HWP SvG 1

Had ik het vorige keer over al die jongeren in ons team?
Wel, die hebben we na de eerste ronde bijeengeveegd en terug in de kast gestoken.

Neen, grapje. Deze ronde moesten we veel jonge krachten missen omdat deze ronde overlapte met de start van het jeugd-WK in Albanië. Succes daar aan Amir, Servaas, Kobe en Lander! We volgen jullie prestaties.

Marnix moest dus in de grote (?) invallerston grabbelen en kijk eens wat hij bovenhaalde: twee GM’s en een FM-in-spe. Hout vasthouden voor dat laatste, want Nils zat er enkele maanden geleden ook dichtbij en die komt nu ook opnieuw vanuit de kelder omhoog geklauterd.

DD heeft best een sterk team en, zoals Marnix aanhaalde in zijn openingsspeech, we hebben het altijd lastig tegen hen. Zou dat ook vandaag gelden?

Het duurde heel lang voor er iets gebeurde op het scorebord. Dat was best vreemd, want enkel in mijn partij was er iets op het bord verschenen wat ik als een vredevolle opening zou kunnen bestempelen. Op alle andere borden was er ofwel iemand met groot voordeel of was er een heel explosieve stelling ontstaan.

Het eerste resultaat kwam van bord 7 en dat vond ik niet zo erg. Helmut leek eerst alles onder controle te hebben in de opening maar had daarvoor heel veel tijd geïnvesteerd. Ook zonder dames op het bord kan een stelling complex zijn en ik was toch opgelucht toen het punt gedeeld werd. De situatie op de andere borden was op dat moment al gunstig voor ons. Het zou trouwens ook bij die ene remise blijven.

Laten we eerst eens kijken naar de categorie “duidelijke overwinningen, weinig op aan te merken”. Niet toevallig kwamen die van onze beide grootmeesters, die beiden met wit speelden. Koen deed er iets langer over dan we na 20 zetten verwacht hadden, maar het punt kwam nooit in gevaar. Ook Arne leek me een redelijk overtuigende zege te boeken zonder tegenspraak.
 Ik zou er hier misschien ook de overwinning van Jacob bij durven klasseren, met zwart, al had broer Adriaan op het thuisfront wel een behoorlijke knik in de weg gezien. En ook de partij van William leek me overtuigend genoeg om hier een plekje te krijgen.

Dan de rubriek “was dat allemaal wel koosjer?”.
Ik heb Benjamin dat systeem al vaker zien spelen en ik kan me geen moment voor de geest halen in zijn partij waar ik dacht dat zijn tegenstander echt kon profiteren, maar het lijkt echt vreemd. Voor hetzelfde geld heb ik het gewoon mis en werd zijn tegenstander gewoon geveegd. Je moet het maar aan Benjamin vragen.
Ook mijn partij komt hier terecht. Na een snelle equalizer stelde mijn tegenstander op zet 18 remise voor. Daar had ik geen zin in, dus het werd een partijtje “grinden” waarbij ik risico’s nam. Jeroen had zeker ook kansen op winst maar hier werd de actieve speler beloond na 5 uren spelen.

Onder de noemer “hoe kan dat nu misgaan?” catalogeren we de verliespartijen van Glen en Enrico. Vooral bij Glen zag het er toch lange tijd echt goed uit en was het toch wit die blij mocht zijn dat het op een of andere manier nog een beetje aan elkaar bleef hangen. In de tijdnoodfase overzag Glen een niet-zo-alledaagse truc en gaf hij gedegouteerd op.
Bij Enrico had ik in gedachten al snel een nul genoteerd nadat hij net na de opening een kwaliteit inleverde tegen een pion. De compensatie leek alsmaar groter te worden tot op het punt waar het leek alsof hij op winst aan het spelen was. Gemakkelijk was het zeker niet en pas in het verre eindspel werd het duidelijk dat hij in het stof ging bijten.

We staan nog met 3 teams met het maximum in de reeks. Volgende keer naar het stevige LSG 2.