Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Vorig seizoen hadden we al snel vier verliespunten aan onze broek. Daarna wonnen we alles. We waanden ons bijna kampioen, maar De Stukkenjagers bleven ons net voor, nog niet eens een haarlengte, maar toch genoeg om te promoveren. Diezelfde Stukkenjagers staan inmiddels fier bovenaan in de Meesterklasse, terwijl wij weer vier verliespunten hebben. Net zo’n inhaalrace als vorig jaar lijkt haast onmogelijk, maar laten we niet te snel de handdoek gooien.

Op papier ontliepen HWP en Kennemer Combinatie elkaar weinig. De kapitein had een opstelling bedacht, waarbij bovenin de boel droog gehouden moest worden en onderin moest worden gescoord. Bord 1 was als eerste klaar. Hans’ Frans zag er wat tochtig uit. Kleijn wist er wel raad mee. Vanuit mijn ooghoeken zag ik vervolgens op het bord van Helmut de stukken ook in de beginstand gezet werden. Helmut met wit, gegarandeerd punt, dacht ik nog. Helaas dacht ik verkeerd. Ergens in een scherpe Benoni ging het mis en dat bleek direct einde partij. 0-2 en die tweede 0 was niet ingecalculeerd, pijnlijk. Het werd lastig.

Thibaut Maenhout is bijna altijd een gegarandeerd punt. Van de partij zag ik niet veel, maar het punt stond er inderdaad. Steven was in tijdnood handiger dan Ducarmon en dat was belangrijk. Voor de ploeg natuurlijk ook, maar vooral omdat Steven door deze overwinning over de ratinggrens van 2400 gaat. De normen had hij al, dus de IM-titel kan worden aangevraagd! Er werd een pintje op gedronken.

Dat waren twee mooie overwinningen, maar ondertussen pakten de donkere wolken zich samen boven de hoofden van de dappere HWP-strijders. Simon verloor. Onze nieuwe man moet er nog een beetje inkomen. Thibaut Vandenbussche verloor ook en, net als bij Helmut, was daar niet op gerekend. De partij was rommelig: dubbelpionnen, versplinterde pionstructuren, koningsmarsen. Teamleider van de tegenstander Canoy speelde het goed uit. Zelf leek ik voor een verrassing te gaan zorgen door Spoelman op te knopen, maar zijn verdediging was zo taai, dat ik er kon doorkomen. Invaller Adrian had een moeilijke partij. Die Slavische structuren lijken me altijd makkelijker te spelen voor zwart. Niks doen, structuur bij elkaar houden en wachten tot de witte zaak instort. Zo ging het ook in deze partij. 2,5 -5,5: wedstrijd beslist.

Tom toonde nog zijn zitvleeskwaliteiten door, na een gelijke opening, zijn stelling geleidelijk te versterken. Tegen half zeven was de stelling sterk genoeg voor een punt. Tieme verloor. We zagen niet de Tieme zoals we hem kennen.

We beginnen aan onze inhaalrace.

Het was geen goede namiddag voor de ploegen van Sas van Gent, enkel HWP 3 kon scoren en haalde de volle buit binnen in de burenstrijd met Terneuzen.
De opstellingen hielden wederzijds wat verassingen in, aan de bovenste borden vond niemand de verwachte tegenstander tegenover zich. De eerste twee resultaten daarentegen waren geen verrassing, Marc als sterkste HWP speler won aan bord 3 en de sterkste speler van Terneuzen won aan bord 5 tegen Jim. Marc is met 4 op 4 goed op weg om niet alleen topscorer van de ploeg te worden maar ook topscorer van 3F. Jim had bord 5 gevraagd maar zal daar vlug spijt van gehad hebben. Herman kon zijn eerste overwinning noteren en na de remise van Andre kwam de matchoverwinning al in zicht met goede stellingen op drie der overblijvende borden. Marnix kon zijn voordeel in tijdnood niet realiseren en koos wijselijk eieren voor zijn geld toen zijn tijd bijna op was. Etienne kwam slecht uit de opening , de tegenstander maakte geen fouten en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Eric had bijna een vlugge remise aanvaard toen de teamleider hem er op attent maakte dat hij niet tegen de zoon maar tegen de vader speelde. Daarna ging het vanzelf en na een mislukte patpoging gaf de tegenstander op. Met een 4-3 stand hield Rudy de spanning er nog lang in. Hij stond weliswaar gewonnen maar het was een taktische stelling waarin altijd iets uit de lucht kan vallen. Geen probleem echter, hij maakte het proper af, 5-3 was de eindstand.
Waarmee HWP 3 stevig op de derde plaats blijft in de stand.

Op 17 december 2011 ontving HWP 4 de kampioenskandidaat in de ZSB Hoofdklasse. Al snel bleek dat dit Landau 1 een maatje te groot was voor de routiniers van HWP 4.
Ruim voor de 1e tijdscontrole stond het al 4,5 – 0,5 en was de wedstrijd beslist.
Het halfje werd gescoord door teamleider Henk de Ridder tegen Janco Dees, doch dit was eigenlijk te weinig. Henk verzuimde een pion te winnen in het middenspel en liet het daarna van schrik remise lopen. John Gommers liet zich vanuit de opening wegdrukken en Sadik Bajraktari kon net niet aanklampen toen de speler met de hoogste rating vrij snel het initiatief overnam. Steven Rademakers ging ten onder door zijn stukken slecht te ontwikkelen en Gilbert Ongena maakte al eerste een foutje in een gelijk opgaande partij.Rudi, Nick en Adri troffen ook een tegenstander met een hogere rating maar daar was op het bord niets van te merken.
Adri is niet in gevaar geweest en deelde het punt toen de stelling gelijk was. Adri nam het juiste besluit door net niet in tijdnood te komen. Nick Wegman leek lange tijd beter te staan, maar beter staan bied geen enkele garantie. Uiteindelijk ging op een verkeerd moment een pionnetje verloren en was het eindspel niet te houden. De mooiste partij speelde zich af op het laatste bord. Martijn de Clerck dacht het beton van Rudi Pauwels op te blazen, maar werd daardoor zelf vernietigd toen Rudi een paar krachtzetten aan het publiek liet zien. Al met al niks aan de hand vandaag, gewoon verdiend verloren. We richten ons nu op de ZSB beker.