de drie remises. Bij De Zwart tegen Van Dijken gebeurde helemaal niets. Dat kon niet worden gezegd over de partij van Herman vd Wynkele tegen de sterke Westenberg. Offers over en weer resulteerden uiteindelijk in eeuwig schaak. En zelf was ik weer eens als laatste bezig. In een glad gewonnen eindspel met een extra pion gaf ik die pion na een zet of zeventig gewoon weer weg, en toen was het niets meer.

Na de merkwaardige soap (Komen de Hongaren voor HWP 1 nu wel of niet?) traden we met een diverse keren gewijzigde opstelling aan in Leiden. Het resultaat van dit alles was dat Manuel Colsen in Zeeland was gebleven, en teamleider Kees Nieuwelink in Alphen aan de Rijn. Het onderaan staande LSG 3 had een sterk team klaarstaan, dat gemiddeld per bord zo’n 150 Elopunten meer had. Verlies was dus niet onverwacht, maar toch had het nog anders kunnen lopen.
Janusz Dudka, ons nieuwe lid uit Polen verloor in de opening al snel een stuk en daarna de partij. Herman van de Wynkele speelde de verkeerde toren en moest in remise berusten. Harry Provoost zag zijn offer mislukken en ik kreeg zelf een gambiet variantje tegen dat me veel tijd kostte. In tijdnood maar nog steeds in gelijke stelling volgde een blunder die de kwaliteit kostte en later ook de partij. Gunter had remise gespeeld in een partij waar ik niet veel van gezien had, hij vertrok daarna snel op de motor. Zo stond het 4 – 1, toen Johan de Zwart remise accepteerde was het verlies een feit. Johan vertelde dat hij de winst had gemist, toch een goed resultaat tegen een sterke tegenstander. Ook Martin Stam liet de zege lopen maar kon daarna gelukkig nog remise maken. Tenslotte Vincent Schepens.Volgens de computer had hij de hele partij op -1 tot -3 had gestaan maar er was een eindspel van paard + 3 pionnen tegen loper + 3 pionnen op het bord gekomen. Volgens Herman van de Wynkele nog net remise, maar helaas, het mocht niet zo zijn.