Meesterklasse

(door Tom Piceu)

Het was de laatste echte match van het seizoen voor het tweede. De clash tegen ons derde team hadden we in januari al achter de rug dus na ronde 8 mochten we al beschikken.

Ik had hier graag “een mooie afsluiter” als titel gebruikt. Maar dat was het niet. Het was weeral met de hakken over de sloot.

We hadden gemiddeld 146 elo meer op elk bord. En ook nog eens gemiddeld een jaar of 20 jonger op elk bord. Dit zou een grote overwinning moeten worden, toch? Zo ging het niet.

Voor we het goed en wel beseften stonden we 2-0 in het krijt.
Kees speelde opnieuw het scherpste van het scherpste. Ik vermoed dat Kees heel goed is in het zoeken van kansen wanneer hij zelf wat in de aanbieding heeft gezet maar dat het minder gaat als hij aan de andere kant zit. Ik zag het gewoon gebeuren. Zijn koning bleef in het midden hangen op een bord vol stukken en in minder dan 20 zetten was het voorbij. Als je vorm niet denderend is, dan zou ik zulke scherpe varianten toch links laten liggen. Het was natuurlijk ook goed gespeeld door zijn tegenstander maar zo moeilijk leek het me allemaal niet. Te slappe tegenstand van Kees die er dan maar snel vanonder muisde.

Het grootste drama speelde zich af bij Nils. Nils had voor de partij een FIDE-rating van 2297. Een overwinning zou hem over de 2300 brengen en de FM-titel opleveren. Een partij in een lokaal toernooi op vrijdagavond werd uitgesteld om er helemaal klaar voor te zijn.
Wel met zwart, maar met bijna 300 elo meer en ook nog eens 50 jaar jonger. En er verscheen een scherpe Siciliaan op het bord. Wat kon er fout gaan?
Wel, als je in de analyse terechtkomt die je tegenstander – geheel toevallig, want hij had zich niet echt tegen Nils voorbereid – de avond voordien op het bord had, dan kan dat een probleem zijn. Een partij Shirov-Polgar uit Tilburg werd gevolgd en Nils maakte dezelfde fout als Polgar en kreeg dezelfde harde afstraffing. Echt een kansloze nul en weg is die titel. Voor even dan. Nog eentje die het lokaal uitstormde.

Vanaf dan begon het elo-overwicht wel te spelen.
Mijn tegenstander durfde ook een tweesnijdende Siciliaan aan maar wat mindere zetten werden gevolgd door een blunder. Randy  pakte het rustig aan en strafte de kleine foutjes af, een logische overwinning.
Tamer had voortdurend het initiatief en kon rond de tijdnoodfase de druk ook in een overwinning omzetten. En zo stonden we toch voor.

De Drie Torens scoorde tegen op het bord van Lander. Een op het eerste zicht wat kromme variant van zwart bleek gewoon goed te zijn en Lander geraakte er niet door. Te ver pushen en het deksel op de neus. Weinig aan te merken op de overwinning van de zwartspeler.

En zo stond het 3-3. En dan zat het niet tegen voor ons. Servaas speelde aanvankelijk goed mee in een scherpe Konings-Indiër maar pakte toen zijn koningsaanval verkeerd aan. Een nederlaag zat er aan te komen maar de tijdnood hielp een handje. Een stevige misser bracht Servaas toch nog het volle punt.

Kurt had tegen dan de stelling ook in zijn voordeel kunnen omturnen. Want ook bij hem was het lang niet zo duidelijk welke richting het uit ging gaan. Zo werd het uiteindelijk nog 5-3 voor ons.

In de nabespreking kwam naar voor dat onze tegenstanders nog tegen de degradatie vechten onder andere omdat ze twee keren een sterk team van HWP ontmoet hebben. En dat is, zeker voor ons tweede team, niet altijd het geval. Kijk, HWP heeft nu eenmaal vaak te maken met onbeschikbare spelers doordat het grootste deel van de spelers uit Vlaanderen komt en daar belangrijke activiteiten soms overlappen met de KNSB-kalender. HWP maakt dan keuzes die enkel voor zichzelf goed zijn en kijkt zeker niet naar wie daardoor bevoordeeld of benadeeld wordt. Meer kunnen we niet doen in de huidige situatie.

(En dank aan Kurt voor het afrekenen van de drank!)

Volgend seizoen nieuwe ambities?