Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

We mochten niet klagen. Een aantal afzeggingen had ertoe geleid dat we minder sterk opkwamen dan voorzien en toen invaller William Baeten ook nog afhaakte wegens Covid kwamen we ook nog een speler te kort. Ons vijfde bord bleef dus open. Maar de tegenstanders van HWP III kwamen ook slechts met 7 spelers achter de borden, als gevolg waarvan wij met Kurt van Coppenolle op bord 5 mochten starten. Dat was uitermate prettig.
Er heerste een vredelievende stemming onder de spelers. André Galle stond volgens mij wat beter met wit maar vertrouwde het niet en besloot een remiseaanbod aan te nemen. Ik had het hem niet verboden, dus hij had alle recht. Spijt was er wel toen bleek dat zijn tegenstander een rampzalig plan in gedachten had. Kort daarop tekenden Harry Provoost en Fré Hoogendoorn eveneens de vrede na een partij waarin niets gebeurde en die qua saaiheid slechts werd overtroffen door het geschuif aan bord 8, waar Manuel dus een half punt scoorde en daar waren wij (en hijzelf ook) zeer blij mee. In de tussentijd ging het uitstekend op het eerste bord. Ik mocht met zwart een koningsgambiet tegenspelen en dat ligt mij wel. Na de opening zochten de zwarte stukken hordegewijs hun weg naar een beknelde witte koning en dat leverde na een zet of twintig een vol punt op. De mogelijkheid van 7 remises en één overwinning voor ons begon zich af te tekenen. Nils Vantorre verdedigde zich keurig met zwart tegen de aanvalsdrift van John Greunsven en Kurt van Coppenolle deed ongeveer hetzelfde tegen de Tilburgse teamleider. Herman van de Wynkele danste op het koord maar viel er niet vanaf. Blijft Frans Snijders over. Frans had zwart in een Italiaanse partij en kreeg een fraai uitziende stelling, die hij vervolgens door slordigheid weer weggaf. Daarna bouwde hij via ragfijn positiespel een mooi eindspel op, om op de 40e zet een absolute grafzet te produceren, die zijn stelling vrijwel hopeloos maakte. In het vervolg zag Peggy het echter ook niet altijd even scherp en het pleit eindigde weliswaar met een paard meer voor de Stukkenjaagster, doch zonder pionnen. En dan kun je niet meer winnen. Zo sleepte Frans het noodzakelijke halve punt binnen en staan we nog steeds (gedeeld) aan kop in Klasse 2 D.
Over drie weken mogen we de favoriete medekoploper Venlo bekampen in Limburg. We gaan het zien.

In deze ronde moest er voor het eerst gecontroleerd worden op een CTB (Corona Toegangs Bewijs). Als mensen zonder CTB toch werden toegelaten in de speelzaal riskeerde de verhuurder een boete van € 4000,=. HWP had enkele van deze spelers die besloten om dus niet te komen. Zo kwam HWP 2 met 7 spelers te zitten en ook onze tegenstanders kwamen maar met 7 man op. In plaats van twee man met allebei een papieren 1 de hele middag te laten duimen draaien besloten we na overleg met alle betrokkenen om de 1e bordspeler van HWP 3 door te schuiven naar HWP 2. Zo begon HWP 3 met 0 – 0 in plaats van met 1R – 0.
Over de wedstrijd kan ik verder niet zoveel zeggen omdat ik de hele middag al mijn aandacht nodig had voor mijn eigen bord. De strijd varieerde van duidelijk beter tot verloren, allebei in tijdnood en wederzijdse blunders. Toen we met 3.5 – 2.5 achter stonden was ik nog bezig om uit een toen verloren stelling nog een remise door eeuwig schaak te toveren. In een stelling waarin wit 2 dames had tegen mijn dame + toren nam wit teveel risico en overzag een mat in 2 zetten. Zo werd het nog gelijk en werd een waardevol matchpunt binnen gesleept.

Na enige corona check vertraging konden we om even na enen beginnen met de wedstrijd tegen koploper Charlois. Hadden we in de vorige ronde een speler te weinig, dit keer hadden we er één te veel, althans vergeleken met Charlois. De Rotterdammers hadden bord 6 leeg gelaten, zodat Adrian de eerste winnaar van de dag was. Die voorsprong werd door mij teniet gedaan. Slap en passief spel is iets anders dan solide. Mijn tegenstander schoof me geruisloos van het bord. Gelukkig hadden we een debutant met grootse plannen in de ploeg. William kende geen ontzag voor zijn tegenstander en overbrugde het ratingverschil van bijna 400 punten schijnbaar moeiteloos. We stonden weer voor en de vooruitzichten op de andere borden waren uitstekend. Een kleine tegenvaller was de remise van Tom. Hij had een mooi eindspel, maar het bleek net niet mooi genoeg. Helmut vertrouwde zijn eigen stelling niet helemaal en bood remise aan; dat werd geaccepteerd. Stand inmiddels 3-2. De andere invaller, Marc, verloor in een iets mindere stelling zijn a-pion, waardoor de zwarte vrijpionnen op de damevleugel konden gaan lopen. Daarmee werd de stand weer gelijk. Maar dat was van korte duur. Aan bord 2 besliste Thibaut de Brugse klassieker tegen Steven Geirnaert in zijn voordeel. Waar de hele middag het gezondheidsvraagstuk centraal stond, pafte Steven de ene sigaret na de andere weg. 4-3 met dus nog 3 partijen te gaan. Slava had een kwaliteit geofferd tegen 3 pionnen en de winst leek binnen bereik. Een onnauwkeurigheid kostte niet alleen een pion, maar gaf zijn tegenstander bovendien de kans een passieve toren te ruilen tegen Slava’s actieve. Weg winst: 4½-3½. Koen had groot voordeel in de opening, maar kwam na een interessant middenspel in een eindspel met een pion minder terecht. Nog geen man overboord, want het leek binnen de marge te zijn. Helaas raakte hij na een verkeerde afwikkeling in een onhoudbare versie verzeild. Daarmee was het plotseling 4½-4½. En toen moest het grootste drama zich nog voltrekken. Rein had zich met zwart als een leeuw verweerd tegen Erik van den Doel. Meer dan dat nog. Zijn voordeel werd groter en groter. De engines kwamen tenslotte op ruim +5. In tijdnood werden 2 directe winsten gemist, maar de stelling was nog steeds gewonnen, tot ie niet meer gewonnen was. Tot overmaat van ramp bleef vervolgens ook de remise buiten bereik en werd hij pardoes mat gezet. Een harde klap voor Rein, die volgende keer ongetwijfeld weer gaat vlammen. Een nederlaag dus, 4½-5½. Wel weer lekker veel bordpunten, maar de achterstand op de koploper is inmiddels al 4 punten en de staart komt in zicht.