Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Charlois – Voorafgaand aan deze wedstrijd is de strijd om promotie naar de Meesterklasse in de ijzersterke klasse 1B al zo goed als beslist. De Kennemer Combinatie heeft slechts één gelijkspel moeten afstaan aan onze tegenstander van vandaag en boekte zelfs op ons eigen HWP een ruime zege. Op de tweede plaats vinden we met een voorsprong van drie punten op het eerste team Wageningen VLG Advocaten terug, de club van Jan Timman. De nummer drie van de competitie en tevens de tegenstander van vandaag is Charlois Europoort. Ons vlaggenschip staat op een vierde plaats en moet vandaag een verschil van één punt op deze tegenstander zien goed te maken. Met nog twee ronden te gaan kan ook ‘s lands grootste schaakvereniging, Caissa uit Amsterdam, het seizoen als runner-up afsluiten. De hoofdstedelingen komen deze ronde thuis in actie tegen het team van de man die in ’96 zijn negende nationale titel in de wacht sleepte (deze wedstrijd zou eindigen in een gelijkspel; 5-5), een vierpuntswedstrijd dus wat betreft de tweede plaats. Bovendien speelt onze grootste concurrent voor de zilveren bokaal in de laatste ronde nog tegen de nietsontziende koploper, wat betekent dat we vandaag goede zaken kunnen doen in de strijd om de tweede plek.

Na een tactisch vroeg vertrek in verband met de tolvrije Westerscheldetunnel arriveren de teamcaptain en zijn gevolg ruim op tijd in De Passage. Dit gebouw blijkt in een wijk te liggen waar de straten naar Zeeuwse plaatsen zijn vernoemd. Zo spelen we aan het Vlissingenplein, waar Hans zich kennelijk meteen thuisvoelt en een dame zonder enige aarzeling de weg naar een straat verderop weet te wijzen. Als ook Helmut en onze Belgische vrienden gearriveerd zijn vangt omstreeks 13:00 de wedstrijd tegen Charlois Europoort aan. Deze tegenstander, aangevoerd door grootmeester Erik van den Doel, is een mengeling van sterke ervaren spelers en gevaarlijke jonge talenten. Op de eerste borden zijn ze gemiddeld iets sterker dan wij, althans wat betreft hun rating. Hetzelfde geldt echter voor onze laatste borden en met een elogemiddelde van 2281 versus 2280 belooft het een gewaagde match te worden.

Al snel vliegen de vonken er vanaf bij onze rodelantaarndrager. Hans komt in een voor hem bekend Frans eindspel terecht, wat ongeveer gelijke kansen zou moeten bieden. Met twee stukken tegen een toren en twee geïsoleerde pionnen speelt de zwarte stelling echter wat makkelijker, wat er toe leidt dat Hans zijn tegenstander vrij eenvoudig aan de kant zet en voor het eerste punt tekent. De beste prestatie van de dag komt op naam van onze aanvoerder. In een eindspel met gelijke lopers laat Koen internationaal meester Mher Hovhanisian in een dodelijke val lopen die op een gemiddelde eindspel DVD van Karsten Müller niet zou hebben misstaan. Door een officieuze commissie wordt hij uitgeroepen tot Man of the Match.

Thibaut en Thibaut spelen allebei een sterke partij en beiden boeken ze een regelmatige overwinning. Vandenbussche komt in een stelling terecht die hij al kent uit een eerdere partij in het Batavia toernooi en weet zijn tegenstander zonder dame mat te zetten, wat er naar eigen zeggen op duidt dat zijn stukken goed stonden. Maenhout schuift in een partij waar strategie de boventoon voert eerst de damevleugel dicht en slaat dan toe aan de andere kant van het bord. Tom Piceu speelt tegen voormalig supertalent Julian van Overdam een degelijke partij. Ogenschijnlijk biedt zijn grote centrum in combinatie met het loperpaar goede kansen, maar de zwarte stelling blijkt solide en Tom moet in een remise berusten. Op bord zeven speelt Tieme naar het lijkt zonder al te veel moeite remise tegen de topscorer van onze tegenstander, Arben Dardha. Hierna zijn we op zijn minst verzekerd van een gelijkspel.

De tandem Goormachtigh – Provoost wil dit seizoen maar niet op gang komen en ook vandaag eindigt voor beiden hun partij in een deceptie. De partij van Johan lijkt lang gelijk op te gaan, maar een kwaliteitsoffer gevolgd door een fatale blunder leidt tot het eerste puntverlies. Ook op het bord van ondergetekende is het kommer en kwel, waar een eindspel met een onduidelijke evaluatie na een moment van schaakblindheid of totale verstandsverbijstering geforceerd wordt verloren. Tegenstander Valery Maes blijft koelbloedig in tijdnood en vindt een meedogenloze matcombinatie. Inclusief deze twee enigszins onnodige nederlagen is de stand nu 5-3. Willen we zicht houden op de tweede plaats, dan mogen de twee overgebleven partijen dus niet verloren gaan.

Op de twee borden waar nog gespeeld wordt lijkt het nog alle kanten op te kunnen en er breekt een zenuwslopende periode aan. Terwijl Tom hoopt dat Wouter voor 18:00 uur klaar is om zijn bestelling voor de dag daarop door te geven (onze Bruggelingen spelen morgen voor lijfsbehoud in de Belgische competitie tegen het team van Hans, Jean Jaurès, hetgeen gevierd wordt met een etentje) komt deze als matchwinner de analysezaal binnengelopen met het beslissende halve punt op zak. Op bord één speelt onze sterkhouder Helmut Cardon dan nog steeds een lange en zeer lastige partij tegen Erik van den Doel. Deze titanenstrijd loopt uit op een toreneindspel waarin Helmut zich knap naar remise manoeuvreert.

Het resultaat is een 6-4 overwinning die vooral is te danken aan het sterke spel van onze bovenste borden. Charlois Europoort zijn we op de ranglijst voorbijgestreefd en wanneer we volgende week winnen van de nummer acht RSR Ivoren Toren, maken we een hele goede kans om het seizoen toch nog eervol als tweede af te sluiten. Inmiddels kunnen we de Kennemer Combinatie met een welverdiend kampioenschap feliciteren, gezien zij ook in de achtste ronde zonder enige moeite wisten te winnen en nu niet meer in te halen zijn. Door de loting van onze tegenstanders en de (aldus de geruchten) come-back van Paul Motwani lijkt het er in ieder geval op dat we de laatste ronde met vertrouwen tegemoet kunnen zien.

Een droge 3-5 nederlaag en adieu titelambities, dit was ons deel zaterdagnamiddag. We waren gewoon niet goed genoeg en op de overwinning van De Drie Torens was niet veel af te dingen. Onze Mr. 100 % was niet beschikbaar en enkele spelers hadden hun dag niet, ziedaar wat het verschil maakte.
Maarten maakte een fatale fout in betere stelling. Emile liet zich verrassen door het thematisch paardoffer op d5 in de Siciliaan, zijn koning wandelde wel naar de damevleugel maar bleef er op de tocht. Rudy moest in het verweer , verloor materiaal en zag ook nog een gedekte vrijpion op de zevende rij verschijnen. Tussendoor een goede remise van Jim die als invaller van het laatste uur zijn werk deed. Andre kreeg naar eigen zeggen niet veel tegenstand en scoorde dan toch ons eerste winstpunt. Gevolgd door Etienne wiens tegenstander een fout maakte in de afwikkeling naar het eindspel waarna de winst niet moeilijk meer was. Herman nam dan maar de remise die hij al vroeger had willen aannemen. Zodat we met een punt achterstand met spanning naar het bord van Eric keken waar nog alles mogelijk was. Hij ging remise uit de weg maar het muntstuk viel verkeerd voor ons, ook verliezen bleek dus mogelijk. Voordeel is dat we nu rustig en zonder druk onze partijen kunnen spelen in de laatste ronden, er is niets meer te winnen of te verliezen.

HWP 2 heeft goede zaken gedaan in de strijd tegen degradatie door hekkensluiter Philidor Leiden ruim te verslaan. Het ging hier om een onvervalste vierpuntenwedstrijd en die moet je dus winnen. Dat deden we ook. Lange tijd leek de wedstrijd gelijk op te gaan, maar met de eerste tijdcontrole in zicht vielen de punten plots als rijpe appelen in de schoot van de HWP-ers. David Roos smaakte het genoegen om als eerste het volle pond binnen te halen. Hij trok aanvankelijk fel van leer op de koningsvleugel tegen de Caro-Kann van Piet Bakker, switchte toen naar de damevleugel en brak uiteindelijk door in het cetrum. Ikzelf was inmiddels, niet zonder risico, remise uit de weg gegaan. Deze moedige actie werd al snel beloond toen tegenstander Roorda een taktisch grapje in het eindspel overzag. Marnix van der Zalm had geen tijd meer om na te denken in een gelijke stelling, maar was alert genoeg om een geniepige paardvork te zien, waarna het pleit beslecht was. Harry Provoost had, na overleg met de teamleider, een remiseaanbod afgeslagen en speelde daarna als bevrijd. Een wals op de koningsvelugel was zijn opponent te machtig.
Zo stond het 4-0, en hoewel Frederic Verduyn en Wouter Ghyselen slecht stonden, kon de overwinning ons eigenlijk niet meer ontgaan. Frederic moest inderdaad opgeven nadat hij in het late middenspel een goede kans had gemist, maar Maarten Rademakers bracht het beslissende halfje binnen met een ruime remise. Vervolgens werd ook duidelijk dat Adrian Roos bezig was aan iets moois. Nico Kuyf, de topman van Philidor, werd langzaam en genadeloos weggeschoven. Toen Wouter er tenslotte in slaagde zijn verloren stelling om te buigen naar een gelijk eindspel, was de eindstand een feit.
Als we over drie weken in Beverwijk met dezelfde instelling achter de borden veschijnen, heb ik goede hoop op behoud.