HWP 1

(door Tom Piceu)

5,5-4,5. Een nipte overwinning. Echt soepel loop het niet dit seizoen.
En zijn we daar goed mee weggekomen of had de score (veel) groter moeten zijn? Ik neig naar het tweede, maar voor het eerste valt ook iets te zeggen.

Ze waren stevig opgekomen dus we wisten bij de start al dat we het hoofd erbij moesten houden.
Het begon allemaal heel voorspoedig. Op het bord waar we het grootste elo-nadeel hadden, kon Benjamin – in een stelling die al heel dicht bij winst zat, net uit de opening – zomaar een stuk incasseren. Binnen het uur was het klaar.
Tegen dan had Koen ook al zoveel voordeel dat de overwinning niet meer in gevaar kon komen en ook bij Thibaut en Enrico ging het heel goed in de opening. Niemand stond echt duidelijk minder.

Koen en Thibaut wonnen inderdaad met overschot dus dan was het 3-0 voor ons.
Helmuts stelling begon wat te kraken maar de rest stond OK.

Na 3 uren gebeurde er van alles tegelijk. Enrico vergat het af te maken en liep op een counter. Elias had voortdurend wat druk maar loste een pion en ging er af. Anderen begonnen ook te wankelen. Glen moest een pion afgeven, Helmut stond intussen echt slecht. Tyani stond gelijk. Rein stond beter met een prettige drukstelling. Ikzelf koos voor een riskante breekzet in plaats van een gelijk eindspel en na een kwartiertje rekenen had ik door dat het niet helemaal koosjer was.

Voor het einde van de eerste tijdnoodfase werd er veel duidelijk. Na Enrico en Elias ging ook onze derde youngster, Tyani, in de fout en verloor. Daar ging onze voorsprong.
Mijn tegenstander vond, met relatief weinig tijd op de klok, de weerlegging van mijn breekzet niet en ging mat. Het verlies van Helmut hadden we van ver zien komen.

Rein rondde mooi af en bracht de overwinning. Want Glen kreeg remise van zijn tegenstander in een veel mindere stelling. En zo werd het toch nog nipt. We blijven op kop met een bordpunt voorsprong.

(door Tom Piceu)

Vroeger zou dat nog een reden geweest zijn om alles uit de kast te halen, maar dat lijkt toch niet meer het geval. We missen 1 GM en 3 IM’s in onze opstelling. In plaats daarvan enkele jonkies die het moeten waarmaken. En ik vind het goed zo. Laat die jonge spelers maar doorgroeien en geef hen de kans om zichzelf te bewijzen.

Bij DD een vrij normale opstelling. De grootmeester verstopt zich op bord 6, de elo-kannonen op de eerste borden, samen met de 2 ambitieuze jongeren.

Het is snel duidelijk dat het opnieuw geen gemakkelijke middag zal worden. Zo hebben we er al een paar achter de rug. De Geest van Slechte Vorm die in onze ploeg rondwaart?

Koen en Adrian lopen compleet verloren in de opening en zitten snel in een crisissituatie.
Nils krijgt een comfortabele plus met wit en een half uur voorsprong op de klok. Waarna hij er in 3 zetten tijd een uur en een kwartier bedenktijd doorjaagt terwijl er helemaal niets aan de hand is. Niet handig.
Elias heeft een klein nadeeltje.
Wat kunnen we daar tegenover zetten? Glenn staat heel goed na de opening en William lijkt over zijn tegenstander heen te walsen. Bij de rest rustige stellingen.

De eerste beslissingen vallen al snel.
Helmut kan met zwart gemakkelijk het evenwicht bereiken maar keet schoppen lukt niet. De stelling is te snel dood.
Koen speelt een partij die hij waarschijnlijk zo snel mogelijk wil vergeten. Hij kiest voor een egelsysteem tegen zijn 11-jarige tegenstander. Dat kan een anti-jeugdspeler-opening zijn: afwachten en rekenen op het ongeduld van de jongeling. Dat gebeurt ook: de jongeling komt… en gaat er dwars door. Het afwerken verloopt nog hobbelig maar voor zet 40 is Koen toch gevloerd. Daar hebben we vooraf natuurlijk niet op gerekend.
Paul scoort meteen tegen. Paul, zoals steeds netjes gekleed en zijn charmante zelve, vertoont nogal agressieve neigingen op het bord, wat in sterk contrast staat met de rest van de ‘experience’. Paul 3.0 windt er geen doekjes om: het is die koning die hij wil hebben. Na 2 uren spel is het al duidelijk dat de witte koning het niet droog zal houden. Het duurt nog even maar Paul geeft niet meer af.
Onmiddellijk daarna komen we op voorsprong. Glen geeft duidelijk een goede dag en geeft de DD-kopman Lahaye geen schijn van een kans na diens wat dubieuze opening. Een heel gedecideerde overwinning van onze man.
Een tegenslag vervolgens voor ons. Het lijkt er op dat het weer niet gaat lukken. William rolt vanuit de opening zijn tegenstander op en komt een pion voor met ook nog eens de betere stelling. Hij is er waarschijnlijk te gerust op en pakt een tweede pion, daarbij de listige counter overziend die tot eeuwig schaak leidt. 3-2 in ons voordeel.

We komen in de tijdnoodfase. 

Net voor die losbarst kan Elias de remise optekenen tegen van der Wiel nadat hij even een iets mindere stelling moest verdedigen. Toch even gecheckt of Elias zijn illustere tegenstander kent: ja, hij wist dat er iets was met Karpov. Zoiets, ja.
Ikzelf krijg een 15-jarige tegen die er geen graten in ziet om grof op remise te spelen. Ik slaag er in om een paar kleine voordeeltjes te cumuleren. In de tijdnoodfase krijg ik welgeteld 1 winstmogelijkheid. Die ik mis. De partij verzandt in remise.
Nils moet 20 zetten spelen op zijn 30 seconden increment en het lijkt er op dat zijn stukken elkaar in de weg lopen. Zijn tegenstander vindt de genadeklap niet en laat het vastlopen. Met de remise mogen we niet klagen.

Adrian stond na 12 zetten al erbarmelijk. Hij bijt zich vast, verbruikt veel tijd en komt terug in de partij. Uiteindelijk komt er een stelling van dame + pion tegen 2 torens (voor Adrian) op het bord. Het is heel erg duidelijk dat dit met redelijke zetten remise zal worden maar die verrekte klok speelt ook een rol. Adrian slaagt er niet in om zijn vesting in elkaar getimmerd te krijgen en moet teleurgesteld opgeven. 

Als u meegeteld hebt, dan hebt u nu ook de score 4,5-4,5 in gedachten. Met Benjamin als enige die nog bezig is. Op het eerste zich lijkt hij OK te staan, maar van zodra hij als laatste bezig is, gaat het fout. Een trucje kost hem een pion en eigenlijk lijkt hij kansloos. Wat moet je doen? Blijven spelen, verdomme! En dat blijkt te werken. Vistisen speelt ook een paar kromme zetten en plots is het niet meer verloren. Om van het vervelende paard af te geraken – altijd vervelend zo’n onvoorspelbaar ding in tijdnood – wordt er nog een pion geoffreerd aan Benjamin. Benjamins stelling moet intussen dicht tegen de winst zetten. Maar ze maken er snel eind aan: er verschijnt een eenvoudige stelling van toren + pion tegen toren op het bord. Benjamin probeert nog een tijdje maar er valt geen appel meer uit de boom.

5-5. We blijven op kop met een bordpunt meer en een iets zwaarder programma. Spannend.

Vandaag speelt HWP 1 in de Speye in Sas van Gent tegen medekoploper DD 1 uit Den Haag. Dat belooft een spannende wedstrijd te worden. Je kunt hem vanaf ongeveer half twee live volgen via onderstaande link:

Het wil dit seizoen nog niet zo vlotten met HWP 1. De wedstrijden worden weliswaar gewonnen, maar het tijdig aanleveren van wedstrijdverslagen blijkt lastig. Voeg daarbij het feit dat HWP 2 deze ronde de topper tegen Dordrecht speelde en het is duidelijk waarom ik mocht invallen in het eerste. Een uitwedstrijd in hartje Amsterdam en gratis kunnen parkeren voor de deur van de speelzaal: het zou niet de laatste meevaller zijn. Toen we aan de borden gezet werden, bleek dat Benjamin, Helmut en ik aan verhoogde tafels en op veredelde barkrukken moesten zitten. Dat leek me een heel slecht idee. Ik liet dat aan de wedstrijdleider weten en hij begreep de klacht. Hulde aan de sympathieke Amsterdamse teamleider-voor-1-dag Tex de Wit die onmiddellijk bereid was tot een grote reshuffle. We kregen nieuwe plaatsen toegewezen. Intussen was ook Helmut gearriveerd. De auto met Randy, Glen en Elias was nog onderweg, maar ook zij konden even later zonder al te grote tijdschade aan hun partij beginnen.

Benjamin was al eerste klaar. Een lange theoretische variant met remise als resultaat. Ik vermoed dat Benjamin nog voor het donker terug in België was. Aangezien ik de volgorde der dingen niet helemaal heb meegekregen, gaan we de borden maar even langs. Kopman Koen stond heel goed, maar gaf een stuk weg. Op een of andere manier won hij toch nog. Zo’n dag was het. Bij Adrian leek me sprake van een regelmatige nederlaag, maar misschien bezondig ik mij aan scorebord journalistiek. Daarnaast zat Slava. Ik kan het niet beter verwoorden dan Tom deed in zijn verslag van de wedstrijd tegen Caïssa. Voor de mensen die te lui zijn om terug te bladeren: “Slava deed Slava-dingen. Na 2 uur spelen en 13 zetten zie je zo al dat de partij niet tegen 17u klaar zal zijn. Klein beetje beter en wat druk zetten. Beetje beter en gefocust blijven. Grote tijdnood vermijden, intussen stevig voordeel. Eindspel in met net winnend voordeel, afgemaakt. A job well done.”

Bord 4 was voor Elias. Laten we er geen doekjes om winden: hij stond slecht. Maar geef hem niet de kans om mat in 1 te geven. Zo geschiedde. Bij Glen leek het mij een gevalletje flink voordeel, maar toch remise. Komen we bij Enrico. Hij had het niet gemakkelijk, maar aan het einde van de middag zag ik hem met een grote glimlach opstaan van zijn bord. Het punt was weer binnen. Bij Randy leek het me ook moeilijk, maar hij bleef keurig overeind. Aan bord 8 Benjamin, maar die was dus inmiddels al thuis. Helmut stond goed, gaf het helemaal weg, maar toen zijn tegenstander vergat een stuk terug te slaan, was hij onverbiddelijk. Ik kon mijn betere stelling omzetten in een paardeindspel met pluspion. Dat bleek niet zo gewonnen te zijn als ik dacht. In het dame-eindspel met pluspion dat daarna ontstond, bleek nog minder muziek te zitten. Zo kwamen we op 3-7. Een enorm geflatteerde overwinning. Tijdens de terugreis vernamen we van een uitbundige voorzitter dat ook HWP 2 en HWP 3 hadden gewonnen. Of dit allemaal niet mooi genoeg was, was ik ook nog op tijd thuis voor de aftrap van Ajax – Vitesse. Zo’n dag was het dus. Het was mij een waar genoegen.