Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Voor HWP 4 en Souburg 2 stond er niets meer op het spel in de laatste ronde van de ZSB hoofdklasse. Op 10 mei 2014 kwam de volledige hoofdklasse voor de gezamenlijke slotronde naar Sas van Gent. Goes was al kampioen en Oostburg kon niet meer van de laatste plaats komen. HWP 4 kon maar 7 man op de been brengen, maar de opgekomen spelers waren zeker van het kaliber om de match te kunnen winnen. Het liep echter anders. Er was maar 1 man die voortreffelijk werk verrichtte en dat was invaller Cem Ensari. Cem is nog niet zo lang lid van HWP en van zijn schaakhistorie is niet veel bekend. Hij leerde het schaakspel op de universiteit in Teheran en is na enkele jaren in Turkeije in Nederland neergestreken omdat hij tegen een Nederlandse schone was aangelopen. Verder wist er niemand een vol punt te scoren. Herman en John bleven op een halfje steken omdat ze hun veelbelovende stellingen in de remisehaven lieten lopen.Rudie Pauwels probeerde het weer met een Budapester, maar zijn tegenstander koos voor defensie en Rudie drong niet verder aan. Henk blunderde in de opening, verloor hierdoor het nodige materiaal en bleef tevergeefs op een fout van de tegenstander loeren. Sipke Cuperus maakte het koelbloedig af. Bart hield wat langer stand en vond deze keer geen schwindel. Met 4,5-2,5 was de winst voor Souburg 2 binnen. Miguel was al een hele middag aan het proberen de geroutineerde Paul van Rooijen in de val te lokken, maar met 2 koningen over weet je het wel. We zullen volgend seizoen volop aan de bak moeten als Middelburg 1 terug komt en DZD 1 promoveert. Maar met een team als het onze kan het altijd alle kanten uit.

Je bent teamleider en je hebt het lot van je ploeg in jouw handen. Vooral in de rechter. Je hebt een compleet gewonnen eindspel op het bord. Zwart staat vrijwel pat. Het is een heerlijk gevoel. Hij kan alleen nog Kb5 doen om de toren op a4 aan te vallen, maar dan trek je hem gewoon terug naar a2 en vervolgens speel je Kc2 en zwart moet opgeven, want hij heeft geen zetten meer. Hij speelt Kb5. Waarom gaat je rechterhand naar de koning en grijpt hem eventjes bij de kruin? Waarom? Je kent de regels. Ze zijn onverbiddelijk. Je moet met de koning zetten. Protest heeft geen enkele zin, zomin als je tegenstander erop wijzen dat hij eigenlijk de vlag al had moeten strijken. Hij zegt dat hij het erg vindt terwijl hij de toren slaat. Je gelooft hem niet. Je wil ergens anders zijn, je wil vergetelheid. Het is er niet. Je wil je de haren uit het hoofd trekken. Ze zijn er niet. Nergens is troost. Je hebt je team eigenhandig naar degradatie geloodst. Je verdient het ergste en je wenst het jezelf ook toe.

De eerste doelstelling van het seizoen was gehaald: bij het ingaan van de laatste ronde hadden we de kans op promotie nog in eigen hand. Er moest gewonnen worden van favoriet Charlois Europoort.
Na anderhalf uur spelen kwam er enige tekening in de strijd. Duidelijk was dat Steven en Koen een zware middag gingen krijgen, maar daar stond tegenover dat de stellingen van Thibaut V, Helmut en Adrian veelbelovend oogden.
De score werd echter geopend op een ander bord en wel door mijn tegenstander, die in een niets-aan-de-hand-stelling een enorme blunder produceerde en na mijn antwoord opgaf. Een flinke meevaller dus. Stefan Docx maakte gelijk voor Charlois. Met vaste hand voerde hij zijn gunstige stelling tegen Koen naar winst.
Johan kreeg een stukoffer over zich heen en ik zag zijn witte koning het open veld in gaan. Het zal wel eeuwig schaak geweest zijn, want de partij was plotseling in remise geeindigd: 1,5-1,5.
De verwachting was dat we snel weer op voorsprong zouden komen, want Helmut had inmiddels beslissend voordeel. Dat gebeurde niet. Eerst moest Tom de handdoek gooien. Het was lastig verdedigen tegen Erik van den Doel die zich vanuit een Maroczy een weg in Tom’s damevleugel vocht. Daarna was Helmut wel aan de beurt en stond het weer gelijk: 2,5-2,5.
De ploegen gaven elkaar weinig toe. Direct nadat Paul de teamleider van Charlois, Michel de Wit, had verslagen, moest Steven capituleren tegen Julian van Overdam. De jonge Rotterdammer had met zijn overwinning een cruciale bijdrage aan het resultaat van de wedstrijd.
Thibaut V en Adrian moesten berusten in remise. Hun tegenstanders, Mher Hovhanisian en Roger Meng, wilden van geen wijken weten en de stellingen waren er niet naar om risico’s te nemen. Zo gingen we de finale in met een stand van 4,5-4,5. Aan de ongelukkige overblijver Thibaut M de taak om het winnende punt binnen te halen. In belang van het team had hij een remise-aanbod van Dgebuadze afgeslagen en ging hij in een zeer onduidelijke stelling met een flinke voorsprong op de klok op zoek naar eeuwige roem. En zo waar, de stuurlui aan de wal zagen kansen en op een bepaald moment sprak men zelfs van een gewonnen stelling. Het mocht niet zo zijn. Dgebuadze speelde de laatste fase overtuigend en won: 4,5-5,5. Na afloop toonde hij bovendien op indrukwekkende wijze aan dat zijn stelling steeds in orde was geweest.
Felicitaties aan de Rotterdammers; ze zijn de terechte kampioenen. We wensen hen veel succes in de Meesterklasse.

Hans was als eerste klaar. Hij kende de openingstheorie beter dan zijn tegenstander, en na een blunder won hij een stuk en de partij. Zo kwamen we binnen het uur op voorsprong en was de trend gezet.
Niet veel later behaalde ook Thibaut M het punt. Met wit kwam hij al vroeg op voordeel, en toen zijn tegenstander op de verkeerde manier tegenspel zocht, rolde hij hem snel op.
Het eerste halfje voor Venlo werd afgedwongen door Joep. Paul stond beter, maar Joep verdedigde sterk, en het voordeel bleek vooral optisch. In tijdnood nam Paul dan maar het zeker voor het onzekere, en zijn remisevoorstel werd aanvaard.
Ikzelf behaalde zowel op stelling als op de klok voordeel in de opening. In het middenspel was het nog spannend maar toen Maarten dameruil forceerde belandde ik in een zeer voordelig eindspel. Een blunder onder tijdsdruk bracht een voortijdig einde aan de partij.
Thibaut V nam met zwart eerst een pion, en wat later een dame. Zijn tegenstander wou het wel nog zien en kreeg het dan ook getoond.
Koen won mooi in zijn kenmerkende stijl: de opening niet helemaal ‘volgens de boekjes’, even verloren gestaan ook, maar uiteindelijk toch een knappe aanvalsoverwinning.
Helmut meende na 10 zetten heel slecht tot verloren gestaan te hebben. Hij had ‘zin om op te geven’, maar wist zich terug te knokken en won alsnog, waardoor de score nog verder werd uitgediept.
Er werden nog 3 halfjes gescoord, waarbij de remise van Johan eigenlijk ook als een overwinning kan beschouwd worden. Venlo had namelijk tactisch zijn nummer 2 wit gegeven op het laatste bord. Johan bleef keurig rechtstaan onder de witte druk.
Adriaans remise kan dan weer een beetje als een nederlaag beschouwd worden. In de opening leek hij op heel groot voordeel te staan, maar ergens moet hij zijn tegenstander hebben laten ontglippen. Hij wist alsnog een eindspel met een pluspion te bereiken, maar een spijtige rekenfout vergooide finaal de winstkansen.
Tom was nog als laatste bezig. In een rommelpot leek hij in serieuze moeilijkheden beland te zijn, maar hij kwam er vanaf met een deugddoende eindspelmassage en een halfje.

Gezien het wedstrijdverloop was onze 2-8 monsterzege dus niet eens geflatteerd. Na de verpletterende overwinningen die we de voorbije rondes geboekt hebben, zal het deugd doen om volgende ronde eens tegen een wat sterkere ploeg uit te komen.
Een mooie opwarmer voor de meesterklasse volgend jaar.