Je bent teamleider en je hebt het lot van je ploeg in jouw handen. Vooral in de rechter. Je hebt een compleet gewonnen eindspel op het bord. Zwart staat vrijwel pat. Het is een heerlijk gevoel. Hij kan alleen nog Kb5 doen om de toren op a4 aan te vallen, maar dan trek je hem gewoon terug naar a2 en vervolgens speel je Kc2 en zwart moet opgeven, want hij heeft geen zetten meer. Hij speelt Kb5. Waarom gaat je rechterhand naar de koning en grijpt hem eventjes bij de kruin? Waarom? Je kent de regels. Ze zijn onverbiddelijk. Je moet met de koning zetten. Protest heeft geen enkele zin, zomin als je tegenstander erop wijzen dat hij eigenlijk de vlag al had moeten strijken. Hij zegt dat hij het erg vindt terwijl hij de toren slaat. Je gelooft hem niet. Je wil ergens anders zijn, je wil vergetelheid. Het is er niet. Je wil je de haren uit het hoofd trekken. Ze zijn er niet. Nergens is troost. Je hebt je team eigenhandig naar degradatie geloodst. Je verdient het ergste en je wenst het jezelf ook toe. HWP 2 Amersfoort 3-5 1 David Roos Jeroen Bugel 1-0 2 Wouter Ghyselen René Tonnon 0-1 3 Fabian Hulpia Jeroen Aubel ½-½ 4 Renzo Ducarmon Joeri Piet 1-0 5 Nele Vanhuyse Rogier Dijk 0-1 6 Kees Nieuwelink Gerard van Otten 0-1 7 Marc Lacrosse Peter Reedijk 0-1 8 Harry Provoost Johan de Zwart ½-½
De eerste doelstelling van het seizoen was gehaald: bij het ingaan van de laatste ronde hadden we de kans op promotie nog in eigen hand. Er moest gewonnen worden van favoriet Charlois Europoort. Na anderhalf uur spelen kwam er enige tekening in de strijd. Duidelijk was dat Steven en Koen een zware middag gingen krijgen, maar daar stond tegenover dat de stellingen van Thibaut V, Helmut en Adrian veelbelovend oogden. De score werd echter geopend op een ander bord en wel door mijn tegenstander, die in een niets-aan-de-hand-stelling een enorme blunder produceerde en na mijn antwoord opgaf. Een flinke meevaller dus. Stefan Docx maakte gelijk voor Charlois. Met vaste hand voerde hij zijn gunstige stelling tegen Koen naar winst. Johan kreeg een stukoffer over zich heen en ik zag zijn witte koning het open veld in gaan. Het zal wel eeuwig schaak geweest zijn, want de partij was plotseling in remise geeindigd: 1,5-1,5. De verwachting was dat we snel weer op voorsprong zouden komen, want Helmut had inmiddels beslissend voordeel. Dat gebeurde niet. Eerst moest Tom de handdoek gooien. Het was lastig verdedigen tegen Erik van den Doel die zich vanuit een Maroczy een weg in Tom’s damevleugel vocht. Daarna was Helmut wel aan de beurt en stond het weer gelijk: 2,5-2,5. De ploegen gaven elkaar weinig toe. Direct nadat Paul de teamleider van Charlois, Michel de Wit, had verslagen, moest Steven capituleren tegen Julian van Overdam. De jonge Rotterdammer had met zijn overwinning een cruciale bijdrage aan het resultaat van de wedstrijd. Thibaut V en Adrian moesten berusten in remise. Hun tegenstanders, Mher Hovhanisian en Roger Meng, wilden van geen wijken weten en de stellingen waren er niet naar om risico’s te nemen. Zo gingen we de finale in met een stand van 4,5-4,5. Aan de ongelukkige overblijver Thibaut M de taak om het winnende punt binnen te halen. In belang van het team had hij een remise-aanbod van Dgebuadze afgeslagen en ging hij in een zeer onduidelijke stelling met een flinke voorsprong op de klok op zoek naar eeuwige roem. En zo waar, de stuurlui aan de wal zagen kansen en op een bepaald moment sprak men zelfs van een gewonnen stelling. Het mocht niet zo zijn. Dgebuadze speelde de laatste fase overtuigend en won: 4,5-5,5. Na afloop toonde hij bovendien op indrukwekkende wijze aan dat zijn stelling steeds in orde was geweest. Felicitaties aan de Rotterdammers; ze zijn de terechte kampioenen. We wensen hen veel succes in de Meesterklasse. HWP 1 Charlois 1 4½-5½ 1 Paul Motwani Michel de Wit 1-0 2 Steven Geirnaert Julian van Overdam 0-1 3 Koen Leenhouts Stefan Docx 0-1 4 Thibaut Vandenbussche Mher Hovhanisian ½-½ 5 Tom Piceu Erik van den Doel 0-1 6 Helmut Cardon Ludovic Carmeille 1-0 7 Thibaut Maenhout Alexandre Dgebuadze 0-1 8 Adrian Roos Roger Meng ½-½ 9 Hans Groffen Clement Rihouay 1-0 10 Johan Goormachtigh Arben Dardha ½-½
Hans was als eerste klaar. Hij kende de openingstheorie beter dan zijn tegenstander, en na een blunder won hij een stuk en de partij. Zo kwamen we binnen het uur op voorsprong en was de trend gezet. Niet veel later behaalde ook Thibaut M het punt. Met wit kwam hij al vroeg op voordeel, en toen zijn tegenstander op de verkeerde manier tegenspel zocht, rolde hij hem snel op. Het eerste halfje voor Venlo werd afgedwongen door Joep. Paul stond beter, maar Joep verdedigde sterk, en het voordeel bleek vooral optisch. In tijdnood nam Paul dan maar het zeker voor het onzekere, en zijn remisevoorstel werd aanvaard. Ikzelf behaalde zowel op stelling als op de klok voordeel in de opening. In het middenspel was het nog spannend maar toen Maarten dameruil forceerde belandde ik in een zeer voordelig eindspel. Een blunder onder tijdsdruk bracht een voortijdig einde aan de partij. Thibaut V nam met zwart eerst een pion, en wat later een dame. Zijn tegenstander wou het wel nog zien en kreeg het dan ook getoond. Koen won mooi in zijn kenmerkende stijl: de opening niet helemaal 'volgens de boekjes', even verloren gestaan ook, maar uiteindelijk toch een knappe aanvalsoverwinning. Helmut meende na 10 zetten heel slecht tot verloren gestaan te hebben. Hij had 'zin om op te geven', maar wist zich terug te knokken en won alsnog, waardoor de score nog verder werd uitgediept. Er werden nog 3 halfjes gescoord, waarbij de remise van Johan eigenlijk ook als een overwinning kan beschouwd worden. Venlo had namelijk tactisch zijn nummer 2 wit gegeven op het laatste bord. Johan bleef keurig rechtstaan onder de witte druk. Adriaans remise kan dan weer een beetje als een nederlaag beschouwd worden. In de opening leek hij op heel groot voordeel te staan, maar ergens moet hij zijn tegenstander hebben laten ontglippen. Hij wist alsnog een eindspel met een pluspion te bereiken, maar een spijtige rekenfout vergooide finaal de winstkansen. Tom was nog als laatste bezig. In een rommelpot leek hij in serieuze moeilijkheden beland te zijn, maar hij kwam er vanaf met een deugddoende eindspelmassage en een halfje. Gezien het wedstrijdverloop was onze 2-8 monsterzege dus niet eens geflatteerd. Na de verpletterende overwinningen die we de voorbije rondes geboekt hebben, zal het deugd doen om volgende ronde eens tegen een wat sterkere ploeg uit te komen. Een mooie opwarmer voor de meesterklasse volgend jaar. Venlo HWP 1 2-8 1 M. Strijbos S. Geirnaert 0-1 2 R, van Gool T. Vandenbussche 0-1 3 J. Nabuurs P. Motwani ½-½ 4 C. Fehmer H. Cardon 0-1 5 T. Smith K. Leenhouts 0-1 6 J. Rievers T. Piceu ½-½ 7 P. Schoeber T. Maenhout 0-1 8 B. van der Grinten H. Groffen 0-1 9 F. Mertens A. Roos ½-½ 10 R. Montignies J. Goormachtigh ½-½
David zou remise moeten kunnen houden; Nele ging het weliswaar niet redden, maar Fabian ging winnen, en dus zou het 4,5-3,5 voor ons worden. Want Maarten had zijn tegenstander (een CM) genadeloos ge-h-lijnd en de overige partijen waren in remise geëindigd. Dit was het scenario net na de eerste tijdcontrole. Het liep anders. Nele redde het inderdaad niet. Ze had de gewonnen kwaliteit terug moeten geven en het resterende eindspel was kansloos. En David bleek helaas geen Carlsen. Die zou het dubbeltoreneindspel met pion minder waarschijnlijk moeiteloos remise hebben geschoven - tegen wie dan ook. Nu kunnen we het David natuurlijk niet kwalijk nemen dat hij de vergelijking met Carlsen niet kan doorstaan, maar het was deze middag wel fijn geweest als hij een zweem van de Noorse brille tentoon zou hebben kunnen spreiden. Het mocht niet zo zijn. Wel heeft David aangekondigd in de laatste wedstrijd te mikken op niveau Kramnik. Dus was het aan Fabian om de 4-4 binnen te slepen. Hij stond een paard voor in een eindspel waarin tegenstander Peter de Roode alleen nog kon spartelen. Dat deed hij naar beste kunnen, maar het baatte niet. Op een gegeven moment leek het dat hij op zou geven, want het was helemaal klaar. Met seconden op de klok volgde nog een wanhoopszetje, en Fabian verstijfde. Waarom? De winnende zet was zo logisch en voor de hand liggend dat niemand begreep waarom hij hem niet onmiddellijk uitvoerde. Het kon niet waar zijn dat hij hem niet had gezien. Maar het was wel waar. Fabian dacht verstijfd zijn tijd op en produceerde een onbegrijpelijke blunder, die eeuwig schaak toestond. De sfeer in de Vlaamse auto tijdens de lange, lange terugweg naar Gent moet zwanger van ellende zijn geweest. Alles komt nu aan op de thuiswedstrijd tegen Amersfoort in de laatste ronde op 10 mei. Het is heel simpel: als we niet verliezen, blijven we in de tweede klasse. Bij een nederlaag degraderen we. Het is duidelijk wat ons te doen staat. Santpoort HWP 2 4,5-3,5 1 Ilias vd Lende 2203 Wouter Ghyselen 2067 ½-½ 2 Peter de Roode 2213 Fabian Hulpia 2102 ½-½ 3 Daan Haver 2125 David Roos 2041 1-0 4 Bas Haver 2112 Kees Nieuwelink 2133 ½-½ 5 Wim Eveleens 2128 Nele Vanhuyse 1974 1-0 6 W.L. Gravemaker 2065 Renzo Ducarmon 2084 ½-½ 7 Patrick van Lommel 2067 Maarten Rademakers 2039 0-1 8 Nathalie vd Lende 1917 Harry Provoost 2042 ½-½
