Frans Peeters

Onze tegenstander, ‘t Paardje uit het West-Brabantse Made is zowel in de stand als op rating het zwakste team in onze Klasse. Op de borden was niettemin veel strijd te zien en het resultaat had alle kanten op gekund. Het begon op mijn eigen bord waar ik zomaar een pion aanbood die echter werd geweigerd. Mijn tegenstander volgde mijn voorbeeld en bood een kwaliteit aan die ik echter niet afsloeg. Het tekent wel het niveau van deze partij die ik zonder heel veel moeite na het cadeautje van mijn tegenstander won.

Dit was nog enigszins regelmatig. Bij Andre was dat geheel anders. Hij bekende me tijdens de partij dat hij remise had aangeboden. Na hem nog even op de procedure t.a.v. het aanbieden, c.q. het aannemen van remise gewezen te hebben, kon ik gezien de stand op het bord wel volledig instemmen met het aanbod, maar verwachtte niet dat het aangenomen zou worden. Het was nu een tactisch remise-aanbod geworden, en …. met het beoogde effect. Nog geen twee zetten later nam zijn tegenstander een zwaar giftige pion, uiteraard op de b-lijn waar ze meestal staan te wachten op een schaker die niet gelooft in giftige pionnen van de tegenstander. Met een dame tegen een toren mocht Andre verder spelen en maakte dat zoals het hoort af.

Johan speelde wel lang maar ik twijfelde er gezien de typische De Zwart stelling niet aan dat Johan zijn tegenstander ging opknopen. Ik had op dat moment ook al tegen Marnix gezegd dat hij remise kon maken in een stelling die een paar zetten daarvoor nog huizenhoog gewonnen was. Toen was het nog een gecompliceerde stelling waar Marnix naar toe had gewerkt en waarin het zoeken was naar de juiste voortzetting om de tegenstander definitief te vloeren. Die juiste voortzetting was er wel maar kwam niet op het bord. In plaats daarvan gaf Marnix het (+7 voordeel) weg met g4 en aanval op de zwarte dame op f5, die daarop een pion op f4 sloeg en tegen een kale koningsstelling aankeek. Remise maken was toen nog de enige optie.

Omdat Johan inmiddels met een fraaie stille zet zijn tegenstander tot opgeven had gedwongen was het daarmee 3,5 – 0,5 voor ons. Maar de strijd was nog niet beslist! Op Samuels bord stond het gelijk maar het was zeker nog niet gespeeld, Sara had een stuk moeten geven voor twee pionnen maar gind er nog eens goed voor zitten en won nog een derde pion en er was weer strijd. Broer Sander was erg slecht uit de opening gekomen en had enorme moeite om ruimte voor zijn stukken te vinden. Alles leek vast te staan en er dreigde steeds weer materiaalverlies door de uiterst precaire positie van zijn dame. Toch bleef hij steeds alles dekken en vond steeds weer een zet. Maar hoe lang nog? Naast Sander zat Henry die met fraai spel terecht was gekomen in een zeer gunstig eindspel met een pluspion die vrij over de a lijn naar a8 kon doorlopen. Dat liet zijn tegenstander niet zomaar toe en die greep zijn kans om met zijn koning naar voren te trekken. Dat gaf nauurlijk wat onrust maar er was nog niets aan de hand tot het moment dat Henry met een paardschaakje de afruil van het vijandelijke paard ging afdwingen. In plaats van het verwachte ruilen van het paard liep de zwarte koning door naar de derde rij met matdreiging. Dat kostte Henry zijn paard en uiteindelijk ondanks felle tegenstand ook de partij: 3,5 – 1,5. Terug naar bord 7: Sara greep in vliegende tijdnood op de 40e zet mis en stond een paardvork toe die een kwaliteit kostte. Wat restte was een eindspel met pionnen meer maar ook met een tegen twee torens. Die peuzelden rustig alle pionnetjes op: 3,5 – 2,5.

Toen gebeurde het onmogelijke. Sander had zich niet laten opknappen in zijn benauwde stelling. Hij bleef maar tegenspartelen en dat moet zijn tegenstander de nodige frustraties hebben gegeven. Dat leidde uiteindelijk tot het toestaan van een bevrijdende actie waarin Sander de aanval overnam en zijn tegenstander het nakijken gaf: Een ware Houdini act en 4,5 – 2,5! Bij Samuel veranderde de gelijke stand op het bord niet meer en dat bracht ons uiteindelijk de 5-3 overwinning!