Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Dat klinkt wat erger dan het is. Dat Souburg na 4 ronden puntloos onderaan zou staan in 3F had helemaal niemand verwacht. Ook had niemand verwacht dat we daar wel even een vijfde nederlaag aan toe zouden gaan voegen. Daar heeft het eigenlijk ook geen moment naar uit gezien, hoewel ergens nog wel een 4-4 in beeld was.

Rudy was als eerste klaar na met de dame een giftig pionnetje op h6 genomen te hebben. Na Lf4 kon de zo slecht behandelde dame geen kant meer op. Ondertussen zat aan bord 8 onze jonge Servaas tegen Henrik Westerweele te schaken, die een kleine 300 elopunten meer had. Daar liet Servaas zich niet door imponeren en in een Dg4 variant van het Frans greep hij de pionnetjes op g7 en h7, en sloot daarna ook nog een toren op. Hij gaf het materiaal ook niet meer terug, en dat was 1-1.

Op dat moment had ik zelf een aardige stelling, met name door het wat passieve spel van Max Toetenel, en Marnix stond overwegend. Jim had een lichte min maar hij is taai. Johan had het ronduit lastig en Eric stond eigenlijk bijna gelijk maar Tiggelman had wel steeds initiatief. Samuel stond naar mijn inschatting -maar wat is die waard?- iets beter. Het kon toch nog wel alle kanten op.

Maar toen verloren Jim en Johan en gaf ik mijn voordeel weg en zag niets beter dan remise aannemen. Vervolgens bleek tot mijn verbazing dat Eric had opgegeven in een houdbare stelling en daarmee hadden de Souburgers de overwinning binnen. Dat Marnix daarna nog won was natuurlijk mooi maar deed er niet meer toe. Samuel die het toch nog moeilijk had gekregen haalde ons laatste halfje.

In de vijfde ronde speelden we op de bovenverdieping van De Speye. Dat was lang geleden. Voorafgaand aan de wedstrijd waren wij als organisatoren druk met het gereedzetten en installeren borden, klokken en software voor de live-uitzending van het eerste. Dit leverde bovenmatig veel stress op, omdat we na anderhalf uur ploeteren het systeem nog steeds niet aan de praat hadden. Uiteindelijk lukte het toch een beetje en konden we om 13:00 uur beginnen. Gelukkig keek er toch vrijwel niemand naar de live-uitzending. De voorzitter en vice-voorzitter gaan in de komende tijd geducht oefenen om dit soort ellende in de toekomst te vermijden.

Enfin, het tweede mocht het proberen tegen tegen het zwakste team in onze klasse, op rating althans, De Pion uit Roosendaal. De stress van het begin had kennelijk een fnuikende werking op de schaakkracht van de oudjes in het team, Marc Lacrosse en ik. Marc slaagde er in een Koningsindiër wel in om de zwarte damevleugel te vernietigen, met gewonnen stelling, maar de verdediging haperde nogal. Marc wist niet te voorkomen dat de paar stukken die zwart nog over had zijn koning zodanig in het nauw brachten, dat opgave de enige optie was. Zelf zat ik al in het begin te knoeien, offerde een pion om spel te krijgen en toen dat was gelukt en ik een prachtige stelling had opgebouwd, gaf ik een stuk weg. Welja.

We mochten van geluk spreken dat de rest van het team wel gewoon deed wat het moest doen. Invaller Gilbert was als eerste klaar, tevreden met remise. Alle anderen wonnen. Tiyani zag er prachtig uit aan het eerste bord, en speelde ook prachtig schaak tegen de arme Ivo Kok. Hij had geen schijn van kans. Harry Provoost bekampte good-old René vd Broek en deed dat zeer solide. Toen zijn tegenstander een ogenschijnlijk dodelijke zet uitvoerde, bleef Harry stoïcijns, incasseerde een stuk en de partij. Randy van Houtte snoepte met zwart twee pionnetjes die hij in het eindspel te gelde maakte. Hans Groffen deed ook zoiets en André Galle stond een halve doos voor toen zijn tegenstander de handdoek in de ring gooide.

Op 3 februari moeten we aan de bak in de uitwedstrijd tegen koploper RSR. Winst betekent vrijwel zeker promotie.

Vandaag speelt HWP 1 in de Speye in Sas van Gent tegen medekoploper DD 1 uit Den Haag. Dat belooft een spannende wedstrijd te worden. Je kunt hem vanaf ongeveer half twee live volgen via onderstaande link:

Het wil dit seizoen nog niet zo vlotten met HWP 1. De wedstrijden worden weliswaar gewonnen, maar het tijdig aanleveren van wedstrijdverslagen blijkt lastig. Voeg daarbij het feit dat HWP 2 deze ronde de topper tegen Dordrecht speelde en het is duidelijk waarom ik mocht invallen in het eerste. Een uitwedstrijd in hartje Amsterdam en gratis kunnen parkeren voor de deur van de speelzaal: het zou niet de laatste meevaller zijn. Toen we aan de borden gezet werden, bleek dat Benjamin, Helmut en ik aan verhoogde tafels en op veredelde barkrukken moesten zitten. Dat leek me een heel slecht idee. Ik liet dat aan de wedstrijdleider weten en hij begreep de klacht. Hulde aan de sympathieke Amsterdamse teamleider-voor-1-dag Tex de Wit die onmiddellijk bereid was tot een grote reshuffle. We kregen nieuwe plaatsen toegewezen. Intussen was ook Helmut gearriveerd. De auto met Randy, Glen en Elias was nog onderweg, maar ook zij konden even later zonder al te grote tijdschade aan hun partij beginnen.

Benjamin was al eerste klaar. Een lange theoretische variant met remise als resultaat. Ik vermoed dat Benjamin nog voor het donker terug in België was. Aangezien ik de volgorde der dingen niet helemaal heb meegekregen, gaan we de borden maar even langs. Kopman Koen stond heel goed, maar gaf een stuk weg. Op een of andere manier won hij toch nog. Zo’n dag was het. Bij Adrian leek me sprake van een regelmatige nederlaag, maar misschien bezondig ik mij aan scorebord journalistiek. Daarnaast zat Slava. Ik kan het niet beter verwoorden dan Tom deed in zijn verslag van de wedstrijd tegen Caïssa. Voor de mensen die te lui zijn om terug te bladeren: “Slava deed Slava-dingen. Na 2 uur spelen en 13 zetten zie je zo al dat de partij niet tegen 17u klaar zal zijn. Klein beetje beter en wat druk zetten. Beetje beter en gefocust blijven. Grote tijdnood vermijden, intussen stevig voordeel. Eindspel in met net winnend voordeel, afgemaakt. A job well done.”

Bord 4 was voor Elias. Laten we er geen doekjes om winden: hij stond slecht. Maar geef hem niet de kans om mat in 1 te geven. Zo geschiedde. Bij Glen leek het mij een gevalletje flink voordeel, maar toch remise. Komen we bij Enrico. Hij had het niet gemakkelijk, maar aan het einde van de middag zag ik hem met een grote glimlach opstaan van zijn bord. Het punt was weer binnen. Bij Randy leek het me ook moeilijk, maar hij bleef keurig overeind. Aan bord 8 Benjamin, maar die was dus inmiddels al thuis. Helmut stond goed, gaf het helemaal weg, maar toen zijn tegenstander vergat een stuk terug te slaan, was hij onverbiddelijk. Ik kon mijn betere stelling omzetten in een paardeindspel met pluspion. Dat bleek niet zo gewonnen te zijn als ik dacht. In het dame-eindspel met pluspion dat daarna ontstond, bleek nog minder muziek te zitten. Zo kwamen we op 3-7. Een enorm geflatteerde overwinning. Tijdens de terugreis vernamen we van een uitbundige voorzitter dat ook HWP 2 en HWP 3 hadden gewonnen. Of dit allemaal niet mooi genoeg was, was ik ook nog op tijd thuis voor de aftrap van Ajax – Vitesse. Zo’n dag was het dus. Het was mij een waar genoegen.