Enrico bezorgt HWP 1 zege op Zuid Limburg

Na het enigszins teleurstellende resultaat tegen De Stukkenjagers wachtte ons in de 2^e ronde opnieuw een cruciaal duel. Zuid Limburg had zich vorig seizoen ternauwernood gehandhaafd en de verwachting is dat het voor ons een belangrijke concurrent in de strijd tegen degradatie zal zijn. Het werd een wedstrijd in twee delen.

Deel 1

Op 6 september kreeg ik een verzoek van de teamleider van Zuid Limburg om twee partijen vooruit te spelen, vanwege deelname aan de Europacup. Vele mails later kwamen we tot overeenstemming: er zouden op 24 september drie partijen vooruit gespeeld worden in Sas van Gent. En zo geschiedde. Voor ons kwamen Slava, Glen en Thibaut in actie. Slava won soepel. Zijn tegenstander begon pas serieus na te denken toen de partij eigenlijk al over was. De vooruitzichten op die middag in De Statie waren goed. Glen had weliswaar een lastige stelling, maar niet een om je grote zorgen over te maken en Thibaut had een superieure stelling met pluspion. Maar Glen koos het verkeerde plan en Thibaut’s voordeel verdampte. Zo eindigde de middag toch nog in mineur: 1½-1½ was gezien de stellingen een mager resultaat.

Deel 2

Op 8 oktober gingen we verder. Na een uur spelen leek de wedstrijd nog redelijk in evenwicht. Ik maakte me zorgen om de stelling van Helmut, maar Benjamin had een prettig voordeeltje. In de andere partijen leek er weinig aan de hand. Bij Helmut ging het inderdaad rap bergafwaarts: 1½-2½. Parcival was inmiddels in een eindspel beland met lopers van ongelijke kleur en Warre kreeg een remise aanbod dat hij eigenlijk niet kon weigeren: 2½-3½. Cruciaal leek de partij van Rein. Hij stond minder, maar was het ook verloren? Het lukte hem om af te wikkelen naar een remise eindspel: weer een zorg minder. Benjamin had intussen zijn voordelige stelling met vaste hand naar winst gevoerd: 4-4. Aan bord 9 was Enrico enigszins in de problemen gekomen, althans zijn koningsstelling oogde shaky. Koen was geen moment in de problemen, maar winst leek heel ver weg. Als Enrico overeind bleef, dan zou het vermoedelijk 5-5 worden. Iets minder dan we gehoopt hadden, wel een acceptabel resultaat. Maar, het werd nog veel mooier. Enrico bleek in een moeilijke stelling tactisch veel vaardiger dan zijn tegenstander en combineerde overtuigend naar een gewonnen eindspel: 5-4. Dat was voor Koen het moment om remise aan te bieden. Zijn tegenstander accepteerde met lichte tegenzin. Hij had qua stelling geen keus, maar wist dat daarmee de wedstrijd wel verloren was. Met deze belangrijke 5½-4½ overwinning zijn we even uit de zorgen. In november wacht LSG.