Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Vooraf had ik enige hoop dat de afwezigheid van het nefaste geweeklaag van de vaste teamleider – veelal is hij ook goed voor volstrekt ongefundeerd commentaar op het spel van zijn ploeggenoten, die het dan ondanks glasheldere ripostes toch moeten ontgelden in het verslag – de tweede ploeg zou motiveren tot grootse daden tegen het niet kinderachtige Dubbelschaak ’97. Het liep anders.
Goed, de afwezigheid van Ashote, Kees en Pieter was geen geringe aderlating en de tegenstander was op volle oorlogssterkte en had ook nog een tactische opstelling, maar wij kunnen ook heel goed schaken – zo schreef ik aan het team in een mail met de uitnodiging voor de wedstrijd. Was het de afwezigheid van daglicht in het bedompte achterzaaltje van café Rembrandt aan de Rechterstraat te Boxtel? Was het de aanwezigheid van twee live-borden waardoor Simon aan de zijde van de tegenstander belandde? Was het het bizarre aantal gehandicapten dat de zaal bevolkte? Het Nederlands voorzitterschap van de EU misschien? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik het goede voorbeeld gaf door dat ik in plaats van de eenvoudige voortzetting te kiezen die een pion of flink stellingsvoordeel opleverde, koos voor een aanvalszet die door het antwoord van mijn tegenstander meteen een straal verloren stelling opleverde. Dit gepruts inspireerde Harry en Wouter om door hun vlag te gaan, David om een stuk weg te geven en Nele om zich kapot te offeren. En Renzo redde het ook al niet tegen de Boxteler nummer één. Simon leek een strategische modelpartij te spelen, maar kreeg uiteindelijk zoveel tegendreigingen om de oren dat hij in de uitvluggerfase alsnog ten onder ging. Hij vreesde voor de computeranalyse van zijn partij, die wellicht ergens een eenvoudig pad naar de winst zou blootleggen. Rest ons Jim. Die gaf vandaag een nieuwe invulling aan de term ‘onverzettelijkheid’: hij ging vanaf zet één staan en deed dat vervolgens meer dan vijf uur lang tegen zijn op papier veel sterkere tegenstander. Chapeau voor zoveel zelfcontrole.
Volgende ronde gaat het met de echte teamleider vast weer veel beter.

Op 9 januari 2016 werd de 6e ronde in de ZSB hoofdklasse gespeeld.
Leider HWP 4 ging op pad voor de verste uitwedstrijd en werd in Scherpenisse hartelijk ontvangen door ZSC. ZSC was in zijn nopjes omdat ze altijd graag tegen de koploper spelen. Welnu, ze hebben het geweten. Het stevige HWP team ging er eens goed voor zitten. Teamleider Henk nam genoegen met zetherhaling tegen Sebastiaan Koedoot dat ontstond uit de Tarraschvariant van het Frans. De overige borden stonden vrij snel daarna in vuur en vlam. Frans haalde een vol punt uit het vuur door de vijandelijke koning zwaar te belagen en zelfs mat te zetten. Even kwam ZSC langszij door Aangeenbrug. In een ingewikkelde stelling ging Herman zonder een verklaarbare reden door zijn vlag. 1,5-1,5 dus. Hierna vielen de volle punten als rijpe appelen. Gert had zijn tegenstander in de houdgreep en liet hem niet meer los. John moest alles uit de kast halen tegen een op papier zwakkere opponent, maar die kon op den duur niet meer tegen al die speldeprikken.
Een typische overwinning boekte Bart. Martin Krijger overschreed de tijd met nog vele zetten te gaan. Bart was in deze partij heus wel met remise tevreden geweest maar Martin vond dat hij moest winnen wegens de slechte stellingen van zijn teamgenoten. En zo staat Bart op 5 uit 5!Oudgediende Adrie moest overigens alle zeilen bijzetten om de aanvallen van zwart te pareren, heeft 1 keer een winstkans gehad, maar liet die glippen en daarna was het potremise. Rudi heeft weer een jeugdspeler alle hoeken van het bord laten zien. Hij was het langst bezig, heeft een remisevoorstel afgewimpeld en een gewonnen toreneindspel vakkundig uitgespeeld. We zijn tevreden met deze uitslag. En we zullen doorgaan!!

Goed, Delft is een stevig team maar met onze listige opstelling gingen we deze jongens toch even kunnen verschalken…

Het liep echter anders! Etienne liep in een truukje in de opening tegen Lisdonk en er was geen houden meer aan de witte paarden. Chris speelde het Engels iets te passief tegen Glimmerveen en raakte in een moeilijke stelling zijn dame kwijt.
André werd van het bord geduwd in een doorschuif van het Frans door een positioneel stevig spelende Verbaken. Yves verloor in een gelijke stelling het initiatief en verloor van Buzing. Marc kon iets terug doen vanuit het Spaans tegen Stam. Hij won twee pionnen en wikkelde professioneel af. Eric kwam heel dicht bij de winst in een echte vechtpartij met tegengestelde rochades tegen de Have . In het tactische duel was Den Have echter eerder. Rudy en Frans deden wat ze konden maar verloren tenslotte ook.

De volgende rondes zal er toch moeten gescoord worden als we deze klasse willen overleven.