Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Het was geen rustige zaterdag. Net toen ik in de auto wilde stappen voor de rit naar het zuidoosten kwam er een telefoontje. Rein Verstraeten had zich ziek moeten melden en het eerste team had dus een invaller nodig. Als ik mezelf of iemand anders van ons team (Harry Provoost woont ook in de buurt) had afgestaan, was het tweede met 7 man komen opdagen. Ik voelde me daar niet goed bij en er zijn ook geen vaste afspreken gemaakt over dit soort situaties. Dus ik heb voor mijn team gekozen. Pijnlijk was dat de 9 mannen van het eerste met slechts 4.5-5.5 verloren tegen het huizenhoog favoriete LSG. Aan de andere kant brachten Harry en ik twee volle punten binnen voor het tweede, dat daardoor de match won. Met dat resultaat is iedereen blij, maar uiteraard voelde ik mij ergens wel een beetje schuldig. Ik schik mij daarom in mijn rol als zondebok.
Dat wij de wedstrijd wonnen, was misschien enigszins verrassend gezien het ratingverschil en ook omdat André en Gunter als gevolg van een monsterfile op de Antwerpse ring drie kwartier te laat kwamen.
Er waren wat mij betreft drie helden bij ons: Harry, André en Nils. Nils maakte zijn debuut voor HWP II en raakte al vrij snel in een schier hopeloze stelling beland tegen Guus Bollen. Maar hij rechtte de rug en bleef steeds tegenkansjes in de stelling vlechten, waarmee hij een essentieel half punt voor de poorten van de hel wegsleepte. André speelde tegen Zeeuws-Vlaming Bas van Doren en deed dat met verve. Hij trok met wit vol ten aanval in een scherpe Grünfeld en kwam niet eens in tijdnood. Vele witte stukken dwarrelden neer op de zwarte koningsstelling om een beslissing te forceren. En Harry, tenslotte, deed wat de teamleider had gehoopt toen hij besloot hem op het eerste bord te zetten. Zijn tegenstander was good-old Gerard Welling en van hem weet je dat hij ten aanval zal trekken. En Harry kan goed verdedigen. Dat bleek. Eén ondoordachte zet van Gerard was genoeg. Een prachtig resultaat van onze man uit het Leidse.
De overige 5 HWP-ers scoorden de benodigde 2 punten. De voorzitter verloor of offerde een kwaliteit en kreeg daarvoor vorstelijke compensatie, maar niet genoeg voor het volle pond. Naast hem zat Gunter, die tot mijn onuitsprekelijke vreugde had toegestemd in een invalbeurt. Gunter kreeg een iets beter eindspel op het bord tegen Robert Klomp en, voorbarig als ik ben, had ik het punt al geteld. Zo eenvoudig was het allemaal niet en na een onnauwkeurigheid van Gunter werd het remise. Zelf speelde ik zeer ondernemend met zwart en kreeg na een pionoffer in het middenspel een toren en twee lopers tegen dame en pion. Best lastig zo’n dame die overal schaakjes kan geven. Opponent Rudy Simons, die beweerde ooit in 1987 van mij te hebben gewonnen, toonde zich op zijn taaist, maar uiteindelijk wisten mijn lopers en toren zijn koning toch in een matnet te vangen.
En Arne Nemegeer vocht tot het gaatje. Met zwart kreeg hij een vrijwel winnende aanval tegen Thomas Kools, maar in plaats van de beslissende klap uit te delen, gaf hij ineens een stuk weg. Het gebeurt. Vervolgens slaagde Arne erin om met een stuk minder een vesting in te nemen. Helaas meende hij aan het eind van het vijfde uur kansen op meer te zien, en die waren er niet.

HWP 3 heeft zwaar verloren. Niet onverwacht, we wisten dat KING een goed team heeft en we waren bovendien verzwakt doordat meer dan de helft van de vaste spelers niet mee konden doen. Toen nadat de opsteling rond was ook nog een speler wegviel door persoonlijke omstandigheden bleek het niet meer mogelijk om nog een invaller te vinden, zodat we met 7 man vertrokken (Dat hadden we wel gemeld aan KING).
De wedstrijd kreeg (bijna) het verwachte verloop. Vincent Schepens verloor al snel toen hij in de opening verongelukte; met zwart een paard op avontuur sturen loopt vaak niet goed af als je nog niet ontwikkeld bent. Daarna was het de beurt aan Gilbert Ongena, ik heb gemist hoe maar het ratingverschil van bijna 600 zal er iets mee te maken hebben gehad. Manuel Colsen verloor ook, had nog wel remise aangeboden maar ja, it takes 2 to tango en dat voorstel werd dus niet aangenomen. Vervolgens was ik zelf aan de beurt. In een interessante stelling was ik misschien iets te vroeg met een centrum opmars, hoewel het vaker zo gespeeld is. Mogelijk niet goed afgewikkeld, wit kreeg een pluspion en speelde super degelijk. Een aanvalspoging versnelde het verlies. Martin Stam werd het slachtoffer van de lange diagonaal b7-g2 gevolgd door een matdreiging Df6-a1 (weer een diagonaal). Dat was inmiddels 0 – 6. Johan de Zwart had een toren eindspel bereikt met 1 pion tegen 3 pionnen. Even later was het 0 tegen 2 verbonden vrijpionnen en toen viel het doek. Zou het de maximale score worden? Gelukkig niet, Frans Snijders had een paard eindspel met allebei 4 pionnen. Het leek er zelfs nog even op dat HWP hier een punt zou scoren, maar tenslotte bleef Frans over met Paard + pion tegen Paard in een stelling waar geen winst meer was. Een plusremise, helaas toch niet meer dan 1/2 punt. Maar de eer was gered.
KING steekt qua Rating met kop en schouders boven de andere ploegen uit in deze klasse, en ze moeten maar snel promoveren. Dat wilden ze zelf ook, maar de KNSB staat instroom van nieuwe teams toe niet hoger dan de 4e klasse. Daarom moeten ze nu deze weg volgen. Overigens best een sympathieke ploeg, we werden goed ontvangen in hun nieuwe speel lokatie in de Boomstraat.

We hebben verloren. 5,5 tegen 4,5, nipt. Om dat mentaal te kunnen verwerken ken ik een probaat middel: de zondebok.
Eerst en vooral, Rein is niet de zondebok van vandaag. Als je je niet goed voelt, dan blijf je thuis. Daarover geen discussie in deze tijden. Misschien kan ik met een beschuldigende vinger wijzen naar onze voorzitter en de kapitein van het tweede die geen last-minute-oplossing konden vinden om een forfait te vermijden? Of nomineer ik misschien beter mezelf? Voor de match suggereerde ik nog dat we misschien maar beter 9 remises overeenkwamen om toch maar wat bordpunten uit deze zo al moeilijke match te halen. Wat een snertmentaliteit. Of misschien lag het wel aan de witspelers? Na goed 3 uren spelen al 4 remises, allemaal op borden waar wij wit hadden. Laat het die zwartspelers maar oplossen. OK, de tegenstanders hadden allemaal fors meer rating maar dat is gewoon een excuus. Slava, ikzelf, Hans en Benjamin: een beetje geprobeerd maar allemaal blij met de remise. Stelletje helden. En de zwartspelers dan? Adrian komt na een onschuldige opening duidelijk slechter te staan en ontsnapt met een gelukje in de tijdnoodfase. Dat kan hij beter. Warre speelt een solide partij maar komt geen moment in de buurt van de overwinning. Ja, ja, grootmeester hier en grootmeester daar. Zo winnen we geen matchen. En Helmut dan? Zeeën van tijd verbruiken voor heel subtiele zetten in de opening. Het resultaat: rokade kwijt en een dame die op h7 ging schuilen tot de bui over was. Een slipper van de tegenstander bood nog kansen maar het leverde uiteindelijk niets op. Simon? Toen het kalf al verdronken was kon hij zijn verloren stelling nog rechthouden. We hadden een punt nodig.
Gaat Glen dan als enige vrijuit? Lastige partij en onze man met iets meer flair in moneytime. Maar dat ene puntje was niet voldoende. Meer was echt niet mogelijk?
Misschien was het gewoon een dag waarop het allemaal net niet in onze richting ging. Maar neen, dat is het niet. Ik weet wiens schuld dit is.