Seizoen 2010-2011

Op 8 januari 2011 ontving HWP 4 het eveneens goed geplaatste Souburg 2 in de zeeuwse hoofdklasse. De tegenstanders die aan de borden kwamen zitten waren niet de minsten en zouden weleens ons team op 4-4 kunnen houden. Al vrij snel kwamen we er achter dat zelfs dit teveel gevraagd was. De meesten van ons kwamen niet goed uit de opening. De scherpe partij van Steven Rademakers eindigde in eeuwig schaak en Max Toetenel dwong Henk de Ridder de lichte stukken te ruilen waarna er voor Henk geen doorkomen aan was. Heel lang bleef het 1-1. Toen kwamen de klappen. Tom Lammens moest teveel tijd gebruiken om veel te moeten repareren na een mindere opening. Manuel Colsen verloor een pion bij het ingaan van het eindspel na een goed middenspel en kon het niet houden. Rudi Pauwels blunderde in een soort koffiehuisschaak stelling. Zo was het tamelijk snel 1-4. Teamleider Henk de Ridder zag de bui al hangen maar liet de overblijvende borden in de waan dat we er een gelijkspel aan het uitslepen waren. De enige die deze middag in de pas liep was good old Adri den Hamer. Zonder ook maar 1 mindere zet te doen hakte hij zijn tegenstander in de pan. Alle ogen waren nu gericht op Gilbert en Philippe. Het ontstane eindspel bij Gilbert Ongena leek gewonnen, maar zijn jonge tegenstander sleepte er remise uit. Philippe Bekaert had intussen ook een remisevoorstel gekregen en kon het nu aannemen want het matchpunt was door Souburg al gescoord. Het verblijf in de hoofdklasse lijkt weer met een jaar verlengd.

Ondanks het feit dat het tweede met een drietal invallers aan de start kwam, werd de match tegen Sliedrecht een daverend succes. Het begon al meteen aan bord 6, waar de op het allerlaatste moment opgeroepen John Gommers zijn ervaren tegenstander in de opening beet wist te nemen. Het duurde vervolgens niet lang voordat HWP het eerste volle punt kon optekenen. Kort daarop volgde het tweede punt aan bord 2, waar ondergetekende zijn tegenstander met een uiterst listige kleine combinatie beentje lichtte. Even later kwam de tegenstander van Gert van Rij trots melden aan het publiek in de bar dat hij een dame ging winnen. Terug aan het bord moest hij constateren dat ondekbaar mat de prijs was die moest worden betaald. En het werd 4-0 door een ontketende Snijders, die zijn aanvankelijk optimistische opponent niet gewoon overspeelde maar werkelijk vermorzelde. De ongelukkige Sliedrechtenaar gaf op in een stelling waarin zijn koning door maar liefst twee dames en een paard werd belaagd.
De punten bleven ook na de eerste tijdcontrole komen. Fabian Hulpia zag de man tegenover hem in een gelijkopgaande vechtpartij plots een misplaatst kwaliteitsoffer plegen, waarna het pleit snel beslecht was. En Harry Provoost, die eerst stukwinst had versmaad omdat hij de stelling niet vertrouwde, kwam na lang manoeuvreren vernietigend de vijandelijke stelling binnen. 6-0. Zo bleven alleen Maarten Rademakes en good-old Jim van de Vreede nog over. Maarten stond in het vroege middenspel heel erg slecht, in het late middenspel heel erg goed, maar uiteindelijk werd het remise in een eindspel met ongelijke lopers. En Jim vocht als een leeuw tegen het toptalent van Sliedrecht, Naomi Snikkers. Hij leek te gaan verliezen, maar hield een zeer gecompliceerd eindspel uiteindelijk op fraaie wijze remise.
Kortom, een prachtig resultaat.

Het eerste team is er niet in geslaagd de titanenstrijd tegen naaste concurrent De Stukkenjagers te winnen. In een schitterende sociëteit in Tilburg eindigde de match in een gelijkspel. De Sasse ploeg deed zichzelf daarmee wederom tekort, maar mocht uiteindelijk nog blij zijn met het punt. De wedstrijd begon met een valse start, want Marnix van der Zalm moest te elfder ure de zieke Hans Groffen vervangen en Helmut Cardon kwam te laat tot de ontdekking dat de wedstrijd om 12.00 uur begon ipv 13.00 uur. Hij was echter nog wel op tijd en gaf daarna in vlot tempo het jeugdige damestalent Anne Haast een pak slaag met een agressieve aanval. Voormalig HWP-ster Donna Schut had minder clementie met Marnix van der Zalm en zette hem vlot van het bord. Op dat moment zag het er echter rooskleurig uit voor de Sassenaren. Koen Leenhouts overmeesterde zijn tegenstander vanuit de opening en Steven Geirnaert speelde Herman Grooten ondanks een mislukte opening – die hem ook nog eens veel te veel tijd had gekost – het snot voor de ogen. Paul Motwani hield met de zwarte stukken bekwaam remise tegen zijn sterkere Duitse opponent. In het laatste uur voor de tijdcontrole kantelde de wedstrijd echter. Gunter Deleijn wist een eindspel met een pion meer in de verste verten niet te winnen, Wouter Gryson speelde in overwegende positie ineens een op slag verliezende voortzetting en de beide Thibauts lieten hun voordeel eerst verzanden om vervolgens ook het halve punt nog te verspelen. Gelukkig was daar nog Tieme Verlinden, die ergens verloren moet hebben gestaan maar uiteindelijk zijn tegenstander op prachtige wijze wist te overmeesteren.
HWP heeft de kansen op het kampioenschap nu niet meer in eigen hand en is in de rest van het nog pittige seizoen afhankelijk van een misstap van de Tilburgers.

Beide ploegen waren niet op volle oorlogsterkte maar wij toch nog iets minder dan zij. Onze ervaren ploeg met Andre als jeugdspeler zag vooraf een eervol resultaat wel zitten maar ging toch zwaar de boot in. De enige die op meer aanspraak kon maken was Bernard, hij had de winst op zak tegen de jeugdige ploegmakker in Gent maar gooide ze op zet 40 weg. Rudy op bord 1 daarentegen mocht niet klagen met het remiseaanbod van zijn tegenstander, het matchverlies stond toen al vast. Andre speelde een goede partij en stond zeker niet minder toen hij remise aanvaardde. Etienne had op een dubieuze manier een kwaliteit gewonnen in de opening maar toen de tegenstander zijn beste kansen niet greep was de winst nog een kwestie van techniek. Herman moest opboksen tegen de sterkste speler van Terneuzen en ging tenonder aan een koningsaanval. We zien Quinten liever winnen als bord 1 van onze Gentse ploeg, wat hij ook vaak doet. Onze drie laatste borden tenslotte deden wat ze konden maar moesten allen de vlag moeten strijken na vier uur spel. Met op twee borden een ratingoverwicht van 250 en 300 mag dat geen verwondering wekken. Dank aan HWP 4 om ons met een halve ploeg te depanneren. Aan deze nederlaag is geen been gebroken, zeker niet na de uitslag van HWP 2 gehoord te hebben.