Maandelijkse archieven: september 2016

We hadden Snijders aan bord 8. We weten dat Snijders er vaak weinig van bakt, maar ook dat hij vreselijk uit zijn slof kan schieten. Zaterdag was weer zo’n dag, dat was duidelijk. In de loop van het middenspel had Snijders na een investering van slechts een pionnetje het type verwoestende aanval in handen waarvan je weet dat hij, alleen hij, die op het bord kan krijgen, en dat hij, en alleen hij, die met een zware klap tot een goed einde brengt. Je zag dat de arme Gert de Rooij zou gaan opgeven na het vernietigende kwaliteitsoffer dat de crux van de hele aanval was: …Txg2 met algehele destructie. Tot ieders verbijstering deed Snijders op dat moment een zet die hij achteraf als fijnzinnig had willen bestempelen, ware het niet dat hij daarmee al het voordeel weggaf. Snijders moet geen ragfijne zetjes willen doen, hij moet breken en houwen, dat weet hij zelf ook. Maar hij deed het niet en de aanval verpieterde naar remise. En we verloren met het kleinst mogelijke verschil.

Renzo had een offday, Simon ook, Arno hield voortreffelijk stand, Wouter zou gaan winnen maar kwam een tempo te kort, Nele leek te gaan winnen maar dat was niet zo en Harry speelde gewoon remise. Alleen ik won – een troosteloze overwinning.

In het nieuwe mooie lokaal van Goes mochten we aantreden tegen een ambitieus team. Erik kwam goed uit de opening maar verloor toch. Philip kwam niet goed uit het Koningsindisch en weerde zich nog zo goed mogelijk, maar het mocht niet baten. Rudy wist met origineel spel (2. Le2 in het siciliaans) Rien te verschalken. Toen volgden rustige remises van Chris en Etienne. André werd professioneel van het bord gezet door Jos Van Der Kaap. De twee overgebleven partijen gingen voor ons de goede kant uit. Joris wist Joey Grochal steeds voor problemen te stellen en mocht na 130 zetten en zes uur spel verdiend winnen. Jammer genoeg verzandde bij Jim een gewonnen toreneindspel nog in remise. 4-4 had een meer faire uitslag geweest.
Goes komt hier weg met een blauw oog maar is wel terug op weg naar de titel.

HWP 1 is het nieuwe seizoen begonnen met een 5½-4½ nederlaag tegen HMC Calder. Dat is hetzelfde resultaat als vorig jaar. Toen lieten we de Brabanders na de tijdnoodfase ontsnappen, terwijl een overwinning binnen handbereik was. Zelfde cijfers dus, maar een geheel andere wedstrijd, want meer dan 5-5 heeft er ditmaal niet in gezeten.
De wedstrijd begon met een vrolijk moment. De voorzitter van HMC overhandigde de newlyweds Twan Burg (HMC 1) en Nargiz Umudova (HMC 2) een cadeau namens de vereniging. De honeymoon van Twan bestond uit een rustige Najdorf tegen Thibaut. Weinig spektakel, veel degelijkheid en een terechte remise. Onze topborden deden van zich spreken. Koen nam het op bord 1 met wit op tegen Martijn Dambacher en vervolgde zijn succesvolle zomer met een puike overwinning. Nog even en de 2500 wordt voor de tweede keer aangetikt. Ook Steven liet zich niet onbetuigd met een sterke zege op Jasper Broekmeulen. De teamleider van HMC had hun topman Daniel Fridman aan bord 3 geposteerd. Daar trof hij Helmut. Na de opening nam de grootmeester het heft in handen en had Helmut het nakijken. Komen we bij ons middenrif. Tom had een lastige partij tegen Jeroen Bosch. Ik heb er niet veel van gezien en had eigenlijk de indruk dat er niet zoveel aan de hand was, maar dat was in de eerste helft van de partij. Daarna ging het blijkbaar mis. Onze debutant, Glen, stelde zeker niet teleur. Met kleine middelen overspeelde hij zijn tegenstander Rob Schoorl. Dat na afloop bleek dat het op een bepaald moment alles behalve duidelijk was, is voor de kniesoor. Dat de staartborden het ook dit seizoen weer lastig gaan krijgen is een understatement. Zaterdag in Rosmalen kweet de een zich beter van zijn taak dan de ander. Terwijl ik al in een scherpe opening tegen Mischa Senders alle zeilen moest bijzetten om de gehoopte compensatie voor een geofferde pion aan te tonen (wat niet lukte, met een nederlaag als resultaat), zette Johan met wit de partij tegen Thomas Mollema rustig op. Hij ruilde er vrolijk op los en hoopte daarmee een klein eindspelvoordeeltje te bereiken. Dat bleek zo klein dat remise het enig mogelijke resultaat was. Zo bereikten we een 4-4 stand. Uit de overgebleven partijen zouden we een half of een heel punt gaan halen. Rein bleek kansloos tegen Geert van der Stricht. Resteerde de partij aan bord 8. Die moest kostte wat kost gewonnen worden, maar de speler in kwestie bleek plotseling te hebben gekozen voor het veilige halve punt.
Na deze kleine nederlaag vinden wij onszelf terug op plaats 6 op de ranglijst. Laten we die positie vasthouden tot mei volgend jaar.