Op 9 november moesten wij voor de derde ronde in de KNSB, in de mooie Statie, aantreden tegen Dubbelschaak ’97 1. De verwachtingen vooraf waren niet hooggespannen. Gelukkig maar, want het resultaat was niet fantastisch. Als teamleider gaf ik het slechte voorbeeld door in de opening achter elkaar twee bokken te schieten. Heb het daarna nog enige tijd kunnen rekken maar daarmee is ook alles gezegd. Naast mij zag ik dat Gilbert ook al in de openingsfase was verongelukt. Luc stond nogal gedrongen maar ik dacht dat het wellicht te keepen was. Niet dus … tussenstand 0 – 3.
Op de voorgrond links Luc Oosterlinck bij zijn debuut voor HWP. Naast hem achtereenvolgens Gilbert Ongena en teamleider Johan de Zwart, die zich mogen verheugen in de belangstelling van Tom Piceu, teamleider van HWP 1.
Wonder liet zich niet meesleuren door de algehele malaise en leek op weg naar een overtuigende overwinning. De partij kwam echter tot een abrupt einde omdat zijn tegenstander in slechte stelling door zijn vlag ging. Wij zullen nooit weten hoe hij het zou hebben afgemaakt. Op bord 3 gebeurde iets vergelijkbaars, maar in dit geval was het Harry die in slechte stelling door zijn vlag ging. Deze keer geen wonderbaarlijke ontsnapping. Bij Samuel zat er echt niet meer in dan remise, waarmee de wedstrijd beslecht was. Konden alleen hopen dat Xavier en Marc nog voor enige bordpunten zouden zorgen.
Aan de rechterkant doen achtereenvolgens Samuel, Wonder en Xavier hun best om incognito te blijven.
Het leek mij dat de partij van Xavier alle kanten uit kon. Helaas mocht ik live meemaken dat hij in een trucje trapte dat hem een stuk en de partij kostte. Marc was ondertussen beland in een partij van toren + loper + pion tegen twee torens + pion. Of deze theoretisch te houden was, weet ik niet. Praktisch was het ondoenlijk, omdat zijn tegenstander maar kon blijven duwen en trekken. En als je dan geen tijd meer heb is het eindresultaat heel erg voorspelbaar.
Niet getreurd, er is nog hoop op handhaving. Dit seizoen degraderen uit de 3e klasse alleen de nummers 10 en de slechtste 3 nummers 9. Wij hebben nog 5 rondes om voldoende match- en bordpunten te scoren.
Tijdens de lange terugrit waaide het hard en werden we af en toe goed gewassen door slagregen. File, ongevallen. Neen, een pretje was het niet. Het gaf tijd om te mijmeren over de voorbije namiddag.
“Er zit misschien wel iets in vandaag. Ze missen een paar spelers.” was Koens reactie in het begin van de ontmoeting. Mja. Het scheelt natuurlijk ook een hoop dat wij zelf voor de eerste keer dit seizoen konden rekenen op iets wat op een basisopstelling leek. Veel jong geweld bij Groningen, maar naast onze iets hogere ratings konden we ook veel jonkies aan het bord brengen. Toch had ik na 2 uren spelen het gevoel dat het er niet meer in zat. Er zijn nog veel partijen die een andere uitslag gekregen hebben dan hoe het er toen naar uitzag, maar alle steentjes gingen onze richting moeten vallen om aan 5 punten of meer te geraken. En dat gebeurde niet.
In chronologische volgorde. Elias was als eerste klaar. Hij kwam met een minimaal voordeeltje uit de opening tegen Machteld Van Foreest. Als een brave soldaat kwam hij melden dat hij een remisevoorstel had gekregen. Toch iemand die de mails van Marnix goed leest. Hij speelde nog even door maar het leverde niets extra op. De volgende uitslagen kwamen in de aanloop naar de eerste tijdnoodfase. Glen had het niet onder de markt in een opening die niet helemaal naar wens verliep. Een goede loper kon de vele losse pionnen niet compenseren. Het tegenspel kwam te laat en een kleine promotiecombinatie verloste hem uit zijn lijden. Koen moest door de modder van een aangenomen damegambiet ploeteren om met de nodige moeite een halfje binnen te halen. Een pion ging verloren maar onze man had goed getaxeerd dat zijn extra stukkenactiviteit erger ging voorkomen. 1-2 achter en op dat moment zag het er niet goed uit op de andere borden.
In de tijdnood moesten beide broers Dreelinck, allebei met zwart, de vlag strijken. Adriaan leek lang een goede stelling te hebben. De klok tikte in zijn nadeel en hij hield het niet droog. Jacob speelde een scherpe openingsvariant in de Najdorf. Zijn koning bleef in het midden, maar hij had goede centrale controle. Bij het vorderen van de partij verslapte zijn greep op het midden van het bord en de witte stukken kwamen wat pionnen oogsten op de damevleugel. Die zag hij niet meer terug. Slava op bord 1 had een pionnetje gesnoept op bord 1 maar geraakte niet onder de druk van zwart uit. Het pionnetje ging terug verloren en het eindspel bood geen kansen op winst meer. 1,5-4,5 achter vlak na de tijdnood. En aangezien de goede stelling van Helmut naar de knoppen was gegaan, was het duidelijk dat er geen matchpunten meer in zaten.
Helmut had tegen een Konings-Indiër een goede stelling weten op te bouwen. Toen hij zijn e-pion op de vijfde rij naast zijn d-pion kon zetten dankzijn een tactisch handigheidje leek het helemaal goed te komen. De zwarte stelling bleek taaier dan gedacht en een duidelijk follow-up was er niet, ook al omdat het voordeel volgens Stockfish niet groot genoeg is om van echte winstkansen te kunnen spreken. Het kostte Helmut veel tijd en op zet 32 greep hij verschrikkelijk mis en leverde 2 pionnen in. Daarmee was ons lot in de match bezegeld. 1,5-5,5.
Vorig schaakseizoen verloor ik maar 3 partijen op meer dan 30 gespeelde partijen. Met mijn 3 duidelijke verliespartijen met zwart na elkaar in de afgelopen weken had ik besloten om het monster in de ogen te kijken en had ik opnieuw zwart gevraagd aan Marnix. Maar doe toch maar bord 10. De teamcaptain van Groningen had zich daar ook genesteld. Het zijn toch helden, he, die teamcaptains. Mijn computervariant tegen het Catalaans – even solide vandaag, geen onzekere avonturen meer – leverde op wat ik verwachtte. Wit bleef goed staan maar verbruikte veel tijd om de goede zetten te vinden. Terwijl het voor mij net iets gemakkelijker speelde. Door het ongenadig tikken van de klok moesten de beslissingen iets sneller komen en na een zet of 25 begon wit onder druk te komen omdat de eindspelvooruitzichten somber waren. Het kon nog voor wit maar dan moesten wel enkele goede zetten na elkaar gevonden worden. Dat lukte niet. Een paard werd gevangen en verorberd waarna de rest kinderspel was.
Captain Tom tijdens de thuiswedstrijd op 9 november jongstleden
Dan was het nog wachten op Nils en Arne. Bij Nils kwam een stokoude variant van het Spaans op het bord en het verwondert me steeds hoe snel de spelers in een op het eerste zicht heel gekende stelling heel snel aan het denken gaan. Nils pakte het goed aan en verkreeg groot voordeel. Hij vergat door te pakken waardoor zijn voordeel verwaterde. Een bok van zijn tegenstander in tijdnood leverde hem een pion op en hij speelde het eindspel gedecideerd naar winst. Onze Nils is in grote vorm de laatste 2 maanden. Uitstekende prestaties op de European Club Cup en het Open van Leuven vertalen zich ook in goede resultaten in de Belgische en Nederlandse interclubs. Zoals hij nu speelt, is hij echt een aanwinst voor ons eerste team.
Arne speelt al iets langer op een constant hoog niveau. Zijn partij van vandaag was een beetje atypisch. Met wit is hij zelden op gaatjes in de opening te betrappen maar vandaag zag het er na 15 zetten echt niet goed uit. Een dame op e1 had beschutting gezocht achter een loper op e2 tegen een toren die op e8 gemeen stond te kijken. Maar geen mogelijkheid om de knoop te ontwarren zonder een paar pionnen in te leveren. Onoplettendheid bij de tegenstander liet Arne toe om zich met een ferme schwindel los te werken en hij leek even gewonnen te staan. Toen de rook van de tijdnood verdwenen was stond hij met een paard en 2 pionnen tegen een toren, met elk nog wat extra pionnen, in het eindspel. Het was nog wat opletten, maar het halfje was binnen.
Eindstand 6-4. Op papier zat er misschien wat meer in, maar met het verloop van de partijen leken we vandaag steeds op een nederlaag af te stevenen. We nemen wel mee dat we met dit team wel in staat moeten zijn om matchpunten te verzamelen. Want de tijd begint te dringen.
Er heeft echt een 4-4 ingezeten, had Rudy dat derde pionnetje niet gepakt en zijn straal gewonnen stelling gewoon verzilverd (de man had er zeer van) en had Xavier zijn prachtig opgezette aanvalspartij tot een goed einde gebracht (die zal er ook zeer van hebben gehad, zeker nadat hij in een truc was getrapt die vechten voor remise in één klap onmogelijk had gemaakt). Een zeer goed spelende Achiel stond ook lange tijd iets beter, maar werd in de uitvluggerfase toch tactisch uitgetikt. En ja, ik had ook flink voordeel kunnen krijgen na een ongebruikelijke Grünfeld, maar mocht uiteindelijk tevreden zijn met een puntendeling. En ja, Jim had op de 40e naar eigen zeggen een vernietigend stukoffer naar zijn hoofd kunnen krijgen, waarna zijn Van Waterschoot-achtige remise niet tot stand zou zijn gekomen. En OK, Ricardo Klepke, de sterkste Souburger, had zich afgemeld met buikgriep. Maar toch had niemand verwacht dat we nog zulke goede kansen zouden krijgen.
Als gevolg van een paar veel te late afmeldingen bij HWP 2, hadden we de boel danig moeten omgooien door een complete auto met HWP 3-ers naar Sliedrecht in plaats van Souburg te sturen en Daniëlle en Achiel op te roepen voor de derde ploeg. Dat scheelde ons op ieder van de laatste twee borden een kleine 400 Elopunten. Daniëlle kwam er overigens niet aan te pas tegen onze Hans, wat natuurlijk helemaal geen schande is. Hans liet nog maar eens zien hoe goed hij zijn stukken neer kan zetten. Dat kan René Tiggelman overigens ook, maar over die wederzijds woeste aanvalspartij durf ik niets anders te schrijven dan de droge conclusie van René na afloop: “Ik ging niet mat en hij wel.” Toch was dit ook van Sam een deftige en moedige partij.
Ik heb niet goed gezien hoe Eric kort na de opening een stuk had buitgemaakt, maar hij was snel klaar deze middag en dat zal hem achteraf misschien wel gespeten hebben. Hij was immers zo goed geweest om naast Rudy ook Achiel mee te voeren, maar die was uiteindelijk als laatste bezig en pas rond zessen klaar, waardoor Eric niet meer bijtijds op zijn avondafspraak kon verschijnen. We zijn hem evenwel zeer dankbaar.
Ik kreeg na afloop de vraag waarom ik nóg een keer naar Souburg was afgereisd (zie het verslag van Souburg – HWP 2). Het juiste antwoord is waarschijnlijk: omdat het zo moest zijn. Voor HWP 3 betekent deze nederlaag dat het degradatiespook in volle glorie is verschenen. Hopelijk slagen we er de komende ronden in om dat samen met het afmeldingsspook te verjagen.
HWP III heeft in een grillige wedstrijd twee matchpunten gepakt op bezoek bij Bergen op Zoom I. Vooraf was ik daar niet gerust op, want ik kon me alleen trieste nederlagen herinneren daar in dat troosteloze schoolgebouw, zowel van het team als van mezelf. Ditmaal liep het anders. Om maar met mezelf te beginnen: in een solide partij van twee kanten waarin ik steeds licht voordeel meende te hebben, ontwaarde ik ineens een smerige truc. Om die in stelling te brengen, moest ik wel niet de sterkste voortzetting kiezen, maar veel kwaad kon het ook niet. Mijn gewaardeerde tegenstander, d’ aloude Marcel van Herck, zag zijn resterende tijd duchtig slinken, dus waarom niet geprobeerd? En hoewel zijn ogen nog goed open waren, tuinde de ervaren rot er in, was een stuk kwijt en reikte mij de hand.
Na een korte analyse van onze partij, bleek het al 3-4 te staan, terwijl Gert ook nog aan het winnen was. Hij had zich weliswaar vooral op een andere tegenstander voorbereid, maar de opening die hij op het bord kreeg, had hij ook nog nagekeken. Het resultaat was dat hij een klein positioneel nadeel de gehele partij ruim wist te compenseren met een aanhoudend initiatief, hetgeen in een gewonnen eindspel resulteerde. Eric had in de tussentijd aan het eerste bord Arjon Severijnen verschalkt, na onorthodox openingsspel van onze kopman tegen een klassieke Siciliaanse opstelling. Hoe dat verder verliep heb ik niet gezien, maar toen ik hem desgevraagd de elo van zijn tegenstander vertelde, kon ik wel zijn liederlijke reactie optekenen: “Dat was dus niet genoeg, hè”. Johan kreeg – in een klassieke BenOni – een lastig offer van de kleine kwaliteit tegen twee pionnen en ontmanteling van zijn koningsstelling gepresenteerd, en had dat naar eigen zeggen beter niet kunnen accepteren. Ook de beslissende fase in de partij van broer Rudy heb ik niet meegekregen, maar ik had in de fase daarvoor de indruk dat zijn tegenstander steeds iets beter stond. De opponent van Snijders stond niet alleen heel wat meer beter, hij had ook nog eens veel meer tijd. Maar de VU-manager begon wat te schwindelen, maakte daarbij een vijandelijke loper buit en kon vervolgens ook nog verscheidene witte pionnen oprapen. En die lagen aanzienlijk minder zwaar op de maag dan de tiramissou die ons even later zou vellen.
Groot misfortuin trof onze enige speler beneden de 58, Wonder. Hij trok furieus en met behulp van een dubbel stukoffer ten aanval en kwam ongetwijfeld gewonnen te staan. Maar toen hij verzuimde onderweg een stuk terug te pakken en een niet bestaand mat bleef najagen, trokken zich allengs steeds donkerder wolken boven zijn positie samen. Hij had beter verdiend. Rest ons de nestor onder de nestoren, supersub Martin Stam. Hij speelde een modelpartij met een soort StoneWall, waarin hij eerst de juiste stukken afruilde om vervolgens de witte koningsstelling te vernietigen. Het was een genot om te aanschouwen.
We hebben nu weer wat lucht en hopen in de voorlaatste ronde tegen Sliedrecht 2 het behoud veilig te stellen. Daarna volgt tenslotte op 21 mei de nog in te halen wedstrijd uit de vijfde ronde tegen Landau.
We use cookies to optimize our website and our service.
Functional
Altijd actief
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
