Jaarlijkse archieven: 2013

In Middelburg werd op 20 april 2013 de gezamenlijke slotronde in de ZSB hoofdklasse gespeeld. In de voorlaatste ronde gaf HWP 4 alles uit handen om kampioen te worden. Dat deed Middelburg 1 niet en zodoende begon de slotronde met Middelburg 1 als leider. HWP 4 was vast besloten er een wedstrijd van te maken, waardoor veel interessante partijen ontstonden. Met wisselend succes werd de stand 3-3 bereikt. Herman van de Wynkele hield keurig stand tegen de kopman van Middelburg. Adrie den Hamer vocht als een leeuw tegen topspeler Cor Jansen en waar Adrie al meer dan 50 jaar op wachtte gebeurde op 20 april 2013. Voor het eerst in zijn lange en imposante carriere won Adrie van Cor Jansen. Henk de Ridder moest ook vechten, maar dan voor remise. Na 15 zetten theorie moest Henk op eigen kracht verder en deed dat voortreffelijk in een stelling die volgens de boeken iets beter is voor zwart. Hij verzuimde echter voor eeuwig schaak te gaan en ging de mist in vlak na de 40e zet. Rudi Pauwels dook een remise-achtig eindspel in en beruste daarna dan ook in het gelijkspel. Jelle Vanhijfte kreeg een ingewikkeld geheel op het bord, maar moest vlak daarna een nul incasseren. John, die man die terugkwam, speelde onbevangen op winst, kreeg het volle punt na de 1e tijdscontrole, waarna de stand van 3-3 er stond en lang bleef staan. Nick Wegman die de hele partij in de verdediging speelde leek het halve punt toch nog te pakken, maar helaas weer niet bij hem. Bart de Vogelaere en Maarten Westerweele gebruikten de volle speeltijd en gerechtigheid zegevierde, want Bart stond materiaal voor, maar moest zeer nauwkeurig spelen voor de volle winst vanwege ongelijke lopers in het eindspel. Er was veel spanning dit seizoen in deze klasse en daar was HWP 4 debet aan.

Met in het achterhoofd dat HWP 3 vorig jaar in de laatste ronde verloor tegen een degradant waren we vast besloten ditmaal het varkentje te wassen en onze derde plaats veilig te stellen. Maar de geschiedenis herhaalde zich. Een onverwacht succes voor het onbekende Shah Mata, dat ruim onder lag in rating maar zijn eerste en enige overwinning van het seizoen haalde. Ze hadden even nog hoop op redding maar een telefoontje naar Landau Axel bracht meteen ontnuchtering, Drie Torens had ruim gewonnen tegen onze buren.
Nadat Andre de score opende met de gebruikelijke remise kon Rudy nog eens winnen en zijn seizoen toch in schoonheid afsluiten. En na de remise van Jim werd Etienne langzaam weggedrukt naar een verloren eindspel wegens een slap gespeelde opening. Onze voorzitter ontmoette niet de verwachte tegenstand aan bord 1 en won probleemloos na rustig de vele remisevoorstellen van zijn tegenstander geweigerd te hebben. We hadden dus voorsprong maar het was al duidelijk dat Frans het niet zou redden tegen een batterij van alle zware stukken op de g-lijn naar zijn koning. De matchwinst zat er toen nog in maar in de laatste partijen liep het verkeerd. Bert probeerde al lang een winst te forceren die er niet was, tot hij in het eindspel in de fout ging en een stuk verloor. Met een actieve koning kon hij het bijna nog redden maar hij kwam een tempo te kort. De eerste nederlaag van Bert die met 7 op 9 toch onze topscorer blijft. En Eric tenslotte leek beter te staan, hij had initiatief en een stuk meer tegen twee verbonden vrijpionnen. Na de afwikkeling bleef er echter niet veel meer over en moest hij in remise berusten.
Voor HWP 3, dat gans het seizoen streed voor een ereplaats, blijft na deze onnodige nederlaag nog alleen de vijfde plaats over. Maar er is toch nog iets goed als afsluiter van het seizoen. Marc, die als versterking voor HWP 2 speelde, scoorde er het laatste en beslissende punt voor de overwinning van het behoud. Met HWP 3 stond hij op 6,5 op 8.

Het tweede heeft de competitie waardig afgesloten. Het was een seizoen met ups en downs. Na een prima start met overwinningen tegen veel sterker geachte ploegen volgde een mindere periode met als dieptepunt de absurde thuisnederlaag tegen Voorschoten, waarin we slechts een half punt scoorden. Daarna hebben we ons herpakt met een overwinning in Tilburg en een gelijkspel tegen de kampioen in de vorige ronde. Desondanks lag het degradatiespook nog zwaar op de loer. Want in de laatste ronde troffen we ZSC Saende, de ploeg die onder ons stond en zich nog kon redden door van ons te winnen. In dat geval zouden wij het kind van de rekening zijn. Zover kwam het niet, hoewel het er aanvankelijk somber uitzag. Renzo lette even niet op in de opening en tuinde in een overbekend trucje, waarna hij onmiddellijk totaal verloren stond. Een rondje langs de borden bood op dat moment een verre van hoopgevend beeld. Maar de mannen van het tweede zetten zich schrap en naarmate de uren vorderden, veranderde het beeld in ons voordeel. Adrian boekte aan het eerste bord succes door met zwart vol in de aanval te gaan. Vervolgens kreeg zijn buurman Wouter plots een stuk in de schoot geworpen door tegenstander Abcouwer, waarmee de nederlaag van Renzo teniet werd gedaan. Inmiddels had Harry na enig onderling overleg remise geaccepteerd, want Marc Lacrosse, die voor deze wedstrijd als versterking was aangetrokken, had een dame tegen twee stukken en moest dus kunnen winnen. Ook mijn bord gaf gunstige ontwikkelingen te zien. De dreiging van een verwoestende aanval deed Hans Galjé, mijn Zaanse opponent, besluiten materiaal te offeren voor tegenspel. Dat tegenspel kon worden opgevangen, hetgeen na een uur of vijf spelen in een vol punt voor de onzen resulteerde. Nu zou een remise van Marc dus voldoende zijn voor een gelijkspel en handhaving. Maar het gaat wat ver om in een stelling met een dame tegen twee stukken remise aan te bieden. Het was ook niet nodig. Marc vond een gaatje waardoor zijn dame de vijandelijke gelederen kon binnendringen, waarna het pleit beslecht was, en de nederlagen van Fabian en David met de mantel der liefde konden worden bedekt.

Op 6 april 2013 vond de 9e ronde plaats in de ZSB competitie. Voor HWP 4 was er maar een mogelijkheid om mee te kunnen blijven doen voor het kampioenschap en dat was winnen van Souburg 2. We speelden voor het eerst in de Statie en de nieuwe locatie was perfect. Alleen ons probleem was het vinden van de juiste keuzes om bepaalde partijen in winst om te zetten.
Deze wedstrijd stond ook in het teken van de terugkeer van John Gommers in het team. John werd door alle teamleden hartelijk ontvangen en was daarna de enige die een vol punt scoorde met een magnifieke aanvalspartij. Helaas werd deze overwinning overschaduwd door een blunder van Nick Wegman.
Hierna brande op de overige borden de strijd in alle hevigheid los.
Dit leverde allemaal remises op. Herman van de Wynkele kon geen voordeel bereiken. Adrie den Hamer kwam terug uit een mindere positie maar ook hij bereikte slechts gelijkspel. Henk de Ridder won met de nodige precisie een pion bij het ingaan van het toreneindspel, maar kon het daarna net niet winnen.
Bart de Vogelaere kon er ook niet doorkomen. Manuel Colsen moest vanaf de opening heel nauwkeurig spelen en deed dat voortreffelijk. Aan hem was de taak niet weggelegd voor het zware werk. Bij de stand van 3,5-3,5 moest het van Rudi Pauwels komen, maar die had na een rommelige fase schijnbaar de mogelijkheid, maar ook nu bedroog de schijn. Hij zou matlopen of zijn tegenstander. Helaas voor ons ging het punt naar de Souburgse teamleider Albert Vermue.