Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

De ronde begon goed voor ons team. Ikzelf kreeg tegen Frans Cuijpers na de opening vanuit een gelijke stelling plots een kwaliteit cadeau. Mijn tegenstander vocht nog wat door, maar ik gaf het niet meer uit handen. Helmut was als volgende klaar. Martin Martens was iets te creatief geweest in de opening en daar wist onze man in vorm wel raad mee. Iets later had Thibaut M remise gespeeld. In een iets mindere stelling stelde hij remise voor op het moment dat hij wat tegenspel kreeg. Hing Ting Lai nam het aanbod aan, wat op dat moment toch nog in ons voordeel leek, maar het tij begon nu wel te keren.
Johan was na een goeie opening de controle aan het verliezen tegen toptalent Kazarian. Gelukkig kon hij nog op tijd aan de noodrem trekken. Minder gelukkig verging het onze andere man in vorm. Koen leek op het eerste zicht tegen Ftacnik nog wel ok uit de opening gekomen te zijn, maar werd vervolgens toch vrij overtuigend aan de kant gezet. Ook in de analyse was de grootmeester indrukwekkend. Tom was dan weer de held van de dag met een mooie aanvalsoverwinning op de sterke GM Reinderman. Die laatste dwong Tom tot een leuk stukoffer, iets wat hij dankbaar aannam en afstrafte.
Thibaut Vdb won vrij overtuigend tegen Kevlishvili, na afloop wist hij met blijdschap te melden dat het zijn eerste overwinning was in 23 partijen! Opluchting bij het team, want daarmee waren de 5 punten binnen. Gelukkig maar, want er kwam ook niets meer bij.
Rein verloor het eindspel tegen Rini Kuijf in een partij waar hij nooit echt in kwam. Tieme verloor tegen Johan Quist ook ver in het eindspel, nadat hij eerder de remise uit de weg gegaan was. En ook Adrian moest uiteindelijk de duimen leggen tegen Alexander Danin, het konijn. Niemand van ons kende de speler, maar hij leek toch een potje te kunnen schaken. Adrian knokte weliswaar hard, en wellicht was het wel ergens te houden, maar het mocht niet zijn…
5-5 lijkt uiteindelijk wel een vrij faire uitslag. Helaas heeft BSG ook niet verloren, waardoor onze uitgangspositie niet ideaal is voor behoud. Alles hangt nu af van de laatste ronde.

Het is in deze competitie nog niet gebeurd dat wij als HWP 2 een tegenstander moesten bekampen die op papier aanmerkelijk lager stond aangeschreven. Dat was op zaterdag 19 maart in Axel wel het geval. Kennelijk werkte het verlammend. In plaats van een ruime overwinning voor ons stond er aan het eind van de middag een gelijkspel op het bord. Nu is op zich dat helemaal niet erg, want wij willen graag dat Landau zich handhaaft, maar als ons eigen tweedeklasserschap op het spel staat, wordt het een andere zaak. De middag begon overigens zeer voorspoedig. Landau had de speler met de hoogste rating aan het laatste bord geposteerd, doch die trof daar een onverwachte en dus onaangename opponent. In het verleden was al gebleken dat Christophe niet echt raad weet met mijn interpretatie van de Leningrader, en dat bleek in het heden nog steeds het geval. Na 21 zetten waren we klaar en stonden wij op voorsprong. In de tussentijd was Harry Provoost na een moeilijke opening helemaal losgekomen en er leek zelfs winst in het verschiet te liggen. Renzo stond glad gewonnen, Marc ook en op de rest van de borden was er geen reden tot ongerustheid, behalve bij Nele. Maar Nele had tactische kansen en zij is zeer inventief, dus dat zou wel goedkomen. Het kwam dus niet goed. Renzo dacht dat alles won, en dat was ook zo, maar je kunt je maar een gelimiteerd aantal slechte zetten veroorloven in gewonnen stelling. Harry ging de mist in, en Nele redde het toch niet tegen Dennis van Vliet. Gelukkig had Ashote een initiatief op de koningsvleugel opgebouwd, waarna mat volgde, en vloerde Marc zijn tegenstrever in het eindspel. In de tussentijd waren de partijen aan de bovenste borden in remise geëindigd, en dus werd het gelijk en moeten we in de komende wedstrijden echt nog wel een matchpuntje pakken, liefst twee.

Soms word je er bewust van gemaakt dat het maar een spelletje is. Onze gedachten zijn bij onze teamcaptain Hans die al enkel weken een partij met wisselende kansen speelt met zijn gezondheid. Word snel weer beter, Hans!
En ook Paul wensen we veel sterkte.

De match zelf dan. Natuurlijk waren we kansloos, al was het team van En Passant een stuk minder grootmeesterlijk dan we van hen gewoon zijn. Maar ook wij hadden met afzeggingen te kampen en Simon en Frans vielen in. Onze voorzitter legde voor de match de lat heel hoog voor Frans, waarop die riposteerde dat je zo ook gemakkelijker onder de lat door kunt wandelen.
Ik heb niet zo heel veel gezien van de andere partijen doordat ik de tweede helft van mijn partij zelf aan het bord gekluisterd zat. Wat ik wel goed gezien heb, is de openingsfase van elke partij. En dat geeft ook een goed idee van de rest van die partijen. Want goed begonnen is half gewonnen, nietwaar?

Ik begin met wat ik “de bedachtzamen” zal noemen.
Op bord 10 hadden we Frans zitten. Natuurlijk is zo’n partij in meesterklasse een ongelooflijke ervaring en krijg je gegarandeerd nog eens een goede tegenstander ook. Voor Frans het sein om alles zeker minstens 5 keer uit te rekenen en ruim de tijd te nemen voor de opening. Het oogde wel redelijk op het bord en er werd ook met de nodige schwung een aanval opgezet. Ik vermoed dat er vervolgens een acuut gebrek aan tijd opspeelde toen het echt om de knikkers ging.

Op bord 9, net naast mij, was het zo mogelijk nog erger. Na anderhalf uur schaken hadden beide heren 7 zetten op het bord gegooid. Zéven! Ik vraag me dan altijd af waar ze dan eigenlijk over nadenken. Ik leerde dat je de pionnen in het midden zet, de stukken in het spel brengt en de koning veilig zet. Een mat is nog niet in zicht en ook tactisch lijkt er niets aan de hand, dus kan het een beetje vooruitgaan? Maar ongetwijfeld is dat te simplistisch gezien van mij. Simon en zijn tegenstander waren diep in gedachten verzonken. Het was niet meer overpeinzen, ik vermoed dat het woord “contempleren” hier meer op zijn plaats is. Het leek me ook eerder een stijloefening: beiden hadden nog een pijp mogen hebben om aan te lurken en een baardje om bedachtzaam en een tikje verstrooid in te strijken en het plaatje was af geweest. Toen de kaap van 10 zetten bereikt werd, was het meest belangwekkende deel van de partij dan ook achter de rug. De resterende zetten werden sneller afgehaspeld en aan de banale dingen in de schaakpartij zoals combinaties werd minder tijd besteed. Het draaide niet goed uit voor onze man.

Helmut was vandaag ook een starter met een treuzelende tred. En dat is natuurlijk in de kaart spelen van Ikonnikov, want dat is waar de grootmeester bijzonder sterk in is. Met allemaal kleine zetjes weet hij een zwakte te vinden en te bestoken, zo heb ik het hem al vaak zien doen. Helmut stond onder lichte druk maar kraakte niet. Tot het verre eindspel dan, want daar kraakte hij plots wel.

De volgende categorie zal ik de “praktische spelers” noemen. Langzaam je weg zoeken in de opening maar een nadeeltje is aanvaardbaar zolang je maar voldoende tijd over houdt voor komende cruciale fases.
Rein pakte het zo aan. Nijboer speelde een zijvariantje tegen de Siciliaanse Najdorf maar Rein opteerde voor de mindere stelling met een duidelijk plan. Het bleek de goede keuze, want met een pion minder hield hij stand.
Hetzelfde verhaal bij Steven: een beetje een passieve opening leek naar een inferieure maar wel speelbare stelling te leiden Hier was de beloning voor de hardnekkigheid iets groter, want plots overspeelde Bosboom zijn hand en had Steven het volle punt geïncasseerd.

Adrian kreeg iets vreemds tegen en gooide er een paar clichézetten tegen aan. Het was voldoende om een pion te incasseren. Ook in deze partij trok de trend van de opening zich door, want het werd Adrian echt niet lastig gemaakt. Mooie overwinning.

Tieme heeft misschien wel de meest praktische openingskeuze. In veel partijen, met wit of met zwart, komt hetzelfde systeem op het bord. Toen zijn tegenstander het niet echt voortvarend aanpakte, had ik dan ook een snelle aanval verwacht van de witjes. In de plaats daarvan leken de stukken van Tiemen elkaar voor de voeten te lopen en werd het één grote struikelpartij.
Toch een score van 50% voor onze meer praktisch ingestelde ploeggenoten.
En dan nog de roekelozen of de snelheidsduivels.

Laat ik eerst beginnen met mijn eigen partij. Ik kon een voorbereiding van 2 jaar terug op het bord gooien waardoor ik veel voorsprong op de klok nam. Mijn voorbereidingen zijn echter van dusdanige kwaliteit dat ik dankzij die kennis niet 0,70 minder sta volgens de computer, maar dat het beperkt blijft tot een nog steeds ferm nadeel van 0,50. Dat komt er van als je van die half dubieuze openingen speelt. Hoe het ook zij, Alina was voldoende onder de indruk om rond zet 18 al geen voordeel meer te hebben. Vervolgens herhaalde ik nog eens het dubieuze stuntje van mijn voorbereiding en werd ik simpel opgerold.

Thibaut pakte het ook zo aan: een licht dubieuze variant aan hoge snelheid op het bord gebracht, vervolgens allerlei wilde dingen overal op het bord maar evengoed een nul.

Onze derde snelheidsduivel was Koen. Tegen zet 18 had hij voor de vorm en uit gêne wat minuten laten wegtikken op de klok, want eigenlijk was het voor iedereen wel duidelijk dat Koen het nog steeds kende en het ook de komende 10 zetten nog kende. Smeets zwoegde hard, maar werd overspoeld door een vloedgolf aan tijdnood. Zo kant het ook.

Volgende ronde staat onze belangrijkste match van het seizoen op het programma. Afzeggingen kunnen vanaf nu aan Marnix gemeld worden.