Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

In Goes ging HWP5 er vrijdag 30 maart jl. met de winst vandoor tegen Goes3. Ondanks de 3-1 zege kleefde er toch een smetje aan de avond, doordat Cor zijn 100% seizoensscore om zeep hielp. Tijdens de partij sloeg bij onze kopman ineens de twijfel toe waardoor hij het gas losliet juist toen hij de tegenaanval wilde doordrukken. Dat kostte een stuk en daarna kwam het nooit meer goed.
Als verdediging van Cor is misschien de enorme onrust aan te voeren die rondom de borden in het zaaltje heerste. Ik denk dat twintig keer de deur openvloog tijdens de partijen. Gesloten werd ie nooit. Toen kregen we het bericht dat ze in de kantine net de polonaise hadden gedanst. Altijd goed om te weten. Toen dat er een spin op de gang zat. Even later dat ie dood was. En tijdens de eindfase in Cors partij begonnen ze achter bord 1 de kast in te ruimen met schaakdozen en klokken. Maar goed, de tegenstander heeft hier natuurlijk net zo veel mee te maken en Cor moet verder door het leven met zeven-uit-acht in plaats van acht-uit-acht. Het goede nieuws is dat hij een nieuwe auto heeft, een zakjapanner. Misschien was hij dusdanig van slag hierdoor, na 40 jaar Citroen rijden, dat hij er met het hoofd niet helemaal bij was. In ieder geval vertrouwde hij me opgetogen toe dat deze auto gewoon startte als je de sleutel in het contact omdraaide. Hij leek hier oprecht verbaasd over.

Manuel had al snel, na megamateriaalwinst, de winst binnen op bord 4. Ondergetekende stuitte aan bord 2 op taai verzet van Ron Blok. Door met zwart geduldig dameruil uit de weg te gaan werd de partij beslist toen mijn tegenstander iets te enthousiast aan het hakken sloeg op mijn tweede rij; hij verloor een stuk en hielp zijn stelling om zeep.
Lydia tenslotte creëerde twee vrijpionnen op de damevleugel waarna ze het keurig uitspeelde.

Na een lange, lange reis kwamen 7 mannen van HWP 2 uitgeput aan in Wijk aan Zee. De achtste, Frans Snijders, speelde een thuiswedstrijd. Tijdens de match was hier helaas weinig van te merken, want de partij van Frans werd vooral gekenmerkt door zeer lang nadenken over slechte zetten en het miraculeus halen van de eerste tijdcontrole via 10 zetten in 45 seconden. De stelling die toen resteerde, bood echter weinig tot geen hoop meer. Na de nederlaag van Frans stond het 4-3, meen ik. Zelf was ik als eerste klaar met remise na een zetherhaling, die ik niet uit de weg meende te kunnen gaan. Achteraf bleek dat ik vrijwel winnend voordeel had, maar dat had ik gewoon niet gezien. Niet veel later volgde een solide remise van Jim. Toen duidelijk werd dat Adrian aan het eerste bord Sjoerd Plukkel aan het wegspelen was, tekende een sensatie zich af, temeer daar broer David good-old Bart-Piet Mulder met een listig pionoffer in de problemen had gebracht. Deze partijen werden inderdaad fraai gewonnen door de onzen, maar aan de overge borden ging het ouderwets mis. Wouter was prima uit de opening gekomen, maar na een misrekening moest hij in de remmen. Helaas kon hij de partij niet houden. Inmiddels had Maarten Rademakers in een scherpe Sveshnikov de juiste voortzetting gemist en ging ten onder, zodat alles op de schouders van Marnix kwam te rusten. In een gelijkstaand eindspel had de teamleider hem verboden remise aan te nemen, waarna hij via werkelijk voortreffelijk spel een steeds groter voordeel verwierf. Toen het moment van oogsten daar was, gaf Marnix – o treurnis – plots een toren weg. Gruwelijk gewoon.

Voorspoedige reis, ruim op tijd en goed ontvangen met koffie en koekjes in de salons van Huize Hofrust in Rijswijk. Het was de voorbode van een aangename en voorspoedige schaaknamiddag.
We begonnen met remises van Rudi P, Maarten, Andre en Eric waarover Rijswijk niet te klagen had, de meeste van die remises kwamen er na goede stellingen voor ons. De volgende remise had iets meer om het lijf. Met nog 2 minuten op de klok ging Marc rustig een broodje kopen. Een makker wees hem er op dat zijn klok terug liep en in de rest van de tijdnood ging zijn kwaliteit en pion voorsprong terug verloren. Met deze remise is ook de 100% score van Marc weg. Met nog drie partijen aan gang kwam toen een suggestie om alle partijen remise te geven, waar niet op ingegaan werd. Herman stond een kwaliteit voor maar zijn tegenstander had er een pion en een sterk paard voor en het was niet te winnen. Etienne had een eigen remisevoorstel geweigerd gezien en had een beter staand eindspel gekregen. Hij vond dat zijn tegenstander het nu maar moest bewijzen en die deed dat ook, net niet gewonnen. Zoals meestal grote ambiance op het bord van Rudy, het was er op of er onder in een hyperscherpe stelling. En het was er op, de tegenstander moest eerst zijn dame geven en werd daarna mat gezet. Happy end met een kleine maar zeer waardevolle overwinning. Want met nog de laatste wedstrijd tegen Goes in het verschiet ligt de tweede plaats binnen bereik. En zelfs de promotie is mathematisch nog mogelijk maar we moeten dan wel 4 punten meer scoren dan Stukkenjagers 2. Of is ook dat niet te veel gevraagd?