Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Op 1 november 2014 ging HWP 4 op bezoek bij Landau 2 in de 2e ronde van de ZSB hoofdklasse competitie. Buiten mogen dan warmterecords sneuvelen, binnen in de marijkeschool in Axel zou weleens een ander record kunnen sneuvelen. Want Landau 2 is onze angstgegner en dan zou je vooraf al voor een gelijkspel tekenen. HWP 4 kwam met een prima team aan de start, maar ook Landau 2 was zeker niet verzwakt. Wij hebben in ieder geval in de persoon van Marnix van der Zalm een topbord in de gelederen en juist deze man speelde weer de sterren van de hemel en was al snel klaar met Janco Dees. Omdat er verder niemand in gevaar was bleven de punten binnenkomen. De tegenstander van John liet even zijn tanden zien door al vroeg Johns rochade te verhinderen en op de koningsvleugel aan te vallen. John wankelde maar viel niet om en pakte dan maar een remise mee. Onduidelijk was het bij Rudi Pauwels die in een Franse partij een paar pionnnen offerde maar meer dan het opjagen van de vijandelijke koning zat er niet in. Remise was het eindresultaat. Meer spectakel liet Herman zien, hij speelde tegen de b3 specialist Patrick Moens. Zoals altijd kwam Patrick goed uit de opening, maar helaas voor hem kent het schaakspel doorgaans een eindspel en daar wil het voor hem nogal eens misgaan. Herman voelde dat goed aan en profiteerde optimaal. En wat te denken van Gert, hij gaf een vorkje dat een stuk opleverde maar wel 3 pionnen koste. Vooraf had Gert de tijd genomen om tot de conclusie te komen dat de compensatie voor de tegenstander niks voorstelde en hij vervolgens Martijn de Clerck naar de slachtbank kon leiden. Bart de Vogelaere had het verloop van de match goed gevolgd en kwam niet in de verleiding de ontstane stelling te forceren tegen de op papier zwakke Bas van Doren. Maar Bas is een jeugdspeler die volop in de lift zit en dan kun je je lelijk op de elorating miskijken.Bart is echt zo'n speler die op het juiste moment remise aanvaard. Adrie den Hamer liep even met de gedachte rond om niet verder aan te dringen, doch kwam snel tot bezinning en een paar zetten later was het uit. Als laatste was Philip nog aan het werk. Hij was goed uit de opening gekomen en leek een beslissende aanval te hebben, maar Wim Versporten liet zijn verdedigingskwaliteiten zien en scoorde voor Landau 2 het enige volle punt. Mooie uitslag en we zullen doorgaan. Landau 2   HWP 4   2,5-5,5 1 Janco Dees 1951 Marnix van der Zalm 2028 0-1 2 Patrick Moens 1935 Herman v.d.Wynkele 1932 0-1 3 Wim Versporten 1975 Philip de Vroe 1800 1-0 4 Theo de Putter 1767 Adrie den Hamer 1839 0-1 5 Martijn de Clerck 1951 Gert van Rij 1986 0-1 6 Koen Dhuyvetter 1717 John Gommers 1927 ½-½ 7 Lydia Dubbeldam 1593 Rudi Pauwels 1744 ½-½ 8 Bas van Doren 1354 Bart de Vogelaere 1749…

HWP 1 is de competitie begonnen zoals het de vorige beëindigde: met een nederlaag tegen de favoriet, dit keer Schaakstad Apeldoorn, net gedegradeerd uit de Meesterklasse. De uitslag, 4-6, was gezien het wedstrijdverloop enigszins verrassend te noemen. We begonnen vandaag met een half punt, door Koen met zwart veroverd in een vooruitgespeelde partij tegen Merijn van Delft. Ook gedurende het verdere verloop van de wedstrijd zouden beide ploegen elkaar niet veel toegeven. Na een paar uur spelen konden we tevreden constateren dat de beide Thibauts aan de goede kant van de streep zaten. Thibaut V leek zelfs al dicht bij een vol punt te zijn. Zorgen waren er wel over Tom, die met wit niets had bereikt, zelfs geen gelijke stelling. Paul slaagde daar wel in en zijn remise-aanbod werd direct aanvaard. Vervolgens kwamen we op voorsprong. Niet Thibaut V, maar M, was de gelukkige. Bijna elke zet was raak en toen zijn tegenstander een paar mindere zetten produceerde, werd er onmiddellijk geoogst, bravo! Puntje voor dus en dat met een gewonnen stelling bij Thibaut V en een aantrekkelijk plusje bij Steven. Maar ook nog steeds zorgen over Tom en eigenlijk ook al een beetje over Adrian. De zorgen werden serieuzer toen Thibaut V uit een boeket aan winstwegen net de manier koos die iets minder overtuigend was. Oke, wel een kwaliteit voor, maar toch ook tegenkansen voor Maarten Solleveld, die vervolgens een schwindel uit de kast haalde en afwikkelde naar een eindspel met pluspion. Gelukkig wel direct remise, maar toch een fikse tegenvaller. De gelijkmaker voor Apeldoorn kwam op naam van Thomas Beerdsen die Tom kansloos liet: 2½-2½. Aan de resterende borden stonden Helmut en Johan op remise, Adrian iets minder en Steven iets beter. Inderdaad, dan missen we nog een bord. Onze debutant Attila Czebe speelde een moeilijke partij tegen Tim Lammens. De ene keer vonden we dat wit beter stond, het andere moment kreeg zwart de voorkeur. Feit is dat Attila op een zeker ogenblik remise kon forceren. Hij had de overige partijen echter scherp in de gaten gehouden en getaxeerd dat hij voor meer dan een halfje zou moeten zorgen. Hij probeerde het nog lang en manoeuvreerde ogenschijnlijk dicht langs de afgrond, maar tenslotte werd de vrede toch getekend. Inmiddels had zich aan het bord van Adrian een drama voltrokken. In een duidelijk slechtere stelling kreeg hij een plotselinge prachtige kans van zijn tegenstander. Die werd helaas niet benut. Hij won weliswaar een kwaliteit (om optimaal te profiteren had hij die volgens de stuurlui aan de wal juist niet moeten nemen), maar het resterende eindspel was verloren. Toen ging ook bij Johan het licht uit. Over het grootste deel van de partij kon hij bijzonder tevreden zijn, maar tegenstander Arthur van de Oudeweetering speelde het remise toreneindspel in de tijdnoodfase aanmerkelijk handiger en toverde er nog een vol punt uit. Dit tot opluchting van Steven die het forceren van zijn prettige stelling zo lang mogelijk had weten uit te stellen en nu akkoord mocht gaan met…