Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Janusz speelde erg vlug maar Randy van Houte bleek te sterk. André misspeelde zich in de opening en werd geveegd.
Etienne miste helaas paardenwinst en het werd een beleefde remise. Chris kon wat terugdoen tegen Lagendijk. Met fijn positiespel trok hij de winst binnen.
Gilbert speelde actief tegen Janco Dees maar bleef helaas met de verkeerde stukken zitten.
Rudy stond florissant na de opening maar maakte het zichzelf daarna moeilijk. In een complexe stelling ging hij door de vlag.
Nele speelde een siciliaanse modelpartij tegen Arthur Hugaert en kwam een stuk voor. Sluwe Arthur kon echter een vrijpion doorduwen en wat overbleef was een remise toreneindspel.

Marc stond de hele dag beter tegen Gertjan Verharen maar wist het toreneindspel niet te winnen.

Hier had meer ingezeten, maar het derde staat veilig in de rangschikking.

In een bedompt zaaltje, waar de geur van slecht zweet menigeen de adem benam, bekampten de veteranen van HWP 2 de jonge honden van Voorschoten. De ouderen hadden weinig in te brengen, en als je naar het ratingverschil kijkt, is dat niet verwonderlijk. Dat wij geen enkele partij wisten te winnen en met slechts vier remises genoegen moesten nemen, deed overigens geen recht aan de krachtsverhoudingen. Herman van de Wijnkele had opponent Vincent Blom op prachtige wijze weggespeeld, maar vergiste zich in de tijdnood van zijn tegenstander en kwam verloren te staan. Vervolgens ging ook de overkant in de fout, waarna een eindspel van K+T tegen K+L resteerde. Vincent toonde weinig respect door nog bijna vijftig zetten door te spelen. Zelf had ik aan bord 2 Rosa Ratsma de hele middag in de tang, bereikte een gewonnen eindspel, maar verprutste dat op een hele domme manier. Aan het laatste bord bouwde Frans Snijders met delicaat positiespel en schitterende stelling op, en om eerlijk te zijn had ik het punt al geteld. Helaas ging Frans heeeeel lang denken om vervolgens een heeeele slechte zet te produceren, en toen was het ineens niets meer. Andere kansen op winst waren er overigens niet. Aan het eerste bord deed Kees de Wolf wat hij kon om de aanval van zijn tegenstander te trotseren, maar die was gewoon te sterk. Jim van de Vreede plaatste zijn "knollen" verkeerd en kwam er niet meer aan te pas. Johan de Zwart deed alleen voor het oog even mee in zijn partij tegen Midas Ratsma, en Harry en Gert speelden degelijke remises.
We moeten nu de laatste wedstrijd winnen om degradatie af te wenden.

Na de 5-5 tegen De Stukkenjagers geloofde niemand meer in een goede afloop van het seizoen. Het teleurstellende resultaat tegen Venlo (opnieuw een gelijk spel) werd dan ook gelaten ontvangen. Het mooie lenteweer en het terras in Blerick maakten veel goed.
We gingen weer flitsend van start. Helmut opende de score met een remise aan bord 1 tegen de sterkste Limburger. Thibaut kreeg de kans zijn excellente voorbereiding te tonen en kon al snel een punt bijschrijven. Verrassend was de vlotte overwinning van Rein; hij wint wel vaker, maar heeft daar doorgaans de volle speeltijd voor nodig. ½-2½, maar geen reden tot vreugde, want Paul, Gunter en Hans stonden bedenkelijk en Koen had een stuk weggegeven. Een meevaller was dat Simon toch nog achter het bord was verschenen (met slechts 40 minuten vertraging). De partijen van Gunter en Koen gingen verloren, maar bij Hans beperkte het verlies zich tot een zwakke pion. Toen die was opgeruimd, kreeg hij plotseling actief spel en de remise werd toch nog vrij gemakkelijk bereikt: 3-3. Bij Paul hoopten we op overleving, Simon had een pluspionnetje in een dame eindspel, bij Adrian stond het gelijk en Glen leek te gaan winnen. Dat laatste gebeurde inderdaad, Paul redde het niet en Adrian speelde remise. Het voordeel van Simon was helaas te klein voor winst, zodat we niet verder kwamen dan 5-5.
Oh ja, de avond ervoor had een select gezelschap in Goes de halve finale van de ZSB-beker gespeeld. Drie remises en een telefoonnul die maar met moeite werd geaccepteerd. Dat avontuur is dus voorbij.