Seizoen 2010-2011

Voor het eerst dit seizoen speelden we met alle opgegeven spelers tegen het reeds veroordeelde Moerkapelle, de verwachtingen lagen dus wel iets hoger dan het gelijkspel voor onze afsluiter van het seizoen. Voor HWP 3 stond echter niets meer op het spel, hiervoor geen treurnis dus.
Maarten maakte korte metten met zijn tegenstander in een korte aanvalspartij. Nadat Herman een remise kwam melden won ook Etienne vlot, na een zwakke opening kreeg de tegenstander geen kans meer. Een ruime overwinning lag toen in het verschiet maar Andre verknoeide een gewonnen stelling en Gert sneuvelde in tijdnood. Met de remise van Eric stond het toen 3-3 en was het reeds duidelijk dat het bij een gelijkspel zou blijven. Rudy had zijn koning op de tocht na zijn typische openingsbehandeling en kreeg geen tegenkansen, Marc speelde zijn tegenstander uit in een middenspel met torens, lopers, dubbelpionnen en open lijnen en werkte het eindspel feilloos af.
HWP 3 kan relatief tevreden zijn over zijn KNSB seizoen, zeker over de zesde plaats als eindresultaat. Dat er voor de 72 partijen 18 vervangers en totaal 18 verschillende spelers nodig waren is misschien wel voor verbetering vatbaar, maar dat is voor volgend seizoen.
Etienne

Met nog twee ronden te spelen heeft HWP 5 goede zaken gedaan in de strijd kampioenschap. Door een 0.5-3.5 overwinning op vrijdag 29 april 2011 in Het Palet te Middelburg op achtervolger Middelburg 3 zijn de kampioenskansen fors gestegen.

De schaakambities van teamleider Manuel Colsen hadden zich tegen hem gekeerd en hij was niet bevoegd mee te spelen door te veel optredens in een hoger HWP-team. Bovendien had hij een bruiloft, wellicht in Londen, maar hij was er hoe dan ook niet bij. Cor legde al snel een verband tussen Manuels afwezigheid en de glorieuze overwinning en mompelde iets van ‘vandaar’ en ‘leien dakje’.

De score werd op bord 1 geopend door Sadik Bajraktari, die al vroeg in de partij een toren tegen een loper offerde, maar die loper, samen met de andere, was sterk genoeg voor de zege.
Op bord 2 belandde ondergetekende, in een redelijk saaie partij, in een dame-eindspel met een pion meer, en later nog een pion meer. En die twee pionnen stonden in het centrum en hadden vrij baan. Op eeuwig schaak moest wel gelet worden. Dat gebeurde ook. 0-1 derhalve.
Cor speelde een Noords, niet Noors, gambiet en richtte een waar slagveld aan op bord 3. 1-0 voor Cor, maar in voetbaltermen was het minstens 4 of 5-0.
Gilbert begon niet goed, hij herstelde zich echter en besloot het remise-aanbod van zijn tegenstander aan te nemen.

Met nog twee ronden te gaan heeft HWP 5 nu twee matchpunten en vele bordpunten meer dan Middelburg 3. Tegen Goes, op 14 mei a.s. in Sluiskil, is het vijfde bij winst kampioen.

Na de laatste mail van Marnix was er nog slechts één vraag onbeantwoord. Wie was nu toch de ploegkapitein tegen Wageningen? In de auto naar het slagveld ontspon zich zo een eerste gevecht; een machtsstrijd voor het leiderschap waarin het recht van de sterkste zegevierde. Niemand minder dan STEVEN GEIRNAERT werd verkozen tot de grote leider; voor deze cruciale match voor promotie was de keuze voor een geboren leider, boven een oproerkraaier die de wedstrijdformulieren reeds had trachten te verdonkeremanen, inderdaad aangewezen. Voor aanvang veroorzaakte de grote leider reeds enige verwarring door de namen van borden 7 en 8 op het formulier om te draaien, maar met het koelbloedig aanbrengen van twee pijltjes wist hij dit euvel stijlvol en met klasse te verhelpen. In de wandelgangen werd gefluisterd dat dit niet slechts een eerste manoeuvre was om de concurrentie een rad voor de ogen te draaien, maar veeleer een nieuwe manier betrof om het wedstrijdformulier op te dirken.
De match zelf leverde de leider al na amper een uur het recht op 2 pinten van Koen. De éérste pint omdat Koen zonder toestemming van The One remise had genomen. Een tweede pint omdat Koen niet wist wie The One was. Een snelle remise tegen Timman… we verwachten meer van onze SCIM!
Het eerste eendje rolde uit de band van Helmut. De manier waarop hij zijn centrum liet rollen deed denken aan het pletten van een vlieg. Impressive stuff!
Niet lang hierna vulden Hans en onze gniffelende gnoerijdende gnoom de eendenvijver verder aan. Afek schoot een bok, het verkeerde dier, tegen onze gnoom, terwijl Hans gewoon weer zijn bezem had bovengehaald. Prompt won Tieme een tijdnoodsduel waarin hij weer verloren had gestaan, maar zich desalniettemin nooit veel besognes gemaakt had. Ook Wouter zette de puntjes op de i door er met de dame van David vandoor te gaan, na een hele partij druk uitgeoefend te hebben. Wageningen wist vervolgens zijn score wat op te kalefateren toen Johan het onderspit moest delven na een complexe strijd. Onder luid tromgeroffel van Koen vochten de overige strijders ondertussen een steeds bitterder wordende oorlog uit. Thibaut, die gevraagd had iets hoger te zitten dan de ronde ervoor en prompt van bord 9 naar bord 2 gekatapulteerd werd, had in een sterke partij enkele kansen laten liggen om een remise-eindspel te laten eindigen in remise. De kapitein heeft echter geen vraag gehoord? Terwijl Thibaut nochtans aanwezig was geweest bij de voorafgaande machtsstrijd die had uitgemaakt dat niemand minder dan STEVEN GEIRNAERT de ploegkapitein zou zijn? Dos cervesas por favor!
The One mocht na een episch duel tegen een tegenstander die op voorbaat al gedoemd was te moeten vechten tegen de Bierkaai de score aandikken. De laatste gladiator onzer strijdkrachten moest de score helaas weer wat aanlengen, na een spannende partij met wisselende kansen.
Na deze verpulvering staan we terug waar we horen te staan: numero uno, number one, numéro un, Nummer Eins…
Volgende ronde dit verpulveringsproces verderzetten, de eendenvijver uitbreiden zeg maar, met ijzeren determinatie en one big fist; onder luid tromgeroffel, dat is het enige wat ons nog scheidt van meesterklasse. En met zo’n schitterende kapitein kan dat moeilijk nog mislopen.
Tot volgende keer, en zet de flessen maar gereed!

de lakei van STEVEN GEIRNAERT