Jaarlijkse archieven: 2012

In Goes ging HWP5 er vrijdag 30 maart jl. met de winst vandoor tegen Goes3. Ondanks de 3-1 zege kleefde er toch een smetje aan de avond, doordat Cor zijn 100% seizoensscore om zeep hielp. Tijdens de partij sloeg bij onze kopman ineens de twijfel toe waardoor hij het gas losliet juist toen hij de tegenaanval wilde doordrukken. Dat kostte een stuk en daarna kwam het nooit meer goed.
Als verdediging van Cor is misschien de enorme onrust aan te voeren die rondom de borden in het zaaltje heerste. Ik denk dat twintig keer de deur openvloog tijdens de partijen. Gesloten werd ie nooit. Toen kregen we het bericht dat ze in de kantine net de polonaise hadden gedanst. Altijd goed om te weten. Toen dat er een spin op de gang zat. Even later dat ie dood was. En tijdens de eindfase in Cors partij begonnen ze achter bord 1 de kast in te ruimen met schaakdozen en klokken. Maar goed, de tegenstander heeft hier natuurlijk net zo veel mee te maken en Cor moet verder door het leven met zeven-uit-acht in plaats van acht-uit-acht. Het goede nieuws is dat hij een nieuwe auto heeft, een zakjapanner. Misschien was hij dusdanig van slag hierdoor, na 40 jaar Citroen rijden, dat hij er met het hoofd niet helemaal bij was. In ieder geval vertrouwde hij me opgetogen toe dat deze auto gewoon startte als je de sleutel in het contact omdraaide. Hij leek hier oprecht verbaasd over.

Manuel had al snel, na megamateriaalwinst, de winst binnen op bord 4. Ondergetekende stuitte aan bord 2 op taai verzet van Ron Blok. Door met zwart geduldig dameruil uit de weg te gaan werd de partij beslist toen mijn tegenstander iets te enthousiast aan het hakken sloeg op mijn tweede rij; hij verloor een stuk en hielp zijn stelling om zeep.
Lydia tenslotte creëerde twee vrijpionnen op de damevleugel waarna ze het keurig uitspeelde.

Na een lange, lange reis kwamen 7 mannen van HWP 2 uitgeput aan in Wijk aan Zee. De achtste, Frans Snijders, speelde een thuiswedstrijd. Tijdens de match was hier helaas weinig van te merken, want de partij van Frans werd vooral gekenmerkt door zeer lang nadenken over slechte zetten en het miraculeus halen van de eerste tijdcontrole via 10 zetten in 45 seconden. De stelling die toen resteerde, bood echter weinig tot geen hoop meer. Na de nederlaag van Frans stond het 4-3, meen ik. Zelf was ik als eerste klaar met remise na een zetherhaling, die ik niet uit de weg meende te kunnen gaan. Achteraf bleek dat ik vrijwel winnend voordeel had, maar dat had ik gewoon niet gezien. Niet veel later volgde een solide remise van Jim. Toen duidelijk werd dat Adrian aan het eerste bord Sjoerd Plukkel aan het wegspelen was, tekende een sensatie zich af, temeer daar broer David good-old Bart-Piet Mulder met een listig pionoffer in de problemen had gebracht. Deze partijen werden inderdaad fraai gewonnen door de onzen, maar aan de overge borden ging het ouderwets mis. Wouter was prima uit de opening gekomen, maar na een misrekening moest hij in de remmen. Helaas kon hij de partij niet houden. Inmiddels had Maarten Rademakers in een scherpe Sveshnikov de juiste voortzetting gemist en ging ten onder, zodat alles op de schouders van Marnix kwam te rusten. In een gelijkstaand eindspel had de teamleider hem verboden remise aan te nemen, waarna hij via werkelijk voortreffelijk spel een steeds groter voordeel verwierf. Toen het moment van oogsten daar was, gaf Marnix – o treurnis – plots een toren weg. Gruwelijk gewoon.

Voorspoedige reis, ruim op tijd en goed ontvangen met koffie en koekjes in de salons van Huize Hofrust in Rijswijk. Het was de voorbode van een aangename en voorspoedige schaaknamiddag.
We begonnen met remises van Rudi P, Maarten, Andre en Eric waarover Rijswijk niet te klagen had, de meeste van die remises kwamen er na goede stellingen voor ons. De volgende remise had iets meer om het lijf. Met nog 2 minuten op de klok ging Marc rustig een broodje kopen. Een makker wees hem er op dat zijn klok terug liep en in de rest van de tijdnood ging zijn kwaliteit en pion voorsprong terug verloren. Met deze remise is ook de 100% score van Marc weg. Met nog drie partijen aan gang kwam toen een suggestie om alle partijen remise te geven, waar niet op ingegaan werd. Herman stond een kwaliteit voor maar zijn tegenstander had er een pion en een sterk paard voor en het was niet te winnen. Etienne had een eigen remisevoorstel geweigerd gezien en had een beter staand eindspel gekregen. Hij vond dat zijn tegenstander het nu maar moest bewijzen en die deed dat ook, net niet gewonnen. Zoals meestal grote ambiance op het bord van Rudy, het was er op of er onder in een hyperscherpe stelling. En het was er op, de tegenstander moest eerst zijn dame geven en werd daarna mat gezet. Happy end met een kleine maar zeer waardevolle overwinning. Want met nog de laatste wedstrijd tegen Goes in het verschiet ligt de tweede plaats binnen bereik. En zelfs de promotie is mathematisch nog mogelijk maar we moeten dan wel 4 punten meer scoren dan Stukkenjagers 2. Of is ook dat niet te veel gevraagd?

Charlois – Voorafgaand aan deze wedstrijd is de strijd om promotie naar de Meesterklasse in de ijzersterke klasse 1B al zo goed als beslist. De Kennemer Combinatie heeft slechts één gelijkspel moeten afstaan aan onze tegenstander van vandaag en boekte zelfs op ons eigen HWP een ruime zege. Op de tweede plaats vinden we met een voorsprong van drie punten op het eerste team Wageningen VLG Advocaten terug, de club van Jan Timman. De nummer drie van de competitie en tevens de tegenstander van vandaag is Charlois Europoort. Ons vlaggenschip staat op een vierde plaats en moet vandaag een verschil van één punt op deze tegenstander zien goed te maken. Met nog twee ronden te gaan kan ook ‘s lands grootste schaakvereniging, Caissa uit Amsterdam, het seizoen als runner-up afsluiten. De hoofdstedelingen komen deze ronde thuis in actie tegen het team van de man die in ’96 zijn negende nationale titel in de wacht sleepte (deze wedstrijd zou eindigen in een gelijkspel; 5-5), een vierpuntswedstrijd dus wat betreft de tweede plaats. Bovendien speelt onze grootste concurrent voor de zilveren bokaal in de laatste ronde nog tegen de nietsontziende koploper, wat betekent dat we vandaag goede zaken kunnen doen in de strijd om de tweede plek.

Na een tactisch vroeg vertrek in verband met de tolvrije Westerscheldetunnel arriveren de teamcaptain en zijn gevolg ruim op tijd in De Passage. Dit gebouw blijkt in een wijk te liggen waar de straten naar Zeeuwse plaatsen zijn vernoemd. Zo spelen we aan het Vlissingenplein, waar Hans zich kennelijk meteen thuisvoelt en een dame zonder enige aarzeling de weg naar een straat verderop weet te wijzen. Als ook Helmut en onze Belgische vrienden gearriveerd zijn vangt omstreeks 13:00 de wedstrijd tegen Charlois Europoort aan. Deze tegenstander, aangevoerd door grootmeester Erik van den Doel, is een mengeling van sterke ervaren spelers en gevaarlijke jonge talenten. Op de eerste borden zijn ze gemiddeld iets sterker dan wij, althans wat betreft hun rating. Hetzelfde geldt echter voor onze laatste borden en met een elogemiddelde van 2281 versus 2280 belooft het een gewaagde match te worden.

Al snel vliegen de vonken er vanaf bij onze rodelantaarndrager. Hans komt in een voor hem bekend Frans eindspel terecht, wat ongeveer gelijke kansen zou moeten bieden. Met twee stukken tegen een toren en twee geïsoleerde pionnen speelt de zwarte stelling echter wat makkelijker, wat er toe leidt dat Hans zijn tegenstander vrij eenvoudig aan de kant zet en voor het eerste punt tekent. De beste prestatie van de dag komt op naam van onze aanvoerder. In een eindspel met gelijke lopers laat Koen internationaal meester Mher Hovhanisian in een dodelijke val lopen die op een gemiddelde eindspel DVD van Karsten Müller niet zou hebben misstaan. Door een officieuze commissie wordt hij uitgeroepen tot Man of the Match.

Thibaut en Thibaut spelen allebei een sterke partij en beiden boeken ze een regelmatige overwinning. Vandenbussche komt in een stelling terecht die hij al kent uit een eerdere partij in het Batavia toernooi en weet zijn tegenstander zonder dame mat te zetten, wat er naar eigen zeggen op duidt dat zijn stukken goed stonden. Maenhout schuift in een partij waar strategie de boventoon voert eerst de damevleugel dicht en slaat dan toe aan de andere kant van het bord. Tom Piceu speelt tegen voormalig supertalent Julian van Overdam een degelijke partij. Ogenschijnlijk biedt zijn grote centrum in combinatie met het loperpaar goede kansen, maar de zwarte stelling blijkt solide en Tom moet in een remise berusten. Op bord zeven speelt Tieme naar het lijkt zonder al te veel moeite remise tegen de topscorer van onze tegenstander, Arben Dardha. Hierna zijn we op zijn minst verzekerd van een gelijkspel.

De tandem Goormachtigh – Provoost wil dit seizoen maar niet op gang komen en ook vandaag eindigt voor beiden hun partij in een deceptie. De partij van Johan lijkt lang gelijk op te gaan, maar een kwaliteitsoffer gevolgd door een fatale blunder leidt tot het eerste puntverlies. Ook op het bord van ondergetekende is het kommer en kwel, waar een eindspel met een onduidelijke evaluatie na een moment van schaakblindheid of totale verstandsverbijstering geforceerd wordt verloren. Tegenstander Valery Maes blijft koelbloedig in tijdnood en vindt een meedogenloze matcombinatie. Inclusief deze twee enigszins onnodige nederlagen is de stand nu 5-3. Willen we zicht houden op de tweede plaats, dan mogen de twee overgebleven partijen dus niet verloren gaan.

Op de twee borden waar nog gespeeld wordt lijkt het nog alle kanten op te kunnen en er breekt een zenuwslopende periode aan. Terwijl Tom hoopt dat Wouter voor 18:00 uur klaar is om zijn bestelling voor de dag daarop door te geven (onze Bruggelingen spelen morgen voor lijfsbehoud in de Belgische competitie tegen het team van Hans, Jean Jaurès, hetgeen gevierd wordt met een etentje) komt deze als matchwinner de analysezaal binnengelopen met het beslissende halve punt op zak. Op bord één speelt onze sterkhouder Helmut Cardon dan nog steeds een lange en zeer lastige partij tegen Erik van den Doel. Deze titanenstrijd loopt uit op een toreneindspel waarin Helmut zich knap naar remise manoeuvreert.

Het resultaat is een 6-4 overwinning die vooral is te danken aan het sterke spel van onze bovenste borden. Charlois Europoort zijn we op de ranglijst voorbijgestreefd en wanneer we volgende week winnen van de nummer acht RSR Ivoren Toren, maken we een hele goede kans om het seizoen toch nog eervol als tweede af te sluiten. Inmiddels kunnen we de Kennemer Combinatie met een welverdiend kampioenschap feliciteren, gezien zij ook in de achtste ronde zonder enige moeite wisten te winnen en nu niet meer in te halen zijn. Door de loting van onze tegenstanders en de (aldus de geruchten) come-back van Paul Motwani lijkt het er in ieder geval op dat we de laatste ronde met vertrouwen tegemoet kunnen zien.