Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

De vrije val waarin HWP 1 in verzeild is geraakt, is nog niet ten einde. Tegen Kennemer Combinatie werd het 1½-8½. Wellicht enigszins geflatteerd, want een paar bordpunten meer had er zeker in gezeten. Onze tegenstanders vormen waarschijnlijk het sterkste team uit de Meesterklasse, maar kunnen na een valse start het kampioenschap op hun buik schrijven. Zaterdag hadden ze er zin in en waren ze op volle oorlogssterkte naar Sas van Gent gekomen.
Slava was niet ontevreden over zijn stelling, maar overzag iets. De koningsaanval van zijn tegenstander werd onvoldoende gecompenseerd door een verre vrije a-pion. Koen had een op het oog aantrekkelijke aanvalsstelling, maar toen daar niets concreets uit kwam, volgde een troosteloos eindspel. Helmut verdedigde zich als een leeuw, probeerde waar mogelijk ook actief te worden en haalde een verdienstelijk halfje binnen. Glen ging er tamelijk geruisloos af en ook Adrian had het moeilijk in een partij waarin hij tegen het loperpaar moest knokken. Rein leek goed te staan, maar ging ook ten onder. Bij Warre dachten we lang aan een stunt, zeker toen hij de remise uit de weg ging. Helaas ging het ook bij hem mis. Als ik het goed gezien heb, verloor Simon ook zonder kans op meer te hebben gehad. Johan was de grote afwezige. Na ruim een half uur vond ik het welletjes en nam zijn plaats in, zonder resultaat overigens. Man van de wedstrijd aan onze kant was Renzo. Behoedzaam schoof hij zijn tegenstander van het bord. Jammer dat ie zo vaak er niet bij is. We zakken weer een plaatsje en lijken toch echt nog een punt nodig te hebben. Volgende keer naar En Passant.

Het was natuurlijk mijn schuld. Als teamleider verlaat je je ploeggenoten niet voordat de wedstrijd afgelopen is. Maar ik deed het wel en het liep niet goed af. Gunter en ik waren snel klaar, en toen Harry remise had gespeeld en de zege ons niet meer kon ontgaan, verlieten wij de arena, zodat ik Gunter nog naar Gent kon voeren. Dat ik daarbij volledig voorbij ging aan mij belofte om Johan de Zwart ergens Zeeuws-Vlaanderen af te zetten, heeft ons lelijk opgebroken. Johan was kennelijk dermate ontzet over mijn onbehoorlijk gedrag dat hij nog verloor. Hetzelfde moet Marnix zijn overkomen. En Samuel moet het nog erger hebben aangegrepen. Hij stond gewonnen toen wij de zaal verlieten en ik las later dat hij had verloren. De enige die onverstoorbaar zijn gang ging, was Herman. Chris stond de hele tijd al gelijk.
Ik kan niets anders doen dan mijn excuses aanbieden.

Hoewel wij onze ogen nog steeds op de degradatiestreep gericht hebben, speelden we zaterdag een heuse topper: de wedstrijd tegen LSG IntelliMagic was er een tussen de nummers een en drie. Er vielen in het Leidse Denksportencentrum veel remises, maar toch net te weinig.
Koen was als eerste klaar. Hij had toestemming van de teamleider om met zwart niet tot het uiterste te gaan; een griepje speelde hem danig parten. Een minuut later had ook Adrian zijn partij beëindigd. Een interessant schijnoffer leverde toch niet meer op dan een redelijk evenwichtige stelling. Bij Rein ging er iets flink mis: geen remise dus voor hem. Daarna was het mijn beurt. Ik stond een tikje minder en mijn tegenstander had al een paar kansen laten liggen. De versie van het eindspel met een pion minder die ik op het bord kreeg, was gelukkig volkomen onschuldig. Warre speelde met zwart een prima partij en leek aan de goede kant van de remise te hebben gezeten. Ook Simon’s partij leek perspectief te bieden. Het toreneindspel gaf helaas onvoldoende aanknopingspunten. Invalster Nele had een moeilijke middag. Eerst ging er een pion verloren, daarna een stuk. Ook voor haar geen remise. Slava stond mooi, maar slaagde er niet in een beslissende klap uit te delen. Helmut speelde een sterke partij met uitzicht op meer, maar moest eveneens berusten in remise. Glen zorgde voor het laatste halfje. Acht remises, twee te weinig. We zakken naar het rechter rijtje. De volgende tegenstander is de kampioen van 2017, Kennemer Combinatie.