Meesterklasse

(door Tom Piceu)

Wanneer ik dit schrijf, staan de verslagen van teams 2 en 3 al online. “Is HWP 3 nog te redden?” en “HWP 2 knoeit”. Het wordt moeilijk om dat te overtreffen. Even denken. “Nog een verspilde kans”? Of misschien “Het eerste blijft onmachtig”. “Close, but no cigar”. “Dromen van een matchpunt”. ”Nul is ook een mooi getal”?
En laat ons eerlijk blijven. Het feit dat ons tweede en derde team een en al treurnis uitstralen is ook al veroorzaakt door het eerste. Waar zitten die vaste spelers?

Over de invallers uit het tweede mogen we zeker niet klagen. Arne kwam zich zelfs verontschuldigen omdat hij met zwart niet had gewonnen tegen een stevige IM. Hij had zich heel vlot naar een winnende stelling gespeeld maar was bij een remisevoorstel zijn klok uit het oog verloren. Hij schrok op toen hij nog maar 30 seconden meer had en nam het voorstel dan maar aan.
Tamers partij ontbrandde nooit echt. Hij kwam nooit echt beter en toen zwart het initiatief nam gaf hij tijdelijk een pion om vlot af te wikkelen naar remise.
De Tyani-strategie werkte uitstekend vandaag. “Ik zie daar een pion die ik kan slaan. Hoppa, die is van mij.” Stockfish vindt het slaan van de pionnen maar niets (wie herinnert zich nog de goede oude Fritz die nog een echt koekiemonster was) maar als de tegenstander niet de goede methode vindt om de extra activiteit in iets concreets om te zetten dan sta je zomaar 2 pionnen voor en is de rest gemakkelijk.

Onze tegenstanders waren met 2 invallers gekomen dus het was op papier echt wel een kans om er iets van te maken. Tyani had invaller 1 verschalkt. Invaller nummer 2 viel ten prooi aan mijn Konings-Indisch. Ik dacht na 14 zetten een stuk te winnen zonder al te veel tegenspel – mijn tegenstander had het idee ook compleet gemist – maar dat bleek tegen te vallen. De engine geeft zelfs nog steeds voordeel voor de witten na het stukverlies. Het was dus behoorlijk balen toen ik toch nog een zware partij tegemoet bleek te gaan. In de complexe stelling die ontstaan was, bleek ik iets handiger en vooral ook een stuk sneller dan mijn tegenstander. Toen de tijd bijna op was, bleken ook de goede zetten op.
Dan was het nog rekenen op de man in vorm, Koen. Ook met zwart kan hij het nog. Het leek niet veel te worden in een rustig dame-gambiet, maar eenmaal er ongelijke lopers op het bord stonden wist Koen beter wat er diende te gebeuren. Mooie overwinning. De zoveelste al dit seizoen.

Daarmee was het op. En het doet pijn om het toe te geven, maar ik had gedurende de hele namiddag nooit het gevoel dat er een matchpunt heeft ingezeten. Van de anderen kwam Adriaan misschien nog het dichtst. Siem Van Dael is een liefhebber van actief spel met soms heel veel risico. Het was zeker niet allemaal correct wat hij deed, maar Adriaan reageerde passief en traag en het was wachten tot het fout ging lopen.
Jacob ging er langzaam af tegen Daniël Fridman. Elias kreeg kansjes in het begin maar geraakte na de opening snel in de problemen. En Helmut krijgt de motor niet in gang. Tegen Lennert Lenaerts kreeg hij een sterk stukje voorbereiding tegen en ging hij kansloos ten onder. Balen. Nogmaals.

En Benjamins commentaar: “Ik heb niet zo’n leuke namiddag beleefd.” Hij werkte te veel mee met de tegenstander en kon niets tegenover de witte koningsaanval zetten.

Volgende ronde is het echt wel de match van de laatste kans.