Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Een door invallers verzwakt HWP 3 heeft het niet kunnen redden in Delft. Tegenstander DSC 3 bracht per bord gemiddeld meer dan 100 Elo mee en dat verschil betaalde zich uit. Samuel Verbruggen stond een fractie beter, maar remise was het juiste resultaat. Jim van de Vreede verloor, "Pe5 was verwoestend". Ik was zelf tegen de DSC-er met de hoogste Elo ongeveer gelijk uit de opening gekomen, maar kwam langzaam steeds slechter te staan. Na de 40e zet verloor ik een stuk en was het klaar. Andre Galle stond goed maar zijn tegenstander kwam los op het einde, remise dus. Ook Ghris Ghysels haalde een half punt. Na passief uit de opening te zijn gekomen moest er nog moeizaam verdedigd worden. Nieuwkomer Willem Frouws verloor een pion en dat bleek beslissend. Valère de Buck haalde wel de 40 zetten, maar toen stond er een eindspel op bord waar wit 3 pluspionnen had en een sterk paard tegen een loper. Kansloos dus. Tenslotte had Vincent Schepens een iets betere stand bereikt in een toreneindspel met allebei 2 pionnen, maar dit bleek niet te winnen. HWP 3 staat nu op de 10e plaats en er zullen nu echt punten gehaald moeten worden.

Hoewel we vooraf getekend zouden hebben voor een gelijk spel, was er na afloop toch enige teleurstelling te bespeuren. De wedstrijd tegen het op papier veel sterkere Kennemer Combinatie hadden we zeker kunnen winnen. Ik opende de score met een halfje. Bij het uitvoeren van de winnende combinatie tructe mijn tegenstander me en kon hij zo ontsnappen naar een remise eindspel. Marc volgde met eveneens een remise. Hij stond iets minder, maar keepte goed. Glen kwam met een sip gezicht vertellen dat hij ook remise had gespeeld. Tegenstander Liam Vrolijk had een stuk weggegeven, maar Glen had het niet gezien. Vervolgens kwamen we op voorsprong. Koen toonde zich de betere in het Zeeuwse onderonsje met Quinten Ducarmon. Helmut bleef goed overeind tegen Wouter Spoelman en ook Adrian behaalde een solide remise. Daarna was het gedaan met de voorsprong, want invaller Rémi moest het onderspit delven en kort daarna ging ook onze jongste IM, Rein, ten onder tegen de oudste GM van de Haarlemmers. Om nog een gelijk spel uit het vuur te slepen moest er nog ergens anderhalf punt gevonden worden. Warre stond lang slecht, vocht zich geweldig terug en toen hij de overhand dreigde te krijgen, vluchtte zijn tegenstander in eeuwig schaak. Slava had al een tijdje een duidelijk beter, maar zeer gecompliceerd eindspel. Het bleek een kolfje naar zijn hand. Beheerst haalde hij alle vijandelijke trucs uit de stelling en bleef vervolgens met een stuk meer over. 5-5 dus, een mooie start van de tweede seizoenshelft. In de volgende ronde mogen we thuis tegen HMC Den Bosch.

In een onvervalste vierpuntenwedstrijd tegen Rijswijk heeft HWP II zich van zijn beste kant laten zien. De omstandigheden waren verre van ideaal. We begonnen al om 12 uur, de speelzaal was klein en bedompt en de plaatselijke orgeldraaier had een uitermate ongunstige locatie uitgekozen om zijn apparaat evergreens over de naastgelegen markt te laten schetteren. Niets van dit alles bracht de verbeten strijdende HWP-ers echter van slag.
De wedstrijd begon rustig met een remise van Marnix, die een positioneel kwaliteitsoffer bracht dat opponent Roel Leezer niet probeerde te weerleggen, hetgeen in zetherhaling resulteerde. Kort daarop bracht ook de met vervaarlijke baard getooide Johan de Zwart een half punt binnen nadat zowel hij als zijn tegenstander vele zetten lang hadden geprobeerd helemaal niets te doen en daar uiteindelijk in waren geslaagd. Ons eerste volle punt kwam op naam van Gunter. Na een onschuldig lijkende opening construeerde hij met wit een centrale stoomwals die de zwarte stukken van Jelle Bulthuis geen goed heenkomen liet. Ik had medelijden met zwart. De volgende beslissing viel aan mijn bord. Tegenstander Stijn Gieben dacht erg lang na in de opening, en die tijd kwam hij in de eindfase te kort. Een kwaliteitsoffer leverde mij een verwoestend loperpaar op. Kort daarop liet Enrico het beslissende punt aantekenen. Hij leek lange tijd in de verdrukking te staan, maar wist zich te ontworstelen en wij weten inmiddels hoe venijnig onze jongste ploeggenoot kan counteren. Veteraan Frans Hoyinck van Papendrecht had geen verweer tegen de ontketende zwarte stukken die plots zijn stelling binnendrongen. Vervolgens hielden Harry Provoost en zijn opponent het voor gezien in een dode stand, waarna alleen en Simon de eindstand mochten bepalen. Simon haalde met wit niets uit de opening, overzag een simpele tactische wending, en kon alleen nog hopen op een half punt. Michael van Liempt speelde lange tijd onberispelijk tot hij op zijn beurt een tactische wending miste, en die was meteen dodelijk. Best sneu natuurlijk, maar wel hulde voor de taaiheid van Simon. Herman, tenslotte, verdedigde een slechte stand naar behoren. Veel meer kan er niet over worden gezegd.
We hebben nu zes punten en wat lucht, maar er komen nog 4 zeer zware wedstrijden, en het degradatiespook is nog niet verdreven.