Selecteer team

DEZ-A (Denk en Zet) in het verre Scherpenisse op Tholen was onze tegenstander op vrijdagavond 14 oktober 2016. Nog wat problemen om het team kompleet te krijgen na een late afzegging, maar gelukkig was William Baeten bereid de open plaats in te nemen. In een van de aardigste clublokalen die ik ken, de zolder van het oude Raadhuis op de Markt begonnen we om net na 8 uur.
William speelt altijd snel en dus leek het tempo (1 uur k.o.) hem op het lijf geschreven. Zeker toen er al gauw een goede stelling uitkwam. Maar je kunt ook te snel spelen, en een nul was het resultaat. Adrie speelde zijn standaard opening, kwam positioneel veel beter te staan en toen hij ook nog de kwaliteit won gaf zijn tegenstander op. Ik kreeg zelf tegen Sebastiaan Koedoot het Albins tegengambiet voorgeschoteld. Na een middenspel waar de tactiek de boventoon voerde won ik een stuk en de partij. Philip was het langst bezig. Hij offerde een pion maar kreeg daar later spijt van, in het eindspel met toren plus ongelijke loper werd hij weggeschoven.

Op vrijdagavond 23 september vertrokken we naar Het Bastion, het huidige clublokaal van Middelburg. Er werd nog net een parkeerplaats gevonden en toen gingen we naar een klein zaaltje, waar het al gezellig druk was.
Marnix kwam in een soort Ben Oni stelling terecht, de zetvolgorde was belangrijk en Steijn geraakte in een moeilijke stelling. Een centrum doorbraak gaf materieel voordeel en de winst. Andre koos voor een Hollands in de voorhand en dat bleek effectief. Adrie speelde 14 zetten theorie, bood in het middenspel remise aan maar dat werd niet aangenomen. Echter enkele zetten later kwam het aanbod van zijn tegenstander en werd de vrede getekend. Ik had zelf tegen Marcel Nellen aanvalskansen gekregen toen hij wat te passief gespeeld had. Achteraf bleek er een winnende combinatie in te zitten, maar 1 uur Knock out is maar kort en ik zag het niet. Afwikkeling naar een beter eindspel leverde alsnog een punt op.

Met een supertactische opstelling gingen we onze concullega’s van HWP 2 te lijf…
Een en ander zou echter anders uitdraaien dan gepland!

Fabian was de opstelling van Rudy te vlug af en al snel ontwikkelde Fabian een onhoudbare koningsaanval. André maakte daarna een rustige plusremise tegen Renzo.
David won in een scherpe stelling vlug een stuk tegen Miguel.
Tussen Pieter en Marc ontstond een scherpe stelling met tegengestelde rochades. In een veel betere stelling stelde Pieter remise voor, wat moeilijk kon geweigerd worden.
Etienne stond na de opening even moeilijk maar wist zich met een pion minder naar remise te knokken.
Eric wist Maarten te verschalken met actief spel.
In een erg spannende tijdnoodfase wist Nele tegen Chris net overeind te blijven en ondanks een optisch mooie stelling viel het winnende paardvorkje voor ons aan de verkeerde kant.

Jim verloor in de opening nogal ongelukkig een pion tegen Wouter en ondanks vele uren zwoegen wist hij het niet te redden.

Een zware nederlaag, maar vele partijen waren ongewoon boeiend en we speelden voor wat we waard waren.
Volgende keer beter!

David zou remise moeten kunnen houden; Nele ging het weliswaar niet redden, maar Fabian ging winnen, en dus zou het 4,5-3,5 voor ons worden. Want Maarten had zijn tegenstander (een CM) genadeloos ge-h-lijnd en de overige partijen waren in remise geëindigd. Dit was het scenario net na de eerste tijdcontrole. Het liep anders. Nele redde het inderdaad niet. Ze had de gewonnen kwaliteit terug moeten geven en het resterende eindspel was kansloos. En David bleek helaas geen Carlsen. Die zou het dubbeltoreneindspel met pion minder waarschijnlijk moeiteloos remise hebben geschoven – tegen wie dan ook. Nu kunnen we het David natuurlijk niet kwalijk nemen dat hij de vergelijking met Carlsen niet kan doorstaan, maar het was deze middag wel fijn geweest als hij een zweem van de Noorse brille tentoon zou hebben kunnen spreiden. Het mocht niet zo zijn. Wel heeft David aangekondigd in de laatste wedstrijd te mikken op niveau Kramnik.
Dus was het aan Fabian om de 4-4 binnen te slepen. Hij stond een paard voor in een eindspel waarin tegenstander Peter de Roode alleen nog kon spartelen. Dat deed hij naar beste kunnen, maar het baatte niet. Op een gegeven moment leek het dat hij op zou geven, want het was helemaal klaar. Met seconden op de klok volgde nog een wanhoopszetje, en Fabian verstijfde. Waarom? De winnende zet was zo logisch en voor de hand liggend dat niemand begreep waarom hij hem niet onmiddellijk uitvoerde. Het kon niet waar zijn dat hij hem niet had gezien. Maar het was wel waar. Fabian dacht verstijfd zijn tijd op en produceerde een onbegrijpelijke blunder, die eeuwig schaak toestond. De sfeer in de Vlaamse auto tijdens de lange, lange terugweg naar Gent moet zwanger van ellende zijn geweest.

Alles komt nu aan op de thuiswedstrijd tegen Amersfoort in de laatste ronde op 10 mei. Het is heel simpel: als we niet verliezen, blijven we in de tweede klasse. Bij een nederlaag degraderen we. Het is duidelijk wat ons te doen staat.