Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Het Palet, Middelburg, 2 december 2011
In de 2e klasse van de Zeeuwse Schaakbond zegevierde HWP 5 met 3,5 – 0, 5 over Middelburg 4.

Aan bord 4 offerde Lydia’s tegenstander een paard voor een pion. Dat bleek niet zo’n goed idee, want Lydia won niet alleen materiaal maar ook de partij.

Aan bord 2 nam Cees de gambietpion van zijn tegenstander grif in ontvangst met de gedachte: "en die ga ik houden ook!" . Dat deed hij en hij graaide er terloops nog eentje bij: 2-0 voor ons.

Ondergetekende had last van dwangmatigheden en zelfkwelling, iets wat hem de opening deed opsieren met zetten waar hij niet blij mee was, maar die hij desondanks tóch uitvoerde. Dit Timman-achtige gedrag leidde tot veel gezwoeg en geploeter om uiteindelijk aan te sturen op eeuwig schaak. Zijn tegenstander kwam ‘er niet meer uit’ naar eigen zeggen en besloot zich te schikken in het gelijkspel.

Cor deed nog wat aan het doelgemiddelde; toen hij zijn dame uiteindelijk kon bevrijden uit de omknelling van een loper en een toren, werd ook aan bord 3 het volle punt bijgeschreven.

Wilden we nog aanspraak maken op het kampioenschap, moesten we winnen, en dik ook. Ondanks een vroege 2-0 achterstand, lukte dat ook. Invaller Jim en Johan gingen vroeg onderuit. Beiden door matig openingsspel.

Hans haalde zijn oude trucendoos van stal. Daartegen was Broekmeulen niet bestand. Wouters jonge tegenstander probeerde hem in de opening te overrompelen, maar Wouter is niet zo makkelijk omver te duwen. Hij bleef makkelijk staan, sloeg terug en dat was hard. Thibaut M. behandelde een drierijensysteem met wit als een volleerd masseur. Sterk spel weer van onze sterkhouder.

Steven is terug! Het zag er weer gevaarlijk uit en het paste net wel of net niet, maar uiteindelijk toch net wel. Ook een punt. Hetzelfde is van toepassing op mijn eigen partij. Ik won, maar mijn tegenstander miste wat kansjes. Helmut pakte ruimte op de damevleugel en won, volgens mij, vrij eenvoudig.

Als laatsten waren Tom en Thibaut V. bezig. Tom leek me al snel groot voordeel te hebben, maar gaandeweg verwaterde het. De eindspeltechniek was echter beter dan dat van de opponent. Thibaut V. ten slotte had een complexe stelling, waarin hij beter rekende.

2-8. Fraai. Volgende ronde weten we meer.

Na de eerste tijdcontrole stond ik even buiten. Grauwe wolkenslierten joegen boven bladerloze bomen richting Duitsland in het stervend namiddaglicht. Van de andere kant keken donkere Groesbeekgebouwen dreigend op mij neer. Kraaien of raven krasten onophoudelijk. De naargeestige omgeving weerspiegelde de sfeer die binnen in het gebouw hing en waar de spelers van HWP kennelijk niet tegen opgewassen waren. Niemand van ons speelde goed, met uitzondering misschien van Wouter, die aan het tweede bord met zwart moeiteloos remise hield tegen De Ruiter. Voor het overige was het niets dan kommer en kwel. Adrian pakte de Leningrader verkeerd aan. Bij Maarten was niets van de Schwung uit de vorige ronden meer te ontdekken. Fabian vergooide groot voordeel tegen Theo Wijnhoven en overzag ook nog eens mat in twee. David wikkelde een veelbelovende stelling af naar een verloren eindspel, dat hij vervolgens knap remise hield. Zelf doorstond ik een spervuur van remiseaanboden en nam het pas aan toen ik te ver was gegaan. Bij Marnix bloedde een veelbelovend aanval dood en Harry wil er liever niet meer over praten.