(door Johan de Zwart)
- Misschien als het samenstellen van het team n.a.v. perikelen in het tweede niet zo chaotisch was gelopen en Gert gewoon als teamleider mee had kunnen spelen;
- Misschien als de voorzitter niet op het laatste moment vanwege ziekte verstek moest laten;
- Misschien als wij niet zo sportief waren geweest om aan onze tegenstander te melden dat wij maar met zes man zouden opkomen en voor een tactische opstelling hadden gekozen;
- Misschien als wij van de oude garde (Jim, Frans en ik) niet een collectieve off-day hadden;
- Misschien als….
Was de uitslag wat gunstiger uitgevallen.
Het positieve nieuws was dat Servaas nogmaals bewees dat hij op dit niveau goed kan meekomen. Waar ik ook blij van werd was dat onze debutant Siebe het een leuke ervaring vond.
Voor wat betreft de wedstrijd zelf kan ik vrij kort zijn. Wij begonnen met een 2-0 achterstand. Voor Siebe was het zijn eerste wedstrijd op dit niveau en met een klassiek tempo. De wedstrijd was een goede oefening, voor het team helaas een 0. Manuel had een witvelderige loper die niet meedeed en een gebrek aan ruimte wat uiteindelijk toch fataal afliep.
Servaas bleek goed tegen zijn tegenstander, die 300 elo-punten meer had, opgewassen te zijn. In een ingewikkeld middenspel verrekende Henk Boot zich waarna Servaas het kalm uitmaakte.
Mijn indruk was dat ik, Frans en Jim ongeveer op dezelfde wijze verloren. Gelijk uit de opening gekomen en vervolgens langzaam maar zeker in een steeds slechtere stelling verzeilen met fatale afloop.
Op de terugweg konden wij (Manuel, Siebe en ondergetekende) in Dordrecht dankzij een sprint (word ik toch te oud voor) en een aardige conducteur net onze aansluitende intercity richting Goes halen. Het kan overigens niet anders worden gezegd dan dat de heen- en terugreis met het openbaar vervoer naar Terneuzen soepel verliepen.
De reis haalde wel herinneringen van mij op aan een wedstrijd die wij met het schoolteam speelden in 1974. Wij waren toen Zeeuws kampioen geworden. Wij moesten – als zestal – in een uitwedstrijd aantreden tegen een Limburgs team. Om op tijd in Limburg te zijn heeft een leraar van onze school ons in zijn Fiat 500 naar de boot gebracht. Vervolgens een lange treinreis naar Limburg. Van de wedstrijd zelf kan ik me niet zoveel herinneren behalve dat:
- Marc Cardon op bord 1 tegen Peter Scheeren moest spelen en kansloos verloor;
- Dat de rest(o.a. ik, Hans Oosterhout en Wilfried Vleeskens) zijn voorbeeld volgden en dat de wedstrijd veel korter duurde dan de treinreis (werd dus 6-0);
- En vervolgens weer een lange reis terug en dat wij onderweg patat hebben gegeten.
Vond het toch een leuke beleving. Zaterdag hetzelfde gevoel … kwam waarschijnlijk door de nostalgische herinneringen aan de vele verre reizen die ik met het openbaar vervoer heb ondernomen voor wedstrijden van HWP.
Gelukkig zat ik zaterdag in de auto met Manuel wel wat ruimer dan destijds in de Fiat 500. En de patat in Philippine was ook niet te versmaden.
Als wij de laatste vier wedstrijden gewoon winnen (wat op papier zou kunnen) kunnen wij ons handhaven. Anders wordt het de vierde klasse.
