Maandelijkse archieven: maart 2018

De thuiswedstrijd tegen de mannen en vrouw van De Waagtoren, die uit het verre Alkmaar naar Sas waren gekomen, moesten wij winnen om een reële kans op handhaving in de tweede klasse in stand te houden. Welnu, dat deden wij dan ook. Het feit dat de Alkmaarders met een paar invallers aan de start kwamen, en wij deze keer niet, was voor ons niet ongunstig.
Na een plusremise van Harry, die zijn tegenstandster niet op de knieën kreeg, scoorde Herman een vol punt tegen Rob Konijn. Herman voerde de aanval onberispelijk. Kort daarop liet ook Gert een zege aantekenen. Pionwinst in het middenspel was voldoende voor winst in het eindspel. Inmiddels had de tegenstander van Johan, die hem ook in lengte overtrof, onze man duidelijk gemaakt dat een samenklontering van stukken op de damevleugel aan de andere kant van het bord tot onoverkomelijke problemen kan leiden. Onze enige nul van de middag. De drie bovenste borden werden allemaal remise, waarbij de teamleider uiteraard weer als langste bezig was. Kort daarvoor had Frans Snijders het beslissende punt binnengebracht in een zeer onkarakteristieke partij. Met wit beperkte Frans zich lange tijd tot kleine, zeer kleine zetjes, die in de perceptie van de doorsnee toeschouwer niets, maar dan ook helemaal niets opleverden. Dat bleek niet zo te zijn. Frans had verder gekeken. Met ragfijne manoeuvres creëerde hij een minieme opening in de vijandelijke gelederen, en dat volstond voor een eindspel dat op tempo gewonnen was. Grootmeesterlijk.

De wedstrijd van het jaar tegen De Stukkenjagers is in een 5-5 gelijk spel geëindigd. Een terechte uitslag, maar we hebben er niets aan. Gezien de hoeveelheid bordpunten in het voordeel van de Tilburgers had er gewonnen moeten worden. De middag begon goed. Een bliksem overwinning van Helmut werd al snel gevolgd door een overtuigende zege van Thibaut. Toen ook Koen, met een studie-achtige slotcombinatie, het volle punt naar zich toetrok, zagen wij een zonnetje verschijnen in de donkere Zeeuws-vlaamse lucht. Renzo moest capituleren, dat was uiteraard jammer, maar de 3-1 voorsprong bood volop kansen. Bij Tom en Glen zag het er somber uit en bij Paul, Adrian (hoewel een pionnetje achter) en Johan leken halfjes het meest waarschijnlijk. De man die het moest gaan doen was Rein. In een scherpe Najdorf leek hij tegen Anne Haast de beste kansen te hebben. Na spannende verwikkelingen ontstond een krankzinnig eindspel met lopers van ongelijke kleur en overal op het bord vrijpionnen. We vreesden even dat Rein zou verliezen, maar dat was niet terecht: remise. Een tegenvaller, maar op dat zelfde moment hadden we een nieuwe troef: Paul kreeg in zijn partij eindelijk de overhand. Hij breidde zijn voordeel uit en de grote tijdnood van zijn tegenstander zou ongetwijfeld de rest doen. Het mocht niet zo zijn; ook hier verzandde de stelling in een remise. Adrian maakte zoals verwacht ook remise. Het lot van HWP 1 lag tenslotte in handen van Johan. Die wist wat hem te doen stond en speelde zijn gelijke stelling zonder morren door, tot hij er genoeg van had. We blijven dus zes bordpunten achter. In de volgende ronde moeten wij naar Venlo en krijgt De Stukkenjagers de nummer vier van de stand, HWP Haarlem, op bezoek. Is dat niet de ploeg die ons wist te verslaan?