Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Op 4 januari 2014 werd de 5e ronde gespeeld in de Zeeuwse hoofdklasse.Souburg 2 kwam op bezoek.
HWP 4 was dramatisch gestart door 4 keer achter elkaar met 4,5-3,5 te verliezen.
Hopelijk winnen we deze keer met 4,5-3,5 werd er vooraf gefluisterd. Gelukkig voor het vierde moesten er geen spelers doorschuiven naar een hoger team. Zodoende stond een prima gezelschap aan de start en kon HWP 4 zelfs met een non playing captain aantreden. De eerste uitslag was remise en wel aan het bord van Bart de Vogelaere. Niets op aan te merken. Gert van Rij was gelukkig ook even thuis en voor een teamleider is het altijd een genot om op zulke spelers een beroep te kunnen doen. Gert kwam in een opening terecht die hij goed beheerst en toen hij aanvoelde dat hij de stelling beter begreep dan zijn tegenstander sloeg hij ongenadig toe. Echter deze snelle voorsprong werd door Souburg te niet gedaan door teamleider Albert Vermue. Herman van de Wynkele was het slachtoffer van zijn dadendrang. 3 spelers van ons kwamen vervolgens steeds beter te staan en maakten het karwei af. Marnix van der Zalm bracht Max Toetenel in zware tijdnood door amper een stuk te ruilen, de klok deed de rest. Miguel van de Vaerd speelde een dijk van een partij door de damevleugel volledig in te nemen met materiaalwinst tot gevolg. Ook John Gommers beukte voortdurend op de damevleugel van Peter Noorlander die tevergeefs trachte zijn koning aldaar te beveiligen. Een eindspel met een zwarte pluspion en een sterk paard werd vakkundig uitgespeeld met de opmerking dat Johns tegenstander wel erg lang doorspeelde. Met een tussenstand van 4,5-1,5 was de buit binnen. Nick Wegman vocht nog lang door voor een halfje, maar wegens zijn slechte loper was het vechten tegen de bierkaai. Als laatste zat Adrie den Hamer ook nog tegen de bierkaai te vechten en zodoende kwamen we uit op de 4,5-3,5 waar we stiekum op hoopten en een uitslag die we nu wel heel erg gewend zijn.

We schrijven zaterdag 7 december. Sinterklaas had blijkbaar te kampen met een zware kater van nachtelijke omzwervingen deze week. Iedereen tevreden met zijn geschenken, alleen het tweede stond een minder aangename verrassing te wachten. Een speler te kort. En dat op het moment én tegen een ploeg waartegen kon worden gescoord in de lastige strijd tegen degradatie.
Kees, als ware uit de as herrezen, wist een eerdere afzegging simpelweg om te zetten in een puike winstpartij. Harry kreeg snel openingsspel over zich heen, weerde zich kranig in een koningsaanval en ruilde een stuk meer in voor een winstpunt, mooi! Maarten leek lastig te staan in het middenspel en dat veranderde in een nog onduidelijker eindspel, dat hij keurig remise maakte. David kon een plusje verzekeren tot opeens het licht uit ging. Wouter had chaos op het bord, en een foutje besliste ook daar de partij. Met een punt minder op de scorebordjes leek de wedstrijd beslecht… Ikzelf bleef gedrukt staan gedurende een groot deel van de partij, kreeg een kleine hoop op beter spel, maar kon na een laatste winstpoging het eindspel keepen.
En dan als laatste Nele, ooh Nele! Wat een vechtlust! Uit een goede stelling leek het nog even mis te gaan (wat betreft de winst althans), maar in het verre eindspel werd alle moeite uiteindelijk beloond met een welverdiende winst!!
Na een tijdelijke verwarring over de finale eindstand, bleek toch een punt in wacht te zijn gesleept, wat een mooie opsteker is.
Wij bereiden alvast een uiterst vriendelijke brief naar de Lieve Goede Sint voor, en plannen deze – in veelvoud – tijdig te versturen, om zo toekomstige tekorten te vermijden.

Ruim twee weken voor Kerstmis en het seizoen voor HWP 1 lijkt alweer voorbij. De Toren Arnhem, een mengeling van titelhouders en sterke jeugd, ging efficiënt met de kansen om en won zeer verdiend met 6-4. Bij aanvang van de wedstrijd zag het er goed uit. De Arnhemmers hadden een tactische opstelling bedacht , waarbij de sterkste spelers aan de borden 4, 5 en 6 zaten. Wij hadden daar Koen, Steven en Helmut. Dat zou wel goed komen. Aan de overige borden was sprake van een flink HWP overwicht. Tot zover de theorie.
Renzo won in een Najdorf een pion op d6, maar zijn koningsstelling leek niet helemaal bulletproof. Dat bleek ook; zwart offerde zich er soepel doorheen, won de witte dame en kon het punt noteren. Hoewel veel later begonnen (tegenstander slachtoffer van de NS, op haar beurt slachtoffer van koperdieven), maakte Thibaut V vlot gelijk. Sterke overwinning. Een nieuwe tegenslag volgde. Helmut leek goed te staan, maar misschien was dat optisch bedrog. Hoe dan ook, het werd een nederlaag en we stonden weer achter.
Nog één keer kwamen we langszij. Mijn tegenstander speelde de opening een beetje ongelukkig, waardoor ik een kwaliteit veroverde. Dat bleek voldoende voor winst: 2-2. Kopman Thibaut M verloor zeer verrassend . Na afloop beklaagde hij zich over zijn openingsspel. Terecht, we zien hem veel liever 1.e4 spelen. Volgende keer beter. Inmiddels had zich een groot drama voltrokken bij Herman. Superieure openingsbehandeling ontlokte bij zijn teamgenoten bewonderende blikken. Het bleek allemaal voor niets toen hij damewinst in 1 over het hoofd zag en vervolgens een stuk weggaf. We gunnen Herman een spoedige revanche.
Paul deed wat van hem verwacht werd en won, maar volgens hem was het een ‘’absolutely crazy game” geweest. Geeft niks, een punt is een punt, Paul. Steven had een spannende partij. Wellicht stond hij ergens beter, maar aan het einde stond hij met lege handen. Tijdens de terugreis bleek hij echter ongebroken en konden we genieten van zijn interessante verhalen over het leven in het algemeen en het zijne in het bijzonder.
Wouter onderstreepte zijn goede vorm en won na een ingewikkelde partij. De 6-4 kwam op het scorebord toen Koen in verloren stelling de tijd overschreed.
We gaan maar weer in de achtervolging.