HWP 1

Na de meevallers van ronde 5 mochten we vandaag onze status van kanshebber in 1B direct waarmaken tegen medekoploper De Toren VSV. De nederlaag tegen de Arnhemmers van vorig jaar lag nog vers in het geheugen en moest hoe dan ook gewroken worden. Het werd onverwachts een erg gemakkelijke middag. Yours truly zette HWP op voorsprong. Mijn tegenstander dacht in een iets minder eindspel te kunnen vluchten, maar zijn taxatie was veel te optimistisch. Nadat Tom had gecapituleerd, ging het snel. Thibaut V won overtuigend, maar werd daarna allengs bleker en moest later het feestelijke bezoek aan de Gele M aan zich voorbij laten gaan. Hij bofte dat hij op de terugweg niet bij Steven in de auto zat, want dat was hem zeker fataal geworden. Diezelfde Steven won fraai en trakteerde zijn tegenstander en toeschouwers na afloop op een amusante post-mortem. Thibaut M en Tieme hadden allebei duidelijk voordeel en wonnen in stijl. De tussenstand was inmiddels 1-5. Koen en Helmut moesten het opnemen tegen de “ouwetjes” van De Toren, Ruud Janssen en Willy Hendriks. Ze kweten zich uitstekend van hun taak. Koen hield met zwart Ruud in bedwang en Helmut overklaste Willy. De laatste zege kwam op naam van debutant Rein Verstraeten die een beter eindspel op subtiele wijze verzilverde en daarmee de stand op 1½-7½ bracht . Wat resteerde was een hekstelling bij Adrian. Voor ijver en vlijt een 10, maar helaas geen 1 op het scorebord. Toen de zetten een keer herhaald werden, vond de teamleider het een mooi moment om demonstratief zijn jas aan te trekken, waarna Adrian het verlossende remise aanbod deed. 2-8 is een mooi resultaat tegen een tegenstander die veel beter kan en dat in de volgende ronde tegen Apeldoorn ongetwijfeld zal laten zien. We staan 1½ bordpunt voor, maar Parijs is nog ver.

Over de thuiswedstrijd tegen LSG 2 valt niet veel te melden. De sympathieke Leidenaren hadden hun dag niet. Alleen supersub Sven Bakker mocht lang aan winst denken, maar ook hij sneuvelde, tegen onze invaller Frederic Verduyn. Een historische 10-0 leek binnen bereik. Helaas moest Thibaut V in een zeer kansrijk eindspel tenslotte toch berusten in remise. De andere teams in 1B zorgden ervoor dat de glimlach niet meer van onze gezichten verdween: we staan gedeeld 1e en doen dus weer mee.

Tussen HWP en Stukkenjagers worden altijd epische duels gestreden. Dat is altijd zo geweest en afgelopen zaterdag vormde hierop geen uitzondering. Teneinde enige hoop op promotie te kunnen blijven koesteren, was het voor onze ploeg een must om de volle 2 matchpunten in de wacht te slepen. We moesten het voor deze belangrijke match stellen zonder Paul en Tom, maar gelukkig waren Tieme en Renzo bereid gevonden in te springen.
Het werd een spannende en dramatische zaterdagnamiddag. Ze begon nochtans vredig: Hans wikkelde met wit tegen Bianca Muhren snel af naar een veilig eindspel, waarin de remise snel werd overeengekomen. Johan was als 2de klaar. Tegen Bram van den Berg had hij in de opening het loperpaar tegen een toren gewonnen, wat hij probleemloos omzette in een punt. Een knappe en vlotte zwartoverwinning. Op bord 10 was het dan weer snel klaar in ons nadeel. Renzo had met zwart tegen Marc Clijsen nochtans een goede opening neergezet, met een sterke aanval tot gevolg. Helaas, kreeg hij plots een mindere fase waarbij hij een reeks fouten produceerde die hem het punt kostten.
Op dit moment begon het er somberder en somberder uit te zien voor ons. Tieme had het met zwart niet onder de markt tegen jeugdtalent Nick Bijlsma. Hij dacht lang na, hij steunde en zwoegde, maar ging toch tenonder. Helmut was even later klaar. Na een korte scherpe opening was hij tegen Stefan Beukema beland in een dubbel toreneindspel. Zijn pionstructuur was iets beter, maar Stefan had een gevaarlijke vrijpion. Ik weet niet of Helmut te lang op winst heeft zitten spelen of dat het toch verraderlijker was dan het eruitzag, maar Stefan wist de stelling uiteindelijk knap naar winst te brengen. Thibaut Vdb tekende iets later de remise tegen Mart Nabuurs. In de opening leek het dat hij een gevaarlijke aanval had, maar na een afwikkeling kwam hij in een eindspel waarin zijn voordeel te klein bleek. Na uren zoeken en proberen moest hij toch in de remise berusten. Tot overmaat van ramp wist Koen zijn riante positie tegen Marc Haast niet te verzilveren. Een prettige drukstelling transformeerde met wat afwikkelingen in een pionneneindspel dat er nog steeds heel leuk uitzag, maar uiteindelijk uitmondde in een D+pi vs D-eindspel dat makkelijk te keepen was.
Op dit moment stonden we dus 4,5-2,5 achter, maar er was licht aan het einde van de tunnel. Thibaut M was met zwart tegen Herman Grooten kort na de opening het slachtoffer geworden van een mooie combinatie. In het verloren eindspel wist hij Herman te beschwindelen. Doordat deze laatste hierna kost wat kost remise uit de weg ging, lachte een gelukkig -en belangrijk- punt hem alsnog toe. Adrian wist in de late uurtjes de felbevochten gelijkmaker in de wacht te slepen. Na winnend voordeel te hebben opgebouwd bleef zijn techniek wat haperen. Zijn harde werk en vasthoudendheid werden uiteindelijk toch beloond met de volle buit.
Ikzelf bleef als laatste over. Met wit tegen Anne Haast schommelde mijn stelling nogal op en neer. In het middenspel reed ik me vast in de verdediging, nam ik vervolgens teveel risico om in tijdsnood het roer volledig kwijt te geraken. Als bij wonder kantelde de stelling volledig de laatste zetten voor de tijdscontrole en werd mijn straalverloren middenspel plots een voordelig eindspel. Het eindspel 2T+pi vs T+L+2pi en iets later na torenruil T+pi vs L+2pi was niet zo remise als op het eerste zicht het geval leek. Na vijf uur en een kwartier spel vond ik de juiste zugzwang en wat later was het punt een feit.
Zo werd de benodigde zege, waar bij momenten niemand nog op gerekend had, alsnog een feit. Een episch duel waarin eigenlijk de beide teams matchpunten verdienden. Leuk om zo te winnen, maar hopelijk gaan onze volgende matchen toch weer wat vlotter…

Hoewel we het tegen Paul Keres vaak lastig hebben, winnen we bijna altijd. Vandaag ging het vlotjes. Al snel stond een duidelijke voorsprong op het scorebord en die marge bleef bestaan tot het einde.

Het was goed om te zien dat Johan de score opende. Nochtans smeet zijn tegenstander snel een hoop theorie op het bord, waardoor Johan het moest doen met een hoop minder tijd. Dat deerde hem deze keer niet. Johan wikkelde af naar een voordelig eindspel waarin de vrijpionnen beslissend waren. Hans had het moeilijk met zwart tegen Bert Both. Toen Hans remise aanbood, stond hij beslist minder, maar misschien was Both nog steeds onder de indruk van de reputatie die Hans ooit had toen hij de interne competitie van Paul Keres onveilig maakte. Dat was in een periode dat de helft van ons team nog niet geboren was, overigens.

Steven speelde naar eigen zeggen een waanzinnige partij, maar het lijkt erop dat onze man elke maand sterker wordt. Op de vraag of de variant was voorbereid, antwoordde Steven dat hij eigenlijk alles had voorbereid. Ja, dat maakt het lastig voor de tegenstanders. In ieder geval leek zijn partij van de zijkant een overtuigende prestatie. Thibaut M. moest vechten in zijn geliefde Benkö, maar ook deze keer bleef hij overeind. Paul noteerde ook een remise tegen Peter Lombaers die een sterke partij speelde met zwart. Zelf heb ik niet veel van de partij gezien, maar er werd verteld dat er voor Paul niet meer in zat dan de puntendeling.

Ik mocht de 4,5-1,5 laten aantekenen. Ik kwam goed uit de opening, maar Jan Jaap Janse beet zich vast in de partij. De stelling rond de tijdnoodfase was complex, maar ik kreeg de beste kansen toen ik een kwaliteit kon offeren. Jan Jaap had met precies spel misschien in de partij kunnen blijven, maar met weinig tijd op de klok ging hij in de fout. Gezien de stand op de overige borden was de winst nu haast binnen.

Helmut ging tegen de verwachting in onderuit met zwart tegen Willem van de Fliert. Volgens Helmut speelde zijn tegenstander een sterke partij en nadat Helmut nog een remisekans miste, beet hij in het zand. Van de partij van Tom heb ik niet veel gezien. Paul Hommerson had een mooie pionnenstructuur en Tom had wat aanval. Die hielden elkaar blijkbaar in evenwicht: remise derhalve.

Adrian zorgde ervoor dat de zege definitief binnen was. Met wit belandde hij in een prettige isolani-stelling waarbij hij de druk beetje bij beetje op kon voeren. Die druk bleek uiteindelijk beslissend. Als laatste was Thibaut V. nog bezig. Tegen Jan Breukelman kwam Thibaut geweldig uit de opening, maar hij verzuimde de genadeklap uit te delen. Uiteindelijk kon Jan nog afwikkelen naar een eindspel dat niet eenvoudig te winnen was voor Thibaut, maar in de praktijk leek het makkelijk te spelen. Thibaut zette zijn voordeel om, waardoor we afgetekend wonnen met 7-3.

Zo schuiven we weer een beetje op. We moeten nog steeds hopen op een misstap van Apeldoorn, maar tot die tijd kunnen we niets anders doen dan blijven winnen. Volgende keer weer een lastige: uit naar Stukkenjagers.