Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

We zijn weer begonnen. Voor HWP 1 betekende dat een uitwedstrijd tegen RSR Ivoren Toren, een ploeg waar we de laatste jaren meestal van winnen. Zo ook deze keer en dat zonder Thibaut M. en Steven G. Het zag er al snel veelbelovend uit. Aan de borden 3 en 5 hadden de Rotterdammers invallers gezet en Thibaut V. en Tom wisten daar wel raad mee: 0-2. Onze invallers kweten zich beter van hun taak. Wouter Gryson won in een trage partij een paar pionnetjes en dat bleek uiteraard voldoende. Debutant Renzo Ducarmon won met zwart in een knappe partij van de ervaren Nathanael Spaan en kon daarna zijn tijd verdelen tussen vette hiphop en minder vet huiswerk. Het vijfde punt kwam op naam van mijn buurman Johan Goormachtigh die zijn tegenstander plotseling mat zette. Ik was blij dat hij klaar was en vooral dat zijn bord verliet. Mijn tegenstander was in flinke tijdnood en had slechts een kleine 4 minuten voor een zet of zeventien (de increment niet meegerekend). Daarvan had hij maar liefst 3 minuten gekregen van Johan, die voortdurend de verkeerde klok indrukte. Met zo’n teamgenoot heb je geen tegenstander nodig. Toen Johan weg was, moest mijn tegenstander het op eigen kracht zien te redden. Zijn toreneindspel met pluspion veranderde in een toreneindspel met pion minder, maar remise werd het toch: ½-5½. Adrian Roos had zijn grote voordeel zien verwateren, maar hij herpakte zich op tijd en won alsnog. Wat er bij Koen precies misging is op het moment dat ik dit schrijf nog niet duidelijk. De omstanders zochten naar een mat in 3 of 4, maar tegenstander Richard Ammerlaan greep zijn kansen wel: een verrassende nederlaag dus voor Koen. Helmut klaagde dat hij in de opening had geblunderd. Zijn stelling zag er inderdaad niet fris uit, maar die van zijn tegenstander ook niet. Laat in de middag ging de partij voor Helmut verloren. Op dat moment waren Paul Motwani en Oscar van Veen nog niet halverwege. Paul had er zin in en besloot het pionnenloze eindspel met 2 torens tegen toren en loper nog een tijdje door te spelen. Buiten was het al bijna donker, toen Oscar met behulp van de 50 zetten regel zijn verdiende halfje incasseerde. Sommigen onder ons verlangden terug naar de tijd zonder increments, zodat je zeker wist dat je om 19 uur op huis aan kon.

We zijn weer begonnen. De hoofdklasse telt 10 ronden.
Het toeval wil dat we op 21 september 2013 al in de eerste ronde de gedoodverfde kampioen Goes 1
in een thuiswedstrijd ontmoeten.
Je weet maar nooit wat er gaat gebeuren, zeker niet als de oude garde het op zijn heupen krijgt. Adrie, Henk en John gingen behoorlijk tekeer. Henk strafte een openingsfout af en kon al na 15 zetten het punt incasseren. John kwam ook goed uit de opening, trok de partij naar zich toe en sloeg definitief toe in het middenspel. Adrie deed het rustig, maar vlak voor de 1e tijdscontrole kon tegenstander Louis Nieuwenhuijse het tegen deze uiterste precisie niet meer bolwerken. 3-0 voor de oude heren. De 5 jongere spelers hadden dus alle kans om het karwei af te maken. Maar zo simpel gaat dat niet. Goes 1 is niet de eerste beste tegenstander en de andere 5 borden lieten zich niet verschalken.
Tussen de Goese jeugd zat de 85 jarige Jo Tholenaar en die speelde een mooie partij tegen invaller Cem Ensari. Het Goese topbord Joey Grochal had er zijn werk mee, maar was net iets beter dan ons opkomend talent Miguel. Nick Wegman liep in het middenspel tegen de lamp en Rudi Pauwels liet een penning toe op een verkeerd moment. Van de overigen scoorde Bart de Vogelaere een halfje. In deze partij werd het evenwicht niet verbroken en beide spelers vonden het welletjes.
De andere teams zijn dus weer gewaarschuwd voor dit onberekenbare team.