HWP 2 grijpt strohalm

De thuiswedstrijd tegen de mannen en vrouw van De Waagtoren, die uit het verre Alkmaar naar Sas waren gekomen, moesten wij winnen om een reële kans op handhaving in de tweede klasse in stand te houden. Welnu, dat deden wij dan ook. Het feit dat de Alkmaarders met een paar invallers aan de start kwamen, en wij deze keer niet, was voor ons niet ongunstig.
Na een plusremise van Harry, die zijn tegenstandster niet op de knieën kreeg, scoorde Herman een vol punt tegen Rob Konijn. Herman voerde de aanval onberispelijk. Kort daarop liet ook Gert een zege aantekenen. Pionwinst in het middenspel was voldoende voor winst in het eindspel. Inmiddels had de tegenstander van Johan, die hem ook in lengte overtrof, onze man duidelijk gemaakt dat een samenklontering van stukken op de damevleugel aan de andere kant van het bord tot onoverkomelijke problemen kan leiden. Onze enige nul van de middag. De drie bovenste borden werden allemaal remise, waarbij de teamleider uiteraard weer als langste bezig was. Kort daarvoor had Frans Snijders het beslissende punt binnengebracht in een zeer onkarakteristieke partij. Met wit beperkte Frans zich lange tijd tot kleine, zeer kleine zetjes, die in de perceptie van de doorsnee toeschouwer niets, maar dan ook helemaal niets opleverden. Dat bleek niet zo te zijn. Frans had verder gekeken. Met ragfijne manoeuvres creëerde hij een minieme opening in de vijandelijke gelederen, en dat volstond voor een eindspel dat op tempo gewonnen was. Grootmeesterlijk.