Seizoen 2010-2011

In de tweede ronde kostte het een verzwakt HWP II weinig moeite om van een eveneens verzwakt Landau te winnen. Het was overigens geen saaie middag in het grauwe Gregoriuscentrum in Axel. Er kon van een aantal fraaie aanvalspartijen worden genoten. Maarten Rademakers denderde zonder pardon door de verdediging van Wim Sinke en Frans Snijders had een oude variant van het Hollands van stal gehaald om zijn tegenstander op schitterende wijze aan gort te spelen. Een ouderwets verwoestende Snijders-partij. Ook ondergetekende schuwde aan het eerste bord geen offers om een ex-HWP-er tot de orde te roepen.
Fabian Hulpia scoorde een vol punt door juist goed te verdedigen en in de counter toe te slaan.
Harry Provoost leed als enige en nederlaag, nadat hij in tijdnood niet hoorde dat zijn tegenstander remise aanbood en vervolgens blunderde. Aan de remise van Henk de Ridder kunnen we beter maar geen woorden vuil maken, aan die van Adrie echter wel. Eerst sloeg hij een remiseaanbod van zijn tegenstander af, om het een paar zetten later zelf in een moment van verstandsverbijstering toch weer aan te bieden in inmiddels compleet gewonnen stelling. Frederic Verduyn ging de volle zes uur door, en het feit dat hij niet won, moeten we toeschrijven aan een speling van het lot.
Kortom, Landau is goed weggekomen deze dag.

Onder de kundige wedstrijdleiding van Cor Provoost en voor de gelegenheid in ‘t Kaaike geraakten we niet voorbij Goes, ondanks ratingoverwicht op 7 van de 8 borden. De wedstrijd was een harde gelijk opgaande strijd zonder remises en na vier uur spel was het reeds duidelijk de de winstpunten gelijk zouden verdeeld worden. Puike prestatie van Andre Galle die het eerste bord gekozen had en daar inderdaad de tegenstander vond waarmee hij ""een eitje te pellen had". En het ei werd gepeld en nog wel aan een snel tempo, na een paar uur spel was een belangrijk winstpunt binnen. Gert won met een doorslaande aanval, Eric stond een paar pionnen voor en speelde zijn tegenstander uit in de tijdnoodfaze en Etienne won een toren + ongelijke loper eindspel met enkele pionnen meer. Maar de rest verloor dus. Ons nieuwe talent Maarten stond goed in het middenspel maar plots was het uit, Jim ontbreekt het nog aan wedstrijdritme na een lange inactiviteit, Herman had een passieve stelling die een winnende aanval van de tegenstander als gevolg had en Nick moest ook reeds vóór de tijdscontrole plooien.
Een gelijkspel waarmee we niet veel opschieten, we zullen het de komende ronden moeten rechtzetten.

Door 3 afzeggingen en 2 doorgeschoven spelers was het niet het echte HWP 4 dat achter de borden plaatsnam. Zo kon het gebeuren dat al onze spelers tegen een tegenstander met een hogere rating moesten aantreden. We leken heel even een meevaller te krijgen omdat Landau 2 slechts 7 man achter de borden bracht. Uitgerekend het bord waar Bernard de Bruycker plaatsnam leverde de forfait-overwinning op. Normaal gesproken zou dit bord toch wel een vol punt hebben opgeleverd. We stonden dus met 1-0 voor en iedereen ging de strijd aan om meer te halen. Na begrijpelijke remises van Philippe en Rudi en een verdienstelijke remise van Manuel tegen de gevaarlijke Wilfried Vleeskens werd de eerste nederlaag een feit. Invaller Cem Ensari moest direct de verdediging in na een bizarre zet in de opening, hield het vervolgens nog verrassend lang vol doch kon het zoals verwacht niet langer bolwerken. Een tussenstand van 2,5-2,5 was het gevolg. Tomas Perisic begon uitgeraasd te geraken omdat Ronald Janssens zeer nauwkeurig bleef verdedigen. Intussen hadden Emile en Nick besloten alles of niks te spelen. Theo de Putter bleef echter overeind en forceerde remise, zodat bij een 4-3 achterstand het woord aan Nick was. Nick kon diverse keren remise afdwingen, maar Nick is Nick en kan soms tot het uiterste gaan en dikwijls nog verder. Eigenlijk verloren we slechts met 4,5-3,5 maar door het forceren op het eerste bord verloren we met 5-3.

In een erg leeg Meulengat speelden 5 HWP 2’ers tegen 5 HWP 3’ers. Van het begin af aan een saaie wedstrijd omdat het met een 2½-½ stand in het voordeel van HWP 2 begon. Het was dus al geen wedstrijd en zou er ook nooit een worden. Er was ook weinig in het Gat om inspiratie aan te ontlenen. Van het eerste kwam de helft gewoon te laat en op de saaie speech van de voorzitter kwam zelfs niet eens het begin van een applausje.
Op het eerste bord speelden Marc Lacrosse en Frederic Verduyn een Konings Indier. Of het allemaal klopte wat ze deden weet ik niet. Frederic deed een pionnetje in de aanbieding dat Marc even later wel weer erg makkelijk teruggaf en daarna er zelfs nog eentje bij deed maar dat zal wel allemaal gepland zijn geweest om met de dubbele torens remise te forceren. Dan slaan we drie borden over en vinden op bord 5 de voorzitter tegen Etienne van Leeuwen. Etienne liet de Parn zomaar een Pirc spelen en dat beviel hem uiteindelijk slecht. Slechts dankzij een uiterste krachtsinspanning en gebrek aan slagvaardigheid van de praeses wist Etienne er nog een remise uit te slepen. Daarnaast zaten John Gommers en Maarten Rademakers. Zoals van alle partijen begreep ik ook van deze partij weinig. Ik zag wel dat John lang bezig was om een opgesloten paard op c4 te redden van het dodelijke d2-d3 en daar uiteindelijk niet in slaagde. Weer een bord verder zaten dan Henk de Ridder en Harry Provoost te schaken. Natuurlijk een Scandinaviër want Henk speelt altijd e4 en Harry dan altijd d5. Over de partij hing lange tijd de doem van remise – hoe kan het ook anders? Dat kwam er ook uit. Op het laatste bord zat ik zelf met de witte stukken tegen Rudi Pauwels. Rudi wilde in het Frans mijn gambietpion niet hebben (verstandig!) waarna een gelijke stand ontstond maar Rudi zich al snel vergreep aan een paard (een slechte gewoonte) met nare gevolgen.