Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

De wedstrijd begon rustig met een correcte remise op bord 1 bij Chris Ghysels. Ook Marc Lacrosse kwam tot deze uitslag. Daarna verloor ik een eindspel met gelijke lopers, tegen een zeer snel spelende Peleman beging ik in tijdnood een paar onnauwkeurigheden die een gelijke stelling in een verloren deed veranderen.
Andre Galle speelde een Hollandse Leningrader, maar het werd door de witspeler wat onorthodox behandeld en daar had Andre het moeilijk mee. Hij was daarom niet ontevreden met de remise. Toen vervolgens Rudy van de Wynkele verloor stonden we 1.5 – 3.5 achter. Gelukkig stonden alle drie de resterende partijen goed voor ons. Rudi Pauwels wist af te wikkelen naar een gewonnen pionnen eindspel. Maar Etienne van Leeuwen, die 2 pionnen voorstond in een toren eindspel kon er niet doorkomen en moest in remise berusten. 3 – 4 dus, aan Eric de taak om te winnen. Hij had 2 pionnen meer, bij verder torens en ongelijke lopers op bord. Lang leek zwart een successvolle blokkade te hebben, maar op slot ging hij de fout in. 4 – 4 dus, en daar waren we best tevreden over. Maar achteraf kijkend naar het verschil in rating denk ik dat we een kans hebben laten liggen.

We begonnen in Rotterdam, samen met HWP I tegen twee teams van Charlois. Verheugend was dat het eerste erin slaagde te winnen, om daarmee meteen een goede stap te zetten in de Meesterklasse. Wij, HWP II, troffen een team van Charlois dat op papier een stuk minder was, en dat bleek ook wel. Halverwege meende ik dat zelfs een overwinning met 0-8 niet uitgesloten was. Zover kwam het niet. Herman van de Wynkele redde het niet tegen de sterkste speler van de ploeg, oudgediende Peter Kemner, en Johan de Zwart liet zich afbluffen door de vijandelijke teamleidster, zodat het daar remise bleef. Dat Nele een gewonnen eindspel niet won, maakte alleen uit voor haar eergevoel. Alle andere HWP-spelers wonnen wel.
Harry Provoost was als eerste klaar, nadat hij met wit de aanval had overgenomen in een Koningsindiër. Ik volgde kort daarop. Tegenstander André van der Graaf probeerde het Koningsgambiet, en daar had hij na een uurtje al heel erg veel spijt van. Nog een uurtje later was het pleit beslecht. Gunter speelde een eindspelletje tegen een man met zeer lange zilveren lokken, die zich kranig weerde. De uitkomst stond evenwel nooit op losse schroeven. Hetzelfde gold voor Frans Snijders, die met een in hogere zin gewonnen stand het middenspel uitkwam. Dat hij daarna talloze snelle winsten onbenut liet, kon alleen zijn ingegeven door sadisme. De opgetrokken bovenlip van onze zevendebordspeler verried veel. En tenslotte hadden we Jim, die van lange, lange eindspelletjes houdt. Tot kort voor het einde stond het gewoon nog remise, maar de arme Philip borst had zoveel tijd gespendeerd om alle lastige probleempjes op te lossen, dat hij seconden te kort kwam en de fout in ging.

Het was een mooi cadeau dat HWP deze zomer ontving van de KNSB: de onverwachte promotie naar de Meesterklasse. De eerste wedstrijd was al direct een belangrijke, tegen Charlois. Onze inschatting was dat er kansen zouden zijn. Al vroeg in de middag werden we daarin bevestigd. Johan kreeg een stuk cadeau en een paar zetten later het volle punt. Eén van de helden van de middag was onze debutant Warre die oud-HWP-er Steven Geirnaert volkomen kansloos liet. Wat een heerlijk begin! En er leek nog meer moois op komst, want Thibaut en Rein hadden prachtige stellingen en ook Adrian leek groot voordeel te hebben, al waren daar nog wel wat complicaties. Eerst deed Charlois nog het een en ander terug. Tom ging er vrij kansloos af en ook Helmut moest het onderspit delven. Maar toen waren wij weer. Adrian had het allemaal goed gezien en won overtuigend. Mooie partij! Daarna volgde een remise van Koen tegen de andere oud-HWP-er Bart Michiels. Koen stond een tikje beter in het eindspel, maar Bart had beter opgelet en claimde 3x dezelfde stelling. De remise van Thibaut was een kleine tegenvaller, die van Glen onvermijdelijk. Stand 3½-4½ met twee partijen te gaan. Rein had een zeer voordelig eindspel, Simon leek een soort vesting te hebben. De zege was binnen bereik. Koelbloedig voerde Rein zijn eindspel naar winst, maar Simon beging een onnauwkeurigheidje, waardoor de vesting instortte. De 4½-5½ overwinning betekende de beste start van HWP in de Meesterklasse ooit. Het is zaak hieraan een goed vervolg te geven, te beginnen in de wedstrijd tegen Zuid Limburg in de 2e ronde.